Język santali: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AlohaBOT (dyskusja | edycje)
m naprawa parametru; zmiany kosmetyczne
MelancholieBot (dyskusja | edycje)
Linia 67: Linia 67:
[[sh:Santali jezik]]
[[sh:Santali jezik]]
[[fi:Santalin kieli]]
[[fi:Santalin kieli]]
[[ta:சந்த்தாளி மொழி]]
[[th:ภาษาสันตาลี]]
[[th:ภาษาสันตาลี]]
[[zh:桑塔利语]]
[[zh:桑塔利语]]

Wersja z 03:45, 23 paź 2009

Santali
Klasyfikacja genetyczna

{{{klasyfikacja}}}

Status oficjalny
UNESCO 2 wrażliwy
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-1 brak
ISO 639-2 brak
ISO 639-3 sat
IETF sat
Glottolog sant1410
Ethnologue sat
WALS stl
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język santali - język plemienia Santalów (ok. 6 mln) we wschodnich i północno-wschodnich Indiach, także w Bangladeszu, Nepalu i Bhutanie, największy reprezentant grupy językowej munda należącej do rodziny austroazjatyckiej.

Język santali został uznany przez konstytucję indyjską jako jeden z 23 urzędowych języków Indii.

Alfabet

Norweski misjonarz Paul Olaf Bodding napisał gramatykę i słownik tego języka oraz przetłumaczył w 1914 Biblię na język santali, wykorzystując zmodyfikowany alfabet łaciński, często używany jeszcze dziś. Poza tym do zapisu Santali służą także lokalne alfabety: bengalski, orija i dewanagari.

Ponieważ wielość systemów pisma nie sprzyjała rozwojowi i standaryzacji języka, nauczyciel Pandit Raghunath Murmu stworzył w 1925 odrębny alfabet, przystosowany do oddania fonetycznych właściwości języka santali, znany jako Ol ciki lub Ol cemet. W przeciwieństwie do indyjskich alfabetów sylabicznych, ten system pisma jest czystym alfabetem, podobnie jak alfabet łaciński. Szersze wykorzystanie tego pisma jest jednak ograniczone niskim poziomem alfabetyzacji wśród Santalów (poniżej 30%).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
  • Hembram, P. C. (2002). Santhali, a natural language. New Delhi: U. Hembram.
  • Minegishi, M., & Murmu, G. (2001). Santali basic lexicon with grammatical notes. Tōkyō: Institute for the Languages and Cultures of Asia and Afurica, Tokyo University of Foreign Studies. ISBN 4-87297-791-2
  • Newberry, J. (2000). North Munda dialects: Mundari, Santali, Bhumia. Victoria, B.C.: J. Newberry. ISBN 0-921599-68-4
  • Murmu, G., & Das, A. K. (1998). Bibliography, Santali literature. Calcutta: Biswajnan. ISBN 81-7525-080-1
  • Ghosh, A. (1994). Santali: a look into Santal morphology. New Delhi: Gyan Pub. House. ISBN 81-212-0451-8
  • Chakrabarti, B. (1992). A comparative study of Santali and Bengali. Calcutta: K.P. Bagchi & Co. ISBN 81-7074-128-9
  • Mitra, P. C. (1988). Santhali, the base of world languages. Calcutta: Firma KLM.
  • Bodding, P. O. (1929). A Santal dictionary. Oslo: J. Dybwad.