Obojczyk (zbroja): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
De Fresz (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
m lit., int., drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
'''Obojczyk ''' - część płytowej [[zbroja|zbroi]] rycerskiej, ochraniająca górną części ramion, szyi oraz piersi. Miewał różną budowę – od pojedyńczej płyty, po folgowe konstrukcje z zawiasami. Początkowo był częścią hełmu - "wielkiego basinetu" oraz [[armet|armeta]]. Używany jako samodzielna część zbroi od połowy XV wieku, najczęściej jako uzupełnie [[łebka|łebki]] lub [[kapalin|kapalinu]] w formie podbródka osłaniającego również dolną część twarzy. W miarę zaniku zbroi, przekształcił się w [[ryngraf]].
'''Obojczyk ''' część płytowej [[zbroja|zbroi]] rycerskiej, ochraniająca górną części ramion, szyi oraz piersi. Miewał różną budowę – od pojedynczej płyty po folgowe konstrukcje z zawiasami. Początkowo był częścią hełmu "wielkiego basinetu" oraz [[armet]]a. Używany jako samodzielna część zbroi od połowy XV wieku, najczęściej jako uzupełnienie [[łebka|łebki]] lub [[kapalin]]u w formie podbródka osłaniającego również dolną część twarzy. W miarę zaniku zbroi przekształcił się w [[ryngraf]].


W Polsce był używany u schyłku średniowiecza, w klasycznej formie. W wieku XVII był uzbrojeniem ochronnym lekkiej jazdy. W wiekach XVII i XVIII, był częścią zbroi husarskiej.
W Polsce był używany w klasycznej formie u schyłku średniowiecza. W wieku XVII był uzbrojeniem ochronnym lekkiej jazdy, w XVII i XVIII częścią zbroi husarskiej.


[[Kategoria:Elementy zbroi]]
[[Kategoria:Elementy zbroi]]

Wersja z 12:10, 22 sty 2010

Obojczyk – część płytowej zbroi rycerskiej, ochraniająca górną części ramion, szyi oraz piersi. Miewał różną budowę – od pojedynczej płyty po folgowe konstrukcje z zawiasami. Początkowo był częścią hełmu – "wielkiego basinetu" oraz armeta. Używany jako samodzielna część zbroi od połowy XV wieku, najczęściej jako uzupełnienie łebki lub kapalinu w formie podbródka osłaniającego również dolną część twarzy. W miarę zaniku zbroi przekształcił się w ryngraf.

W Polsce był używany w klasycznej formie u schyłku średniowiecza. W wieku XVII był uzbrojeniem ochronnym lekkiej jazdy, w XVII i XVIII częścią zbroi husarskiej.