Bitmapa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kowi (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
v
Linia 13: Linia 13:
==Zobacz też==
==Zobacz też==
*[[grafika rastrowa]]
*[[grafika rastrowa]]
*[[grafika wektorowa]]
*[[grafika wektorowal]]
*[[przegląd zagadnień z zakresu DTP]]
*[[przegląd zagadnień z zakresu DTP]]



Wersja z 12:25, 19 mar 2010

Pixmapa, mapa pikseli – plik wykorzystujący rastrowy sposób reprezentacji komputerowej grafiki dwuwymiarowej polegający na określeniu położenia każdego piksela obrazu, oraz przypisaniu mu wartości określającej kolor w danym trybie koloru.

Pixmapę, której elementy mogą przyjmować wartości binarne nazywamy bitmapą (mapą bitową).

W węższym znaczeniu pixmapą bywa nazywany jedynie sam obraz (pozbawiony ewentualnej kompresji i innych elementów dołączonych do pliku, jak np. ścieżki, profile koloru, opis tekstowy pliku itp.).

W grafice całotonalnej (jednokolorowej) pixmapa przypisuje jedynie kolejnym pikselom stan zapalony/wygaszony, co jest zapisywne w postaci dwubitowej. Taka grafika zwykle daje się dobrze kompresować metodami bezstratnymi (np. LZW, Huffman, CCITT).

W grafice wielotonalnej pixmapa określa dokładny kolor (np. CIELab, RGB, CMYK) i położenie każdego piksela, co przy braku kompresji powoduje, że jest ona bardzo dokładna i wyraźna (w porównaniu z np. formatem JPEG), ale pliki takie są bardzo duże. Mimo to nieskompresowana pixmapa jest dzisiaj wykorzystywana bardzo często, zwłaszcza wewnątrz programów komputerowych, ponieważ nie wymaga przeliczania żadnych algorytmów, najczęściej do prostych tekstur.

Kompresja pixmapy może być bezstratna (odwracalna), gdy po dekompresji uzyskuje się obraz identyczny z oryginałem, lub stratna, gdy z obrazu usuwane są pewne informacje w celu zmniejszenia objętości pliku. Metodami bezstratnej kompresji są np. RLE, używana w plikach BMP, LZW lub ZIP, używane w plikach TIFF, deflate (LZ77) - w plikach PNG, czy tryb bezstratny JPEG 2000. Kompresję stratną osiąga się zwykle przez ograniczenie palety kolorów, dzięki czemu pojedynczy piksel da się opisać mniejszą liczbą bitów. Takie rozwiązanie oferują pliki GIF, a także stratne tryby TIFF czy PNG. Inną formą kompresji stratnej jest usuwanie słabo zauważalnych szczegółów w celu poprawienia możliwości kompresji, jak w przypadku stopniowalnych algorytmów JPEG (DCT) czy JPEG 2000 (kompresja falkowa). Uproszczone dane zwykle są poddane dalszej, bezstratnej już kompresji (w przypadku JPEG algorytmem Huffmana, w przypadku GIF - LZW).

Zobacz też