Arabska Armia Wyzwoleńcza

Arabska Armia Wyzwoleńcza (arab. Jaysh al-Inqadh al-Arabi) była armią ochotników z arabskich państw. Dowodził nią Fawzi al-Qawuqji. Wzięła ona udział w walkach podczas wojny domowej w Mandacie w latach 1947-1948. Była podporządkowana Lidze Państw Arabskich.

Historia

Podczas spotkania w Damaszku (Syria) 5 stycznia 1948 roku Arabowie zorganizowali Palestyńskie Dowództwo Polowe.

Siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej rozlokowano w północnej Palestynie, łącznie z Samarią. Było to około 6 tys. ludzi, pochodzących z Syrii, Libanu, Iraku, Transjordanii i Egiptu. Pomiędzy nimi znajdowali się także dezerterzy z Jugosławii, Niemiec, Turcji i Wielkiej Brytanii.

Dowództwo spoczywało w rękach: generała Ismail Safwata (Irak), generała Taha al-Hashimi (Irak), pułkownika Shuqayri (Liban), pułkownika Muhammed al-Hindi (Syria) i pułkownika Abd al-Qadir al-Jundi (Transjordania).

Celem działania Armii było utworzenie arabskiego państwa Wielka Syria (Mashru Suriya al-Kubra).

Dyslokacja sił ALA Marzec 1948 (na podstawie Levenberg, 1993, p. 200)
Samaria	3,000 - 4,000
Galilea	1,000, in groups of 50-100 under a central command
Hajfa	200-300
miasto Jerozolima	około 100
rejon Jerozolimy	około 500
miasto Jaffa	200
rejon Gazy	około 100 Egipcjan

Na początku 1948 roku wielu druzyjskich ochotników zdezerterowało z Arabskiej Armii Wyzwoleńczej do żydowskich sił samoobrony. Powstały wówczas pierwsze żydowskie jednostki arabsko języczne.

Zobacz też

• Wojna domowa w Mandacie Palestyny
• Historia Palestyny