Pratt & Whitney R-4360: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK, oznaczanie jako przejrzane po raz pierwszy
szablon
Linia 9: Linia 9:


Silniki te miały wydajny system doładowania ([[turbodoładowanie]] oraz sprężarka mechaniczna drugiego stopnia) celem uzyskania właściwych charakterystyk wysokościowych silnika. Wiele wersji tego silnika miały układ odzyskujący (poprzez układ turbin) energię z gazów spalinowych celem podniesienia [[moc]]y i poprawy sprawności. Cechowały się mniejszą awaryjnością niż konkurencyjne silniki [[Wright R-3350]] Duplex-Cyclone, jednak duże koszty serwisowania tych silników sprawiły, że zostały skutecznie wyparte przez coraz wydajniejszy [[Silnik turboodrzutowy|napęd turboodrzutowy]] lub [[silnik turbośmigłowy|turbośmigłowy]].
Silniki te miały wydajny system doładowania ([[turbodoładowanie]] oraz sprężarka mechaniczna drugiego stopnia) celem uzyskania właściwych charakterystyk wysokościowych silnika. Wiele wersji tego silnika miały układ odzyskujący (poprzez układ turbin) energię z gazów spalinowych celem podniesienia [[moc]]y i poprawy sprawności. Cechowały się mniejszą awaryjnością niż konkurencyjne silniki [[Wright R-3350]] Duplex-Cyclone, jednak duże koszty serwisowania tych silników sprawiły, że zostały skutecznie wyparte przez coraz wydajniejszy [[Silnik turboodrzutowy|napęd turboodrzutowy]] lub [[silnik turbośmigłowy|turbośmigłowy]].

{{Silniki lotnicze Pratt & Whitney}}


[[Kategoria:Silniki lotnicze]]
[[Kategoria:Silniki lotnicze]]

Wersja z 18:32, 16 kwi 2010

Pratt & Whitney Wasp Major

Pratt & Whitney R-4360 Wasp Major, silnik gwiazdowy zaprojektowany w zakładach Pratt & Whitney w końcowym okresie II wojny światowej. Był to ostatni silnik tłokowy budowany przez P&W i stanowił jednostkę napędową ostatniej generacji amerykańskich samolotów śmigłowych. Był to największy lotniczy silnik tłokowy produkowany seryjnie.

Miał 28 cylindrów w układzie poczwórnej gwiazdy o łącznej mocy, w zależności od wersji, od 2240 do 3200 kW (3050 do 4350 KM). Łącznie w latach 19441955 zbudowano 18,697 silników tego typu.

Były stosowane do napędu ostatniej generacji samolotów z napędem śmigłowym np. Boeing 377 Stratocruiser, czy rekordowej wielkości łodzi latającej Hughes H-4 Hercules.

Były też stosowane w ostatnich samolotach bombowych z napędem tłokowym takich jak Boeing B-50 Superfortress, czy Convair B-36.

Silniki te miały wydajny system doładowania (turbodoładowanie oraz sprężarka mechaniczna drugiego stopnia) celem uzyskania właściwych charakterystyk wysokościowych silnika. Wiele wersji tego silnika miały układ odzyskujący (poprzez układ turbin) energię z gazów spalinowych celem podniesienia mocy i poprawy sprawności. Cechowały się mniejszą awaryjnością niż konkurencyjne silniki Wright R-3350 Duplex-Cyclone, jednak duże koszty serwisowania tych silników sprawiły, że zostały skutecznie wyparte przez coraz wydajniejszy napęd turboodrzutowy lub turbośmigłowy.