Klemens VII (antypapież): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
m →‎Życiorys: stylistyczny
Linia 42: Linia 42:
W [[1361]] wybrany [[biskup]]em [[Thérouanne]], od [[1368]] [[arcybiskup]] [[Cambrai]], w [[1371]] mianowany kardynałem. Wybitny dyplomata i dowódca Państwa Kościelnego. Papież [[Grzegorz XI]] powierzył mu funkcję [[legat]]a na terenie [[Włochy|Włoch]] oraz organizowanie wojsk zaciężnych przeciw władcom [[Mediolan]]u, [[Visconti]]m i [[Florencja|Florencji]]. Robert z Genewy wspólnie z kardynałem [[Francesco Tebaldeschi]] zwerbował [[wojsko najemne|wojska zaciężne]] pod dowództwem [[kondotier]]a [[John Hawkwood|Johna Hawkwooda]], które zdobyły [[Bolonia|Bolonię]], a [[3 lutego]] [[1377]] dokonały rzezi ludności miasta [[Cesena]]<ref>Po zdobyciu miasta nieprzychylni kardynałowi nadali mu przydomek ''Rzeźnika z Ceseny''.</ref>. Otworzyło to drogę do powrotu papieża do [[Rzym]]u.
W [[1361]] wybrany [[biskup]]em [[Thérouanne]], od [[1368]] [[arcybiskup]] [[Cambrai]], w [[1371]] mianowany kardynałem. Wybitny dyplomata i dowódca Państwa Kościelnego. Papież [[Grzegorz XI]] powierzył mu funkcję [[legat]]a na terenie [[Włochy|Włoch]] oraz organizowanie wojsk zaciężnych przeciw władcom [[Mediolan]]u, [[Visconti]]m i [[Florencja|Florencji]]. Robert z Genewy wspólnie z kardynałem [[Francesco Tebaldeschi]] zwerbował [[wojsko najemne|wojska zaciężne]] pod dowództwem [[kondotier]]a [[John Hawkwood|Johna Hawkwooda]], które zdobyły [[Bolonia|Bolonię]], a [[3 lutego]] [[1377]] dokonały rzezi ludności miasta [[Cesena]]<ref>Po zdobyciu miasta nieprzychylni kardynałowi nadali mu przydomek ''Rzeźnika z Ceseny''.</ref>. Otworzyło to drogę do powrotu papieża do [[Rzym]]u.


Podczas [[konklawe]] w Rzymie po śmierci [[Grzegorz XI|Grzegorza XI]] doszło do zamieszek ulicznych. Rzymianie w obawie, że kolejny [[papież]] ponownie zdecyduje się wyjechać z [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]] domagali się od [[konklawe|elektorów]], aby wybrali [[Włosi|Włocha]]. Naciski tłumu, a także incydent z zakłóceniem porządku obrad zgromadzenia przez zbrojną bandę, która wdarła się na [[elekcja|elekcję]] spowodowały, że część [[kardynał]]ów nie uznała ważności wyboru [[Urban VI|Urbana VI]]. Urban VI, aby pojednać się z opozycją zwołał [[konsystorz]] do [[Anagni]]. Podczas jego obrad miano zadecydować o legalności wyboru nowego papieża. [[2 sierpnia]] [[1378]] kardynałowie wydali oświadczenie. Uznali, że konklawe rzymskie z kwietnia [[1378]] jest nieważne, gdyż wybór został przeprowadzony pod naciskiem i groźbą ze strony tłumu. [[9 sierpnia]] [[1378]] kardynałowie francuscy będący główną siłą opozycji wobec Urbana VI wezwali go do abdykacji. Nie widząc żadnej reakcji ze strony [[papież]]a opuścili [[Anagni]] i przenieśli się do [[Fondi]]. Tam pod ochroną księcia [[Onorato Caetani]]ego zwołali nowe [[konklawe]] i [[20 września]] [[1378]] roku wybrali antypapieżem Roberta de Genève, [[arcybiskup]]a [[Cambrai]], który pomimo iż początkowo wspierał kanoniczny wybór [[Urban VI|Bartolomeo Prignano]] z czasem przeszedł do obozu sceptyków i stanął na czele buntu kardynałów. [[Kuria Rzymska]] uznała ważność wyboru Klemensa VII i wypowiedziała posłuszeństwo Urbanowi VI. [[31 października]] [[1378]] antypapież został koronowany. [[Pontyfikat]] ten stał się początkiem [[Wielka schizma zachodnia|Wielkiej Schizmy Zachodniej]], której kres przyniosły dopiero [[sobór powszechny|sobory powszechne]] z [[XV wiek]]u.
Podczas [[konklawe]] w Rzymie po śmierci [[Grzegorz XI|Grzegorza XI]] doszło do zamieszek ulicznych. Rzymianie w obawie, że kolejny [[papież]] ponownie zdecyduje się wyjechać z [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]] domagali się od [[konklawe|elektorów]], aby wybrali [[Włosi|Włocha]]. Naciski tłumu, a także incydent z zakłóceniem porządku obrad zgromadzenia przez zbrojną bandę, która wdarła się na [[elekcja|elekcję]] spowodowały, że część [[kardynał]]ów nie uznała ważności wyboru [[Urban VI|Urbana VI]]. Urban VI, aby pojednać się z opozycją zwołał [[konsystorz]] do [[Anagni]]. Podczas jego obrad miano zadecydować o legalności wyboru nowego papieża. [[2 sierpnia]] [[1378]] kardynałowie wydali oświadczenie, w którym uznali, że konklawe rzymskie z kwietnia [[1378]] jest nieważne, gdyż wybór został przeprowadzony pod naciskiem i groźbą ze strony tłumu. [[9 sierpnia]] [[1378]] kardynałowie francuscy będący główną siłą opozycji wobec Urbana VI wezwali go do abdykacji. Nie widząc żadnej reakcji ze strony [[papież]]a opuścili [[Anagni]] i przenieśli się do [[Fondi]]. Tam pod ochroną księcia [[Onorato Caetani]]ego zwołali nowe [[konklawe]] i [[20 września]] [[1378]] roku wybrali antypapieżem Roberta de Genève, [[arcybiskup]]a [[Cambrai]], który, pomimo iż początkowo wspierał kanoniczny wybór [[Urban VI|Bartolomeo Prignano]], z czasem przeszedł do obozu sceptyków i stanął na czele buntu kardynałów. [[Kuria Rzymska]] uznała ważność wyboru Klemensa VII i wypowiedziała posłuszeństwo Urbanowi VI. [[31 października]] [[1378]] antypapież został koronowany. [[Pontyfikat]] ten stał się początkiem [[Wielka schizma zachodnia|Wielkiej Schizmy Zachodniej]], której kres przyniosły dopiero [[sobór powszechny|sobory powszechne]] z [[XV wiek]]u.


Antypapież Klemens VII ekskomunikował papieża Urbana VI i rozpoczął wojnę celem zagarnięcia [[Rzym]]u. Wojska [[papież]]a zwyciężyły jednak armię [[antypapież]]a pod [[Marino]], zajęły [[Zamek Świętego Anioła]] i przejęły kontrolę nad [[Rzym]]em. Klemens VII wycofał się do [[Neapol]]u, a w czerwcu [[1379]] udał się do [[Awinion]]u. We [[Francja|Francji]] jako kuzyn króla cieszył się opieką i bezpieczeństwem. Wiódł życie wystawne, otaczając się przepychem. Zwołał jedenaście [[konsystorz]]y, na których powołał kilkunastu kardynałów, głównie Francuzów.
Antypapież Klemens VII ekskomunikował papieża Urbana VI i rozpoczął wojnę celem zagarnięcia [[Rzym]]u. Wojska [[papież]]a zwyciężyły jednak armię [[antypapież]]a pod [[Marino]], zajęły [[Zamek Świętego Anioła]] i przejęły kontrolę nad [[Rzym]]em. Klemens VII wycofał się do [[Neapol]]u, a w czerwcu [[1379]] udał się do [[Awinion]]u. We [[Francja|Francji]] jako kuzyn króla cieszył się opieką i bezpieczeństwem. Wiódł życie wystawne, otaczając się przepychem. Zwołał jedenaście [[konsystorz]]y, na których powołał kilkunastu kardynałów, głównie Francuzów.

Wersja z 14:44, 24 kwi 2010

Robert z Genewy
Ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

1342
Genewa

Data i miejsce śmierci

16 września 1394
Awinion

papież obediencji awiniońskiej
Okres sprawowania

1378-1394

Wyznanie

rzymskokatolickie

Nominacja biskupia

3 listopada 1361

Kreacja kardynalska

30 maja 1371
Grzegorza XI

Klemens VII, Robert de Genève, Robert z Genewy (ur. 1342 w Genewie[1], zm. 16 września 1394 w Awinionie) – arcybiskup Cambrai 1368-1378, kardynał, antypapież obediencji awiniońskiej w latach 1378-1394.

Życiorys

Pochodził z dynastii sabaudzkiej. Był synem hrabiego Genewy Amadeusza III i Marii z Boulogne. Kształcił się na Sorbonie w Paryżu. Następnie był kanonikiem katedry Notre Dame, kanclerzem biskupa Amiens. Od 1359 protonotariuszem apostolskim i familiarzem papieża.

W 1361 wybrany biskupem Thérouanne, od 1368 arcybiskup Cambrai, w 1371 mianowany kardynałem. Wybitny dyplomata i dowódca Państwa Kościelnego. Papież Grzegorz XI powierzył mu funkcję legata na terenie Włoch oraz organizowanie wojsk zaciężnych przeciw władcom Mediolanu, Viscontim i Florencji. Robert z Genewy wspólnie z kardynałem Francesco Tebaldeschi zwerbował wojska zaciężne pod dowództwem kondotiera Johna Hawkwooda, które zdobyły Bolonię, a 3 lutego 1377 dokonały rzezi ludności miasta Cesena[2]. Otworzyło to drogę do powrotu papieża do Rzymu.

Podczas konklawe w Rzymie po śmierci Grzegorza XI doszło do zamieszek ulicznych. Rzymianie w obawie, że kolejny papież ponownie zdecyduje się wyjechać z Państwa Kościelnego domagali się od elektorów, aby wybrali Włocha. Naciski tłumu, a także incydent z zakłóceniem porządku obrad zgromadzenia przez zbrojną bandę, która wdarła się na elekcję spowodowały, że część kardynałów nie uznała ważności wyboru Urbana VI. Urban VI, aby pojednać się z opozycją zwołał konsystorz do Anagni. Podczas jego obrad miano zadecydować o legalności wyboru nowego papieża. 2 sierpnia 1378 kardynałowie wydali oświadczenie, w którym uznali, że konklawe rzymskie z kwietnia 1378 jest nieważne, gdyż wybór został przeprowadzony pod naciskiem i groźbą ze strony tłumu. 9 sierpnia 1378 kardynałowie francuscy będący główną siłą opozycji wobec Urbana VI wezwali go do abdykacji. Nie widząc żadnej reakcji ze strony papieża opuścili Anagni i przenieśli się do Fondi. Tam pod ochroną księcia Onorato Caetaniego zwołali nowe konklawe i 20 września 1378 roku wybrali antypapieżem Roberta de Genève, arcybiskupa Cambrai, który, pomimo iż początkowo wspierał kanoniczny wybór Bartolomeo Prignano, z czasem przeszedł do obozu sceptyków i stanął na czele buntu kardynałów. Kuria Rzymska uznała ważność wyboru Klemensa VII i wypowiedziała posłuszeństwo Urbanowi VI. 31 października 1378 antypapież został koronowany. Pontyfikat ten stał się początkiem Wielkiej Schizmy Zachodniej, której kres przyniosły dopiero sobory powszechne z XV wieku.

Antypapież Klemens VII ekskomunikował papieża Urbana VI i rozpoczął wojnę celem zagarnięcia Rzymu. Wojska papieża zwyciężyły jednak armię antypapieża pod Marino, zajęły Zamek Świętego Anioła i przejęły kontrolę nad Rzymem. Klemens VII wycofał się do Neapolu, a w czerwcu 1379 udał się do Awinionu. We Francji jako kuzyn króla cieszył się opieką i bezpieczeństwem. Wiódł życie wystawne, otaczając się przepychem. Zwołał jedenaście konsystorzy, na których powołał kilkunastu kardynałów, głównie Francuzów.

Zmarł rażony apopleksją. Pierwotnie pochowany został w katedrze w Awinionie. W 1401 szczątki Klemensa VII zostały przeniesione do kościoła celestynów w Awinionie. Po śmierci jego następcą wybrany został kardynał Pedro de Luna, który przyjął imię pontyfikalne Benedykt XIII.

  1. Według Salvadora Mirandy miejscem urodzenia Roberta z Genewy było Annecy.
  2. Po zdobyciu miasta nieprzychylni kardynałowi nadali mu przydomek Rzeźnika z Ceseny.

Zobacz też

Bibliografia

  • Richard McBrien: Leksykon papieży. Warszawa: Świat Książki, 2003. ISBN 83-7311-764-4.
  • Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 2000. ISBN 83-7006-948-7.

Linki zewnętrzne