Geb

Geb w hieroglifach

Geb - w mitologii egipskiej bóg Ziemi, brat nieba - bogini Nut, syn boga powietrza - Szu i bogini uosabiającej wilgoć - Tefnut; jeden z bogów Wielkiej Enneady. Atrybutem boga jest gęś białoczelna. Reprezentującym Geba hieroglifem jest gęś.

Ożenił się ze swoją siostrą - Nut, z którą miał pięcioro dzieci, symbolizujących dni egipskiego tygodnia:

• Ozyrysa,
• Seta,
• Izydę,
• Neftydę
• Horusa.

Horusa uważano jednak również za syna Ozyrysa i Izydy, więc niekiedy Nut i Gebowi przypisywano tylko czwórkę dzieci. Bogini Nut otrzymała od swojego ojca zakaz łączenie się ze swoim bratem, Gebem, we wszystkie dni roku egipskiego (360 dni), jednak Thot, pokonując w kolejnych walkach Księżyc, stworzył pięć dodatkowych dni, w trakcie których bogini poczęła swoje dzieci. Geb jako bóg ziemi był patronem roślinności i gwarantem płodności egipskiej ziemi.Był też dawcą minerałów zwanych darami Geba. Uważano go też za pana węży i skorpionów. W czasie Sądu Ozyrysa pełnił rolę przewodniczącego "ławy przysięgłych". Jako ojciec Ozyrysa stał się automatycznie praprzodkiem faraonów i patronem władzy królewskiej. Mimo tak ważnych funkcji boga długo nie miał własnego miejsca kultu. Pojawiał się jednak w przedstawieniach na ścianach innych świątyń. Dopiero faraon Amazis (Ahmose II) z XXVI dynastii wzniósł w Dżedecie kaplicę dla Geba.

Zobacz też

• Enneada
• bogowie starożytnego Egiptu

Źródła

• Pavan, Ada Russo w przekł. Agnieszki Michalskiej-Rajch Tajemna Wiedza Egiptu, Wydawnictwo Ravi, Łódź 2002 r., s. 29, ISBN 83-7229-038-5