Sighere z Esseksu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne, int. |
drobne techniczne, poprawa linków |
||
Linia 42: | Linia 42: | ||
| quote = |
| quote = |
||
}} |
}} |
||
'''Sighere z Essex''' (''Sigehere'', zm. ok. 688) − współwładca [[Królestwo Essex|Królestwa Essex]] w okresie |
'''Sighere z Essex''' (''Sigehere'', zm. ok. [[688]]) − współwładca [[Królestwo Essex|Królestwa Essex]] w okresie 664–683. |
||
Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy{{r|hist}}. W |
Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy{{r|hist}}. W 664 roku, wraz z kuzynem [[Sebbi z Essex|Sebbi]], został sukcesorem tronu Essex po bezpotomnej śmierci [[Swithelm z Essex|Swithelma]]{{r|b330}}. |
||
W |
W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga [[dżuma|dżumy]], wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał [[apostazja|apostazji]]{{r|b330}}{{r|chan}}{{r|yor25}}, podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim [[Wessex]] i chrześcijańskiej [[Mercja|Mercji]]. |
||
Potężniejszym sojusznikiem okazał się [[Wulfhere z Mercji]]{{r|ency511}}, który uzyskał władzę zwierzchnią nad Essex i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - [[Osyth]] - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta{{r|ency347}}, jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, [[Offa z Essex|Offa]]{{r|kir}}. |
Potężniejszym sojusznikiem okazał się [[Wulfhere z Mercji]]{{r|ency511}}, który uzyskał władzę zwierzchnią nad Essex i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - [[Osyth]] - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta{{r|ency347}}, jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, [[Offa z Essex|Offa]]{{r|kir}}. |
||
Linia 52: | Linia 52: | ||
Wulfhere wysłał do Essex swego biskupa [[Jaruman]]a z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa{{r|chan}}. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem{{r|b330}} i Sighere ponownie się ochrzcił{{r|chan}}. |
Wulfhere wysłał do Essex swego biskupa [[Jaruman]]a z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa{{r|chan}}. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem{{r|b330}} i Sighere ponownie się ochrzcił{{r|chan}}. |
||
W późniejszym okresie swych rządów w Essex, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wessex. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem [[Caedwalla|króla Caedwalla]], i towarzyszył mu w podboju Kentu{{r|kir}}{{r|yor25}}. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. |
W późniejszym okresie swych rządów w Essex, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wessex. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem [[Caedwalla|króla Caedwalla]], i towarzyszył mu w podboju Kentu{{r|kir}}{{r|yor25}}. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku{{r|yor29}}{{r|ency511}}, ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, [[Swaefhard z Essex|Swaefhard]], wraz z następcą tronu Kentu, [[Oswine]]{{r|yor29}}. |
||
Sighere zmarł ok. |
Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Essex był Sebbi. |
||
{{przypisy|2|przypisy= |
{{przypisy|2|przypisy= |
||
<ref name="b330">{{cytuj stronę|url=http://classiclit.about.com/library/bl-etexts/bede/bl-bede-3-30.htm|tytuł=Historia ecclesiastica gentis Anglorum, księga III, rozdział 30|autor=[[Beda Czcigodny]]|język=en|data dostępu=2010-09-26}}</ref> |
<ref name="b330">{{cytuj stronę|url=http://classiclit.about.com/library/bl-etexts/bede/bl-bede-3-30.htm|tytuł=Historia ecclesiastica gentis Anglorum, księga III, rozdział 30|autor=[[Beda Czcigodny]]|język=en|data dostępu=2010-09-26}}</ref> |
||
<ref name="chan">{{cytuj książkę|nazwisko=Chaney|imię=William A.|tytuł=The cult of kingship in Anglo-Saxon England;: The transition from paganism to Christianity|wydawca=University of California Press|data=1970|strony=160|isbn=0520014014 |
<ref name="chan">{{cytuj książkę|nazwisko=Chaney|imię=William A.|tytuł=The cult of kingship in Anglo-Saxon England;: The transition from paganism to Christianity|wydawca=University of California Press|data=1970|strony=160|isbn=0520014014|url=http://books.google.com/books?id=UQfqjVJj01wC&printsec=frontcover&dq=The+cult+of+kingship+in+Anglo-Saxon+England%3B:+The+transition+from+paganism+to+Christianity&source=bl&ots=VXn6KKYZMh&sig=lKxQ87VTupnkgIGDZPluMytfHHo&hl=pl&ei=sKWfTITBKcvEswbUz7TmDg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CBQQ6AEwAA#v=onepage&q=Sighere&f=false }}</ref> |
||
<ref name="kir">{{cytuj książkę|nazwisko=Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby|tytuł=A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland and Wales c.500 - c.1050|wydawca=Routledge|data=1997|strony=215|isbn=1852640472 |
<ref name="kir">{{cytuj książkę|nazwisko=Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby|tytuł=A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland and Wales c.500 - c.1050|wydawca=Routledge|data=1997|strony=215|isbn=1852640472|url=http://books.google.com/books?id=jR376Dp1OFIC&pg=PA215&dq=Sighere+Essex&hl=pl&ei=wZ6fTJjsIYmS4QaSuN21Dg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2&ved=0CCoQ6AEwAQ#v=onepage&q=Sighere%20Essex&f=false }}{{lang|en}}</ref> |
||
<ref name="yor29">{{cytuj książkę|nazwisko=Yorke|imię=Barbara|tytuł=The Kingdom of the East Saxons|strony=29}} w: {{cytuj książkę|nazwisko=Clemoes|imię=Peter|tytuł=Anglo-Saxon England|wydawca=Cambridge University Press|isbn=0521038383 |
<ref name="yor29">{{cytuj książkę|nazwisko=Yorke|imię=Barbara|tytuł=The Kingdom of the East Saxons|strony=29}} w: {{cytuj książkę|nazwisko=Clemoes|imię=Peter|tytuł=Anglo-Saxon England|wydawca=Cambridge University Press|isbn=0521038383|url=http://books.google.com/books?id=qY87DJqOPBQC&pg=PA1&lpg=PA1&dq=The+Kingdom+of+the+East+Saxons+Yorke&source=bl&ots=oDmWaGSUVA&sig=HMh1U5DESHqqgbxmTAxoTtU8Cg0&hl=pl&ei=xeaHTM-eF4iVswaZ5JmRCg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CCEQ6AEwAg#v=onepage&q=The%20Kingdom%20of%20the%20East%20Saxons%20Yorke&f=false}}</ref> |
||
<ref name="yor25">{{cytuj książkę|nazwisko=Yorke|imię=Barbara|tytuł=The Kingdom of the East Saxons|strony=25}} w: {{cytuj książkę|nazwisko=Clemoes|imię=Peter|tytuł=Anglo-Saxon England|wydawca=Cambridge University Press|isbn=0521038383}}</ref> |
<ref name="yor25">{{cytuj książkę|nazwisko=Yorke|imię=Barbara|tytuł=The Kingdom of the East Saxons|strony=25}} w: {{cytuj książkę|nazwisko=Clemoes|imię=Peter|tytuł=Anglo-Saxon England|wydawca=Cambridge University Press|isbn=0521038383}}</ref> |
||
<ref name="ency347">{{cytuj książkę|nazwisko=Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes|tytuł=The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England|wydawca=Wiley-Blackwell |data=2000|strony=347|isbn=0631224920}}</ref> |
<ref name="ency347">{{cytuj książkę|nazwisko=Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes|tytuł=The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England|wydawca=Wiley-Blackwell |data=2000|strony=347|isbn=0631224920}}</ref> |
||
<ref name="ency511">{{cytuj książkę|nazwisko=Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes|tytuł=The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England|wydawca=Wiley-Blackwell |data=2000|strony=511|isbn=0631224920 |
<ref name="ency511">{{cytuj książkę|nazwisko=Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes|tytuł=The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England|wydawca=Wiley-Blackwell |data=2000|strony=511|isbn=0631224920|url=http://books.google.com/books?hl=pl&id=f65VUNvxQjkC&dq=The+Kingdom+of+the+East+Saxons+Yorke&q=Sigehere#v=snippet&q=Sigehere&f=false}}</ref> |
||
<ref name="hist">{{cytuj książkę|nazwisko=J.M. Lappenberg|tytuł=A History of England Under the Anglo-Saxon Kings Part One 1845 |wydawca=Kessinger Publishing Co|data=2004|strony=288|isbn=1417977957 |
<ref name="hist">{{cytuj książkę|nazwisko=J.M. Lappenberg|tytuł=A History of England Under the Anglo-Saxon Kings Part One 1845 |wydawca=Kessinger Publishing Co|data=2004|strony=288|isbn=1417977957|url=http://books.google.co.uk/books?id=bTfvnU9f8YQC&pg=PA288&dq=%22Sigeberht+the+Little%22&hl=en&ei=hoYDTN-mDZSy4Qayt9nLDg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=10&ved=0CFcQ6AEwCQ#v=onepage&q=%22Sigeberht%20the%20Little%22&f=false}}</ref> |
||
}} |
}} |
||
Wersja z 09:32, 8 paź 2010
Szablon:Władca kraju infobox Sighere z Essex (Sigehere, zm. ok. 688) − współwładca Królestwa Essex w okresie 664–683.
Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy[1]. W 664 roku, wraz z kuzynem Sebbi, został sukcesorem tronu Essex po bezpotomnej śmierci Swithelma[2].
W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga dżumy, wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał apostazji[2][3][4], podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim Wessex i chrześcijańskiej Mercji.
Potężniejszym sojusznikiem okazał się Wulfhere z Mercji[5], który uzyskał władzę zwierzchnią nad Essex i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - Osyth - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta[6], jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, Offa[7].
Wulfhere wysłał do Essex swego biskupa Jarumana z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa[3]. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem[2] i Sighere ponownie się ochrzcił[3].
W późniejszym okresie swych rządów w Essex, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wessex. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem króla Caedwalla, i towarzyszył mu w podboju Kentu[7][4]. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku[8][5], ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, Swaefhard, wraz z następcą tronu Kentu, Oswine[8].
Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Essex był Sebbi.
- ↑ J.M. Lappenberg: A History of England Under the Anglo-Saxon Kings Part One 1845. Kessinger Publishing Co, 2004, s. 288. ISBN 1-4179-7795-7.
- ↑ a b c Beda Czcigodny: Historia ecclesiastica gentis Anglorum, księga III, rozdział 30. [dostęp 2010-09-26]. (ang.).
- ↑ a b c William A. Chaney: The cult of kingship in Anglo-Saxon England;: The transition from paganism to Christianity. University of California Press, 1970, s. 160. ISBN 0-520-01401-4.
- ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 25. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.
- ↑ a b Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 511. ISBN 0-631-22492-0.
- ↑ Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 347. ISBN 0-631-22492-0.
- ↑ a b Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby: A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland and Wales c.500 - c.1050. Routledge, 1997, s. 215. ISBN 1-85264-047-2.(ang.)
- ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 29. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.