Bandrów Narodowy

Bandrów Narodowy

{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo	podkarpackie
Powiat	bieszczadzki
Gmina	Ustrzyki Dolne
Liczba ludności	ok. 500
Strefa numeracyjna	(+48) 13
Tablice rejestracyjne	RBI
SIMC
Położenie na mapie brak Brak mapy: podkarpackie Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Polska miejscowość infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | miejscowość podstawowa = | rodzaj miejscowości = | współrzędne = | alt zdjęcia = Nieznane pola: "flaga wsi", "sekundE", "herb wsi", "minutE", "stopniN", "minutN", "sekundN", "stopniE", "mapa wsi", "dopełniacz wsi" oraz "herb artykuł".

Bandrów Narodowy – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

Przez wieś przepływają potoki Jasienik oraz Królówka. Parafia ewangelicka (dziś kościelisko), istniejąca do 1940, obejmowała m.in. Steinfels, Obersdorf, Siegenthal, Prinzenthal. We wsi kościół katolicki. Bandrów leży przy drodze z Ustrzyk Dolnych do granicy państwa, pierwotnie droga ta prowadziła do wsi Mszaniec, znajdującej się obecnie, tuż za granicą państwową. Na terenie cmentarza ewangelickiego zachowały się pojedyncze nagrobki. W Bandrowie Narodowym znajduje się cerkiew greckokatolicka z 1825 r., pełniąca obecnie rolę kościoła pw. św. Andrzeja Boboli. Pierwotnie wzniesiona została w 1825 roku w Jasieniu, a w obecne miejsce przeniesiono ją w 1974 roku. Za cerkwią znajduje się stary cmentarz z kilkoma nagrobkami.

Bandrów jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem 1884.

• 
  Cerkiew
• 
  Cmentarz

Historia

Wieś lokowano w 1532 na prawie wołoskim, stanowiła ona własność królewską. Została wymieniona w 1541 r. W 1783 na gruntach dawnego wójtostwa w ramach kolonizacji józefińskiej osiedlono kolonistów niemieckich. Część niemiecką nazwano Bandrów Kolonia. Układ zabudowy tej części wsi zorganizowano w formie łańcuchówki niemieckiej. Pozostałą część wsi zwano Bandrów Narodowy. Pierwszy zbór ewangelicki w Bandrowie był drewniany. Zbudowano go ok. roku 1788, a rozebrano w 1860 r. W jego miejscu (kilka metrów poniżej) dopiero powstał zbór murowany.

W 1940 koloniści niemieccy zostali przesiedleni do Rzeszy. W 1944 z Bandrowa wysiedlono część ludności ukraińskiej na Syberię. W 1951, w ramach umowy o zamianie granic, pozostali mieszkańcy zostali wysiedleni do Ukraińskiej SSR, a wieś znalazła się w granicach Polski.