Klawiatura programisty: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Przywrócono starszą wersję, jej autor to Bo-ci-an. Autor wycofanej edycji to 188.193.19.216.
Mam Windows 7 i rumuński układ programisty jest już zawarty w Windows 7, zatem dodaję go do artykułu
Linia 7: Linia 7:
Jest to obecnie najczęściej używany układ klawiatury w Polsce — mimo że według wielu nie nadaje się do profesjonalnego wpisywania danych tekstowych w języku polskim. Podstawowym punktem krytyki jest to, że pisanie [[pisanie bezwzrokowe|metodą bezwzrokową]] jest znacznie trudniejsze, a co za tym idzie mniej wydajne niż w [[Klawiatura maszynistki|układzie maszynistki]].
Jest to obecnie najczęściej używany układ klawiatury w Polsce — mimo że według wielu nie nadaje się do profesjonalnego wpisywania danych tekstowych w języku polskim. Podstawowym punktem krytyki jest to, że pisanie [[pisanie bezwzrokowe|metodą bezwzrokową]] jest znacznie trudniejsze, a co za tym idzie mniej wydajne niż w [[Klawiatura maszynistki|układzie maszynistki]].


Układ programisty poza Polską jest używany także w Czechach. Czeskie znaki diakrytyczne (á, č, ě, é, í, ř, š, ů, ú, ý, ž) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza ''Alt'' (lub ''AltGr'') i odpowiednich klawiszy takich jak: 8, 4, 2, 0, 9, 5, 3, ;, [, 7, 6.
Układ programisty poza Polską jest używany także w Czechach i w Rumunii. Czeskie znaki diakrytyczne (á, č, ě, é, í, ř, š, ů, ú, ý, ž) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza ''Alt'' (lub ''AltGr'') i odpowiednich klawiszy takich jak: 8, 4, 2, 0, 9, 5, 3, ;, [, 7, 6, podczas gdy rumuńskie znaki diakrytyczne (â, ț, î, ă, ș) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza ''Alt'' (lub ''AltGr'') i łacińskiej litery, z której wywodzi się dodatkowy rumuński znak.


===Zobacz też===
===Zobacz też===

Wersja z 10:44, 24 paź 2010

Klawiatura programisty – określenie układu klawiatury QWERTY umożliwiającego wprowadzanie znaków charakterystycznych dla języka polskiego.

Polskie znaki diakrytyczne (ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ż, ź) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza Alt (lub AltGr) i łacińskiej litery, z której wywodzi się dodatkowy polski znak, np. "ę" uzyskuje się kombinacją klawiszy Alt i e. Wyjątkiem jest litera "ź", którą uzyskuje się poprzez wciśnięcie równocześnie klawiszy Alt oraz x.

W systemie operacyjnym firmy Apple litery "ż" i "ź" były zamienione miejscami, tj. Option+z dawało "ź", a Option+x – "ż". W wersji Mac OS X 10.5 (Leopard) sterownik klawiatury został zmieniony i litery ź oraz ż uzyskuje się tak jak w innych systemach operacyjnych.

Jest to obecnie najczęściej używany układ klawiatury w Polsce — mimo że według wielu nie nadaje się do profesjonalnego wpisywania danych tekstowych w języku polskim. Podstawowym punktem krytyki jest to, że pisanie metodą bezwzrokową jest znacznie trudniejsze, a co za tym idzie mniej wydajne niż w układzie maszynistki.

Układ programisty poza Polską jest używany także w Czechach i w Rumunii. Czeskie znaki diakrytyczne (á, č, ě, é, í, ř, š, ů, ú, ý, ž) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza Alt (lub AltGr) i odpowiednich klawiszy takich jak: 8, 4, 2, 0, 9, 5, 3, ;, [, 7, 6, podczas gdy rumuńskie znaki diakrytyczne (â, ț, î, ă, ș) uzyskuje się poprzez równoczesne wciśnięcie klawisza Alt (lub AltGr) i łacińskiej litery, z której wywodzi się dodatkowy rumuński znak.

Zobacz też