Sztuczne unasienianie

Sztuczne unasiennianie (sztuczna inseminacja) - metoda rozrodu, która ma zastosowanie u bydła, koni, owiec, kóz, świń, drobiu oraz pszczół. Uznana jest za metodę hodowlaną, przyczyniła się ona do doskonalenia populacji zwierząt gospodarskich, w szczególności bydła.

Metoda ta bywa też w szczególnych przypadkach stosowana u ludzi, jako forma leczenia niepłodności wynikającej z nieprawidłowej budowy układu rodnego kobiet.

Proces sztucznego unasienniania zwierząt hodowlanych składa się z następujących etapów:

1. pobieranie nasienia
2. badanie nasienia
3. rozrzedzanie i konfekcjonowanie nasienia
4. przechowywanie nasienia
5. rozprowadzenie nasienia do punktów inseminacyjnych
6. unasiennianie samic

Niewątpliwie do zalet sztucznego unasienniania zaliczyć należy:

• możliwość unasiennienia nasieniem pobranym od samca znacznie większej liczby samic
• większą ilość uzyskiwanego potomstwa
• dokładniejszą ocenę wartości hodowlanej ojców
• możliwość wykorzystania nasienia samca nawet po jego śmierci
• unikanie chorób związanych z naturalnym kryciem
• możliwość transportu nasienia na duże odległości
• niższe koszty zakupu nasienia niż samego samca
• unasiennienie samicy nasieniem tego samca, który odmawia skoku na daną samicę (np. w przypadku bastardyzacji)

Zobacz

• inseminator
• Reinseminacja