Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu: Różnice pomiędzy wersjami

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu
	[[Plik:{{{grafika}}}\|240x240px\|alt=Ilustracja\|{{{opis grafiki}}}]]; {{{opis grafiki}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Wyznanie
Rodzaj	cerkiew parafialna
Wezwanie	św. Sergiusz z Radoneża
	Historia
Data budowy	{{{data budowy}}}
Data poświęcenia	{{{data poświęcenia}}}
Data likwidacji	{{{data likwidacji}}}
Data zniszczenia	{{{data zniszczenia}}}
Data zburzenia	{{{data zburzenia}}}
Data reaktywacji	{{{data reaktywacji}}}
	Dane świątyni
Styl	{{{styl}}}
Budulec	cegła/drewno
Stan obecny	{{{stan obecny}}}
	Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} \| mapa/core \| wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:building}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	[{{{www}}} Strona internetowa]

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:13, 6 lis 2010

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu - prawosławna cerkiew w XIX okręgu paryskim.

Historia

Powstanie parafii św. Sergiusza oraz otwarcie cerkwi wiązało się z szybkim wzrostem liczby prawosławnych Rosjan udających się na emigrację do Francji po rewolucji październikowej. Świątynia znajduje się od 1924 w budynku należącym wcześniej do ambasady Niemiec, porzuconym w 1914 i wykupionym przez społeczność rosyjską na licytacji za sumę 321 tys. franków. Uroczyste poświęcenie obiektu miało miejsce w 1925. Cerkiew jest szczególnie związana z prawosławnym instytutem św. Sergiusza, centrum prawosławnej myśli teologicznej i kulturalnej na Zachodzie Europy.

W 1932 w cerkwi złożyła śluby monastyczne późniejsza święta prawosławna, Jelizawieta Skobcowa, znana szerzej pod imieniem zakonnym Maria.

Architektura

Cerkiew mieści się w zaadaptowanym budynku magazynowym. Jest jednonawowa, bez wyraźnego zewnętrznego podziału na przedsionek, nawę i prezbiterium. Wejście do niej prowadzi przez rzeźbione drewniane schody. Okna jednokondygnacyjnego budynku po przebudowie mają kształt ostrych łuków, są stale zakryte. Nad wejściem znajduje się jedno okrągłe okno, nad przedsionkiem - rozmieszczona na planie prostokąta wieża. Na fasadzie cerkwi znajdują się malowidła przedstawiające anioły. We wnętrzu znajduje się czterorzędowy ikonostas. Freski we wnętrzu cerkwi wykonał przed 1927 rosyjski malarz symbolista D. Stełłecki^[1]. Dzwonnica cerkwi została dobudowana w stylu świątyń ziemi pskowskiej w latach 50., wg projektu N. Iscelennowa^[1].

Obok cerkwi znajduje się jednopiętrowy budynek mieszkalny przeznaczony dla proboszcza, na którego fasadzie został namalowany wizerunek patrona parafii^[2]. Dzwonnica cerkwi jest wolnostojącą konstrukcją słupowo-ramową zwieńczoną malowaną na niebiesko cebulastą kopułą.

Bibliografia

Historia cerkwi na oficjalnej stronie parafii

↑ ^a ^b N. Makarowa, Russkije prawosławnyje chramy Pariża [w:] Architiekturnoje nasledije russkogo zarubieżja. Petersburg: Izdatielstwo "Dmitrij Bułanin", 2008. ISBN 978-5-86007-557-3, s.163
↑ Un bol d'air slave

[makarowa163-1] N. Makarowa, Russkije prawosławnyje chramy Pariża [w:] Architiekturnoje nasledije russkogo zarubieżja. Petersburg: Izdatielstwo "Dmitrij Bułanin", 2008. ISBN 978-5-86007-557-3, s.163

[2] Un bol d'air slave

[1]

[2]

@@ Linia 32: / Linia 32: @@
 == Architektura ==
-Cerkiew mieści się w zaadaptowanym budynku magazynowym. Jest jednonawowa, bez wyraźnego zewnętrznego podziału na przedsionek, nawę i prezbiterium. Wejście do niej prowadzi przez rzeźbione drewniane schody. Okna jednokondygnacyjnego budynku po przebudowie mają kształt ostrych łuków, są stale zakryte. Nad wejściem znajduje się jedno okrągłe okno, nad przedsionkiem - rozmieszczona na planie prostokąta wieża. Na fasadzie cerkwi znajdują się malowidła przedstawiające anioły. We wnętrzu znajduje się czterorzędowy [[ikonostas]].
+Cerkiew mieści się w zaadaptowanym budynku magazynowym. Jest jednonawowa, bez wyraźnego zewnętrznego podziału na przedsionek, nawę i prezbiterium. Wejście do niej prowadzi przez rzeźbione drewniane schody. Okna jednokondygnacyjnego budynku po przebudowie mają kształt ostrych łuków, są stale zakryte. Nad wejściem znajduje się jedno okrągłe okno, nad przedsionkiem - rozmieszczona na planie prostokąta wieża. Na fasadzie cerkwi znajdują się malowidła przedstawiające anioły. We wnętrzu znajduje się czterorzędowy [[ikonostas]]. Freski we wnętrzu cerkwi wykonał przed 1927 rosyjski malarz symbolista D. Stełłecki<ref name="makarowa163">N. Makarowa, Russkije prawosławnyje chramy Pariża [w:] Architiekturnoje nasledije russkogo zarubieżja. Petersburg: Izdatielstwo "Dmitrij Bułanin", 2008. ISBN 978-5-86007-557-3, s.163</ref>. Dzwonnica cerkwi została dobudowana w stylu świątyń ziemi pskowskiej w latach 50., wg projektu N. Iscelennowa<ref name="makarowa163"/>.
 Obok cerkwi znajduje się jednopiętrowy budynek mieszkalny przeznaczony dla proboszcza, na którego fasadzie został namalowany wizerunek patrona parafii<ref>[http://www.linternaute.com/paris/magazine/dossier/06/paris-au-calme/12.shtml Un bol d'air slave]</ref>. Dzwonnica cerkwi jest wolnostojącą konstrukcją słupowo-ramową zwieńczoną malowaną na niebiesko cebulastą kopułą.
 == Bibliografia ==