Wymrażacz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
+ rysunek
Linia 1: Linia 1:
'''Wymrażacz''' - to [[sprzęt laboratoryjny]] zazwyczaj o kształcie dużej [[probówka|probówki]] okrągłodennej, który służy do wymrażania cieczy i gazów.
'''Wymrażacz''' - to [[sprzęt laboratoryjny]] zazwyczaj o kształcie dużej [[probówka|probówki]] okrągłodennej, który służy do wymrażania cieczy i gazów.


[[grafika:Wymrazacz.png|right|Wymrażacz rozbieralny]]
Wymrażacz zazwyczaj składa się dwóch części: Dolna to duża, grubościenna probówka okrągłodenna ze [[szlif labolatoryjny|szlifem damskim]] ('''A''' na rysunki), a druga to nasadka, ze szlifem męskim, oliwką i rurką zakończoną oliwką. Długość rurki jest zazwyczaj tak dobierana, dochodzić po zmontowaniu całości do mniej więcej połowy długości probówki.
Wymrażacz ('''C''' na rysunku) zazwyczaj składa się dwóch części: Dolna to duża, grubościenna probówka okrągłodenna ze [[szlif labolatoryjny|szlifem damskim]] ('''A''' na rysunki), a druga to nasadka ('''B''' na rysunku), ze szlifem męskim, oliwką i rurką zakończoną oliwką. Długość rurki jest zazwyczaj tak dobierana, dochodzić po zmontowaniu całości do mniej więcej połowy długości probówki.


Czasami zdarza się, że szlify w nasadce i probówce są montowane odwrotnie. Tzn. probówka jest zaopatrzona w szlif męski, a nasadka w damski. Oba rozwiązania mocowania nasadek mają swoich zwolenników i przeciwników.
Czasami zdarza się, że szlify w nasadce i probówce są montowane odwrotnie. Tzn. probówka jest zaopatrzona w szlif męski, a nasadka w damski. Oba rozwiązania mocowania nasadek mają swoich zwolenników i przeciwników.

Wersja z 22:12, 12 maj 2004

Wymrażacz - to sprzęt laboratoryjny zazwyczaj o kształcie dużej probówki okrągłodennej, który służy do wymrażania cieczy i gazów.

Wymrażacz rozbieralny
Wymrażacz rozbieralny

Wymrażacz (C na rysunku) zazwyczaj składa się dwóch części: Dolna to duża, grubościenna probówka okrągłodenna ze szlifem damskim (A na rysunki), a druga to nasadka (B na rysunku), ze szlifem męskim, oliwką i rurką zakończoną oliwką. Długość rurki jest zazwyczaj tak dobierana, dochodzić po zmontowaniu całości do mniej więcej połowy długości probówki.

Czasami zdarza się, że szlify w nasadce i probówce są montowane odwrotnie. Tzn. probówka jest zaopatrzona w szlif męski, a nasadka w damski. Oba rozwiązania mocowania nasadek mają swoich zwolenników i przeciwników.

Niektóre wymrażacze, które są stosowane w liniach próżniowych posiadają na wylocie rurek zamiast oliwek szlify, które umożliwiają montowanie ich bezpośrednio do tych linii. Niektóre linie próżniowe są też konstruowane z wymrażaczami na stałe wtopionymi w ich konstrukcję.

Istnieją też tanie wymrażacze jednoczęściowe, w których nasadka z rurkami jest wtopiona do probówki na stałe. Trudno się z nich jednak wylewa wymrożone substancje i myje je po użyciu, a stłuczenie rurki wewnętrznej powoduje, że cały wymrażacz staje się bezużyteczny.

Wymrażacze są stosowane głównie jako zabezpieczenia pomp próżniowych na liniach próżniowych oraz stosuje się je w czasie prowadzenia destylacji próżniowej (aby "włapać" opary które się nie wykropliły w chłodnicy) oraz do celowego wymrażania gazów, jeśli te stanowią np: cenny produkt reakcji.

Wymrażaczy używa się w następujący sposób:

Oliwkę krótszej rurki łączy się za pomocą węża z aparaturą, w której powstają opary, zaś do oliwki długiej, wewnętrznej rurki przyłącza się wąż idący dalej do linii próżniowej. Wymrażacz wsadza się do termosu z mieszanką chłodzącą (jedną z opisanych w haśle łaźnia laboratoryjna), czeka się przez chwilę żeby wymrażacz się schłodził po czym uruchamia się pompę próżniową. Dzięki temu, że rurka wewnętrzna dochodzi do połowy długości probówki opary z aparatury muszą przebyć dość długą drogę przez wymrażacz, co wystarcza aby uległy one resublimacji lub skropleniu i "zaległy" dolnej części probówki.