Wymrażacz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
mNie podano opisu zmian |
+ rysunek |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Wymrażacz''' - to [[sprzęt laboratoryjny]] zazwyczaj o kształcie dużej [[probówka|probówki]] okrągłodennej, który służy do wymrażania cieczy i gazów. |
'''Wymrażacz''' - to [[sprzęt laboratoryjny]] zazwyczaj o kształcie dużej [[probówka|probówki]] okrągłodennej, który służy do wymrażania cieczy i gazów. |
||
[[grafika:Wymrazacz.png|right|Wymrażacz rozbieralny]] |
|||
Wymrażacz zazwyczaj składa się dwóch części: Dolna to duża, grubościenna probówka okrągłodenna ze [[szlif labolatoryjny|szlifem damskim]] ('''A''' na rysunki), a druga to nasadka, ze szlifem męskim, oliwką i rurką zakończoną oliwką. Długość rurki jest zazwyczaj tak dobierana, dochodzić po zmontowaniu całości do mniej więcej połowy długości probówki. |
Wymrażacz ('''C''' na rysunku) zazwyczaj składa się dwóch części: Dolna to duża, grubościenna probówka okrągłodenna ze [[szlif labolatoryjny|szlifem damskim]] ('''A''' na rysunki), a druga to nasadka ('''B''' na rysunku), ze szlifem męskim, oliwką i rurką zakończoną oliwką. Długość rurki jest zazwyczaj tak dobierana, dochodzić po zmontowaniu całości do mniej więcej połowy długości probówki. |
||
Czasami zdarza się, że szlify w nasadce i probówce są montowane odwrotnie. Tzn. probówka jest zaopatrzona w szlif męski, a nasadka w damski. Oba rozwiązania mocowania nasadek mają swoich zwolenników i przeciwników. |
Czasami zdarza się, że szlify w nasadce i probówce są montowane odwrotnie. Tzn. probówka jest zaopatrzona w szlif męski, a nasadka w damski. Oba rozwiązania mocowania nasadek mają swoich zwolenników i przeciwników. |
Wersja z 22:12, 12 maj 2004
Wymrażacz - to sprzęt laboratoryjny zazwyczaj o kształcie dużej probówki okrągłodennej, który służy do wymrażania cieczy i gazów.
Wymrażacz (C na rysunku) zazwyczaj składa się dwóch części: Dolna to duża, grubościenna probówka okrągłodenna ze szlifem damskim (A na rysunki), a druga to nasadka (B na rysunku), ze szlifem męskim, oliwką i rurką zakończoną oliwką. Długość rurki jest zazwyczaj tak dobierana, dochodzić po zmontowaniu całości do mniej więcej połowy długości probówki.
Czasami zdarza się, że szlify w nasadce i probówce są montowane odwrotnie. Tzn. probówka jest zaopatrzona w szlif męski, a nasadka w damski. Oba rozwiązania mocowania nasadek mają swoich zwolenników i przeciwników.
Niektóre wymrażacze, które są stosowane w liniach próżniowych posiadają na wylocie rurek zamiast oliwek szlify, które umożliwiają montowanie ich bezpośrednio do tych linii. Niektóre linie próżniowe są też konstruowane z wymrażaczami na stałe wtopionymi w ich konstrukcję.
Istnieją też tanie wymrażacze jednoczęściowe, w których nasadka z rurkami jest wtopiona do probówki na stałe. Trudno się z nich jednak wylewa wymrożone substancje i myje je po użyciu, a stłuczenie rurki wewnętrznej powoduje, że cały wymrażacz staje się bezużyteczny.
Wymrażacze są stosowane głównie jako zabezpieczenia pomp próżniowych na liniach próżniowych oraz stosuje się je w czasie prowadzenia destylacji próżniowej (aby "włapać" opary które się nie wykropliły w chłodnicy) oraz do celowego wymrażania gazów, jeśli te stanowią np: cenny produkt reakcji.
Wymrażaczy używa się w następujący sposób:
- Oliwkę krótszej rurki łączy się za pomocą węża z aparaturą, w której powstają opary, zaś do oliwki długiej, wewnętrznej rurki przyłącza się wąż idący dalej do linii próżniowej. Wymrażacz wsadza się do termosu z mieszanką chłodzącą (jedną z opisanych w haśle łaźnia laboratoryjna), czeka się przez chwilę żeby wymrażacz się schłodził po czym uruchamia się pompę próżniową. Dzięki temu, że rurka wewnętrzna dochodzi do połowy długości probówki opary z aparatury muszą przebyć dość długą drogę przez wymrażacz, co wystarcza aby uległy one resublimacji lub skropleniu i "zaległy" dolnej części probówki.