Stille Hilfe

Cicha Pomoc (niem. Stille Hilfe; oficj. Stille Hilfe für Kriegsgefangene und Internierte - Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych) - niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu II wojny światowej byłych funkcjonariuszy III Rzeszy.

Organizacja została założona przez hrabinę Helenę Elisabeth von Isenburg, żonę nazistowskiego naukowca Wilhelma Prinza von Isenburga i Büdingena. Aktywność rozpoczęto od 1946. Pierwotnie jej działalność była utajniona i skupiała się na pomocy dawnym nazistom w ucieczce do krajów Ameryki Południowej. Cicha Pomoc została oficjalnie zarejestrowana w 1951, co umożliwiło jej przeprowadzanie zbiórek pieniędzy "na więźniów wojennych i inne osoby internowane".

Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywa koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).

Działalność organizacji aktywnie wspiera Gudrun Burwitz, jedyna dziś żyjąca córka Heinricha Himmlera, szefa SS.

Wśród osób, które chroniono i wspierano byli: Adolf Eichmann, Anton Malloth, Erich Priebke, Erna Wallisch, Josef Mengele, Josef Schwammberger, Klaus Barbie, Walter Rauff.

Bibliografia

• "Cicha Pomoc i brunatni towarzysze", oprac. Oliver Schröm i Andrea Röpke, wyd. 2002.

Linki zewnętrzne

• Córka Himmlera wspiera byłych hitlerowców [dostęp 01.12.2010]
• Artykuł z Franfurter Rundschau, 2001