Lew Halicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
DixonDBot (dyskusja | edycje)
Xqbot (dyskusja | edycje)
m r2.5.2) (robot poprawia: en:Lev I of Galicia (Eastern Europe); zmiany kosmetyczne
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Lev Danylovich of Halych.PNG|200px|right]]
[[Plik:Lev Danylovich of Halych.PNG|200px|right]]
'''Lew I Halicki''' vel '''Lew Daniłowicz''' ([[język ukraiński|ukr.]] ''Лев I Данилович''), (ur. ok. [[1228]], zm. ok. [[1301]] w [[Spas (obwód lwowski)|Spas]]) – książę [[Ruś Halicko-Wołyńska|halicko-włodzimierski]] w latach [[1293]]-[[1301]], książę [[Halicz (miasto)|Halicza]] i [[Przemyśl]]a [[1264]]-[[1269]], [[Księstwo Bełskie|książę bełski]] ([[1245]] - [[1264]]). [[Ruś Halicko-Wołyńska|Rusią Halicko-Wołyńską]] rządził ze swej stolicy i rezydencji w [[Chełm]]ie.
'''Lew I Halicki''' vel '''Lew Daniłowicz''' ([[język ukraiński|ukr.]] ''Лев I Данилович''), (ur. ok. [[1228]], zm. ok. [[1301]] w [[Spas (obwód lwowski)|Spas]]) – książę [[Ruś Halicko-Wołyńska|halicko-włodzimierski]] w latach [[1293]]-[[1301]], książę [[Halicz (miasto)|Halicza]] i [[Przemyśl]]a [[1264]]-[[1269]], [[Księstwo Bełskie|książę bełski]] ([[1245]] - [[1264]]). [[Ruś Halicko-Wołyńska|Rusią Halicko-Wołyńską]] rządził ze swej stolicy i rezydencji w [[Chełm]]ie.


Był synem króla [[Daniel Halicki|Daniela Halickiego]]. Po śmierci [[Bolesław Wstydliwy|Bolesława Wstydliwego]] zgłosił pretensje do tronu krakowskiego (jako potomek [[Bolesław III Krzywousty|Bolesława III Krzywoustego]] po kądzieli) i próbował zbrojnie opanować [[Kraków|dzielnicę krakowską]].
Był synem króla [[Daniel Halicki|Daniela Halickiego]]. Po śmierci [[Bolesław Wstydliwy|Bolesława Wstydliwego]] zgłosił pretensje do tronu krakowskiego (jako potomek [[Bolesław III Krzywousty|Bolesława III Krzywoustego]] po kądzieli) i próbował zbrojnie opanować [[Kraków|dzielnicę krakowską]].
W [[1272]] przeniósł stolicę królestwa z [[Chełm]]a do założonego przez ojca [[Lwów|Lwowa]] (''notabene'' nazwanego tak na jego cześć).
W [[1272]] przeniósł stolicę królestwa z [[Chełm]]a do założonego przez ojca [[Lwów|Lwowa]] (''notabene'' nazwanego tak na jego cześć).
W [[1280]] na czele wojsk tatarsko-ruskich uderzył na [[Leszek Czarny|Leszka Czarnego]], lecz został pobity w [[Bitwa pod Goźlicami|bitwie pod Goźlicami]] i pod [[Koprzywnica|Koprzywnicą]] po którym Leszek Czarny uderzył na ziemie pogranicza zdobywając m.in. Przeworsko. Wspierał posiłkami [[Władysław Łokietek|Władysława Łokietka]], w jego walkach z [[Wacław II|Wacławem II]], co sprowokowało wyprawę odwetową wojsk wiernych Wacławowi, które w [[1301]] zdobyły [[Lublin]].
W [[1280]] na czele wojsk tatarsko-ruskich uderzył na [[Leszek Czarny|Leszka Czarnego]], lecz został pobity w [[Bitwa pod Goźlicami|bitwie pod Goźlicami]] i pod [[Koprzywnica|Koprzywnicą]] po którym Leszek Czarny uderzył na ziemie pogranicza zdobywając m.in. Przeworsko. Wspierał posiłkami [[Władysław Łokietek|Władysława Łokietka]], w jego walkach z [[Wacław II|Wacławem II]], co sprowokowało wyprawę odwetową wojsk wiernych Wacławowi, które w [[1301]] zdobyły [[Lublin]].
Jego synem był [[Jurij I|Jerzy I]] (1252-1308), książę halicki.
Jego synem był [[Jurij I|Jerzy I]] (1252-1308), książę halicki.


Linia 16: Linia 16:
[[Kategoria:Ludzie związani z Chełmem|Halicki Lew]]
[[Kategoria:Ludzie związani z Chełmem|Halicki Lew]]


[[en:Lev I of Galicia]]
[[en:Lev I of Galicia (Eastern Europe)]]
[[hr:Lev Danilovič]]
[[hr:Lev Danilovič]]
[[lt:Levas Danilovičius]]
[[lt:Levas Danilovičius]]

Wersja z 20:07, 15 gru 2010

Lew I Halicki vel Lew Daniłowicz (ukr. Лев I Данилович), (ur. ok. 1228, zm. ok. 1301 w Spas) – książę halicko-włodzimierski w latach 1293-1301, książę Halicza i Przemyśla 1264-1269, książę bełski (1245 - 1264). Rusią Halicko-Wołyńską rządził ze swej stolicy i rezydencji w Chełmie.

Był synem króla Daniela Halickiego. Po śmierci Bolesława Wstydliwego zgłosił pretensje do tronu krakowskiego (jako potomek Bolesława III Krzywoustego po kądzieli) i próbował zbrojnie opanować dzielnicę krakowską.

W 1272 przeniósł stolicę królestwa z Chełma do założonego przez ojca Lwowa (notabene nazwanego tak na jego cześć). W 1280 na czele wojsk tatarsko-ruskich uderzył na Leszka Czarnego, lecz został pobity w bitwie pod Goźlicami i pod Koprzywnicą po którym Leszek Czarny uderzył na ziemie pogranicza zdobywając m.in. Przeworsko. Wspierał posiłkami Władysława Łokietka, w jego walkach z Wacławem II, co sprowokowało wyprawę odwetową wojsk wiernych Wacławowi, które w 1301 zdobyły Lublin. Jego synem był Jerzy I (1252-1308), książę halicki.

Szablon:Unistub

Szablon:Książę halicko-wołyński