Kazimierz Popiołek

Kazimierz Popiołek (ur. 25 lutego 1903 w Cieszynie, zm. 28 grudnia 1986 w Katowicach) – polski historyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, Jagiellońskiego i Śląskiego, badacz dziejów nowożytnych i najnowszych Śląska. W latach 1968-1972 rektor Uniwersytetu Śląskiego

Był synem Franciszka Popiołka. Ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do wybuchu II wojny światowej był nauczycielem w szkołach średnich na Śląsku. W czasie wojny przebywał w Warszawie, gdzie brał udział w tajnym nauczaniu. Był uczestnikiem powstania warszawskiego, został aresztowany w 1944 i następnie przebywał w obozach koncentracyjnych w Gross Rosen i w Litomierzycach.

Po wojnie był pracownikiem naukowym Instytutu Śląskiego oraz kierownikiem Zakładu Historii Śląska Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk. Był profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego (1955-1964), dyrektorem Śląskiego Instytutu Naukowego, a następnie profesorem i prorektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współorganizator i pierwszy rektor Uniwersytetu Śląskiego (1968-1973). 1 października 1977 otrzymał promocję Doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego . Aula w budynku Wydziału Nauk Społecznych UŚ jest nazwana jego imieniem. Kazimierz Popiołek został pochowany na na cmentarzu w Katowicach.

Główne prace

• Trzecie powstanie śląskie (1946)
• Tragedia Śląska w czasie rewolucji husyckiej (1419-1435), Warszawa 1947
• Śląsk w oczach Gestapo (1948)
• Śląsk w oczach okupanta (1958)
• Górnego Śląska droga do wolności (1967)
• Śląskie dzieje, Warszawa-Kraków PWN 1976
• Historia Śląska od pradziejów do 1945 roku, Śląski Inst. Naukowy 1984 ISBN 83-216-0151-0
• Polskie dzieje Śląska, Instytut Śląski w Opolu 1986