Cyryl VIII Geha

Cyryl VIII Ghea (1840-1916) – melchicki katolicki 167 Patriarcha Antiochii, Jerozolimy, Aleksandrii i całego Wschodu

Urodził się 26 listopada 1840 w Syrii.

Niewiadomo kiedy został księdzem. Wiadomo, że wyświęcił go Arcybiskup Piotr IV Geraigiry. 3 maja 1885 został arcybiskupem Metropolitą syryjskiego Aleppo.

28 czerwca 1902 został wybrany Patriarchą Antiochii, Jerozolimy, Aleksandrii i całego Wschodu (otrzymanie pallium 22 czerwca 1903).

W 1910 w trakcie prześladowań chrześcijan przez władze Imperium Ottomańskiego, został na niego wydany wyrok śmierci. Dzięki pomocy rodaków (Melchitów) zdołał zbiec do Egiptu i przebywał w Aleksandrii.

Jego pełny tytuł zatwierdzony przez Stolicę Apostolską w Rzymie brzmiał: 167 (od św. Piotra) Patriarcha (Batriyark) Antiochii, Cylicji, Syrii, Iberii, Arabii, Mezopotamii, Pentapolis, Etiopii, całego Egiptu i całego Wschodu, Ojciec Ojców, Kapłan Kapłanów, Biskup Biskupów, Trzynasty z Apostołów, Drugi po Stolicy Piotrowej (po papieżu).

Za kadencji Patriarchy Grzegorza I Youssef został kapłanem Rycerskiego Zakonu Szpitalników św. Łazarza z Jerozolimy. Od 1902 (zostania Patriarchą) protektor i generalny administrator (namiestnik magisterium) tego zakonu. Funkcje te pełnił na zasadzie umowy zakonu z patriarchą Maksymosem III z 1841. Za radą kapelana i jałmużnika zakonu polskiego księdza kanonika Jana Tańskiego (z paryskiej parafii Naświętszej Marii Panny des Batignolles, który po upadku Powstania Styczniowego emigrował z Polski) patriarcha restytuował Kapitułę zakonu w Europie, z siedzibą w Paryżu.

Zmarł 12 stycznia 1916 w Aleksandrii.