Subsumpcja (prawo)

Szablon:Do weryfikacji Subsumpcja (pisane też "subsumcja") - przyporządkowanie stanu faktycznego ustalonego w procesie stosowania prawa do sformułowanej w wyniku wykładni normy prawnej (inaczej: "proces kwalifikacji prawnej"; a także, choć nieściśle: "kwalifikacja prawna").

subsumpcja normy prawnej

- powiedzmy sensu largo - oznacza:

określenie jej rozumienia (wykładnia prawa), to zaś przejawia się przez:

oparcie tego przebiegu rozumowania w pierwszej mierze o prawniczo

zdefiniowane zasady budowy normy i jej charakteru,

badanie stanu niesprzeczności (w tym ewentualnej kolizyjności w czasie

i przestrzeni i zjawisk podobnych - np. (pozorne) luki w prawie), z obowiązującym

stanem prawnym,

badanie zgodności z zasadami ogólnymi systemu prawa,

odniesienie danej normy do istniejącego stanu faktycznego, czyli oddzielenie

zdarzeń faktycznych mających znaczenie prawne od tzw. zdarzeń

prawnie indyferentnych,

zastosowanie prawidłowych (uznanych za poprawne proceduralnie)

metod ustalenia stanu faktycznego.

Grzegorz Kazimierz Walkowski System polskiego prawa podatkowego w praktyce Tom III Postępowanie sądowoadministracyjne. Wydawn. Euro omni Bydgoszcz 2010 str 13-14.