Ludolf König von Wattzau: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
m r2.6.4) (robot dodaje: fr:Ludolf König von Wattzau |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
[[de:Ludolf König von Wattzau]] |
[[de:Ludolf König von Wattzau]] |
||
[[en:Ludolf König]] |
[[en:Ludolf König]] |
||
[[fr:Ludolf König von Wattzau]] |
|||
[[it:Ludolf König]] |
[[it:Ludolf König]] |
||
[[lt:Liudolfas Kenigas]] |
[[lt:Liudolfas Kenigas]] |
Wersja z 01:17, 19 kwi 2011
Ludolf Konig von Wattzau (Weizau) - wielki mistrz zakonu krzyżackiego.
Urodził się ok. 1280/1290. Ludolf Konig von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 i to od razu jako wielki podskarbi, czyli jeden z ważniejszych urzędników. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego Malborka. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. W przeddzień Święta Najświętszej Maryi Panny, czyli 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie która nazywała się Soldov, a później Działdowo
Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Koniga było podpisanie tzw. pokoju kaliskiego z Polską 8 lipca 1343. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z Litwą. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w Prusach i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Koniga. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd komtura Pokrzywna. Tam ponoć wyzdrowiał i zmarł ok. 1347/1348 r.
W maju 2007 roku odkryto w katedrze w Kwidzynie kryptę ze szczątkami trzech osób. Są to szczątki trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego, w tym Ludolfa König von Wattzau[1].