Kościół Świętej Trójcy w Suwałkach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Harryangel (dyskusja | edycje)
lit.
Harryangel (dyskusja | edycje)
lit.
Linia 78: Linia 78:
Budynek [[Orientowanie (architektura)|orientowany]], jednonawowy, na planie prostokąta. Skromną [[Fasada|fasadę]] zdobi schodkowy szczyt i trójkątny [[tympanon]] wsparty na czterech [[Pilaster|pilastrach]] opatrzonych [[kimation]]owymi głowicami. Nad wejściem [[dzwonnica]] wtopiona w bryłę budynku. Pierwotny hełm wieży, płaski i półokrągły w zarysie, został zastąpiony wysokim i okazałym hełmem w kształcie ostrosłupa. Wieńczący dzwonnicę krzyż od lat 30-tych XX wieku był lekko zgięty w wyniku uderzenia [[piorun]]a – uszkodzenie naprawiono w 1999 roku. Wszystkie elewacje [[Boniowanie|boniowane]].
Budynek [[Orientowanie (architektura)|orientowany]], jednonawowy, na planie prostokąta. Skromną [[Fasada|fasadę]] zdobi schodkowy szczyt i trójkątny [[tympanon]] wsparty na czterech [[Pilaster|pilastrach]] opatrzonych [[kimation]]owymi głowicami. Nad wejściem [[dzwonnica]] wtopiona w bryłę budynku. Pierwotny hełm wieży, płaski i półokrągły w zarysie, został zastąpiony wysokim i okazałym hełmem w kształcie ostrosłupa. Wieńczący dzwonnicę krzyż od lat 30-tych XX wieku był lekko zgięty w wyniku uderzenia [[piorun]]a – uszkodzenie naprawiono w 1999 roku. Wszystkie elewacje [[Boniowanie|boniowane]].
[[Plik:Suwalki 1912 kosciol ewangelicki.jpg|thumb|left|Kościół ewangelicko-augsburski Św. Trójcy w Suwałkach w 1912 roku]]
[[Plik:Suwalki 1912 kosciol ewangelicki.jpg|thumb|left|Kościół ewangelicko-augsburski Św. Trójcy w Suwałkach w 1912 roku]]
Wnętrze jednoprzestrzenne, utrzymane również w duchu [[klasycyzm]]u. [[Nawa]] bez wydzielonego [[prezbiterium]], przekryta stropem w środkowej części [[Sklepienie kolebkowe|pseudokolebkowym]], zamkniętym od strony części ołtarzowej [[Koncha|konchą]]. [[Marmoryzacja|marmoryzowane]] podpory stropu utrzymują jednocześnie [[Empora|empory]], poniżej których mają formę [[kolumna (architektura)|kolumn]] [[Porządek toskański|toskańskich]], a powyżej - [[Porządek joński|jońskich]]. Profilowany strop wsparty na słupach powoduje, iż kościół sprawia wewnątrz wrażenie trójnawowego, choć faktycznie jest [[Kościół salowy|jednoprzestrzenny]]. [[Balustrada|Balustrady]] empor są zaokrąglone w kierunku ściany ołtarzowej. Przebieg empor podkreśla wydatny [[gzyms]], który obiega nawę wokoło tworząc nad ołtarzem [[Konsola (architektura)|konsolę]] podtrzymującą [[Ambona (architektura)|ambonę]] usytuowaną centralnie nad [[ołtarz]]em.
Wnętrze jednoprzestrzenne, utrzymane również w duchu [[klasycyzm]]u. [[Nawa]] bez wydzielonego [[prezbiterium]], przekryta stropem w środkowej części [[Sklepienie kolebkowe|pseudokolebkowym]], zamkniętym od strony części ołtarzowej [[Koncha|konchą]]. [[Marmoryzacja|Marmoryzowane]] podpory stropu utrzymują jednocześnie [[Empora|empory]], poniżej których mają formę [[kolumna (architektura)|kolumn]] [[Porządek toskański|toskańskich]], a powyżej - [[Porządek joński|jońskich]]. Profilowany strop wsparty na słupach powoduje, iż kościół sprawia wewnątrz wrażenie trójnawowego, choć faktycznie jest [[Kościół salowy|jednoprzestrzenny]]. [[Balustrada|Balustrady]] empor są zaokrąglone w kierunku ściany ołtarzowej. Przebieg empor podkreśla wydatny [[gzyms]], który obiega nawę wokoło tworząc nad ołtarzem [[Konsola (architektura)|konsolę]] podtrzymującą [[Ambona (architektura)|ambonę]] usytuowaną centralnie nad [[ołtarz]]em.


Nad [[Mensa|mensą]] ołtarza zawieszony jest XIX-wieczny obraz przedstawiający [[Ostatnia Wieczerza|Ostatnią Wieczerzę]], namalowaną według słynnego [[fresk]]u [[Leonardo da Vinci|Leonarda da Vinci]]. Zespół ołtarza i ambony ujmują dwa pilastry zwieńczone jońskimi [[kapitel]]ami. Ambona nie posiada [[baldachim]]u, którego rolę spełnia koncha stropu.
Nad [[Mensa|mensą]] ołtarza zawieszony jest XIX-wieczny obraz przedstawiający [[Ostatnia Wieczerza|Ostatnią Wieczerzę]], namalowaną według słynnego [[fresk]]u [[Leonardo da Vinci|Leonarda da Vinci]]. Zespół ołtarza i ambony ujmują dwa pilastry zwieńczone jońskimi [[kapitel]]ami. Ambona nie posiada [[baldachim]]u, którego rolę spełnia koncha stropu.

Wersja z 08:34, 24 kwi 2011

Kościół Świętej Trójcy
w Suwałkach
Ilustracja
Kościół ewangelicko-augsburski Św. Trójcy w Suwałkach
Państwo

 Polska

Miejscowość

Suwałki

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

protestanckie

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski

Parafia

Parafia ewangelicko-augsburska Św. Trójcy w Suwałkach

Imię

Św. Trójcy

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Kościół Świętej Trójcy w Suwałkach – kościół ewangelicko-augsburski wybudowany w latach 1838–1841 według projektu Wacława Ritschla i Karola Majerskiego. Jedyna czynna obecnie świątynia luterańska na Suwalszczyźnie.

Kościół wybudowano w stylu klasycystycznym. Na przestrzeni dziejów nie ulegał większym zmianom architektonicznym, jedynie w XX-leciu międzywojennym zmieniono hełm wieży. Podczas II wojny światowej nie został zniszczony, ale Niemcy zarekwirowali dzwony i zdemontowali metalowe części zabytkowych organów. W 1945 roku zajęty przez katolików. Odzyskany został kilka lat później w wyniku procesu sądowego, ale zdewastowany i pozbawiony ławek. Wyposażenie obiektu skompletowano ostatecznie dopiero w latach 90-tych XX wieku. W latach 1998-1999 kościół przeszedł częściowy remont.

Budynek orientowany, jednonawowy, na planie prostokąta. Skromną fasadę zdobi schodkowy szczyt i trójkątny tympanon wsparty na czterech pilastrach opatrzonych kimationowymi głowicami. Nad wejściem dzwonnica wtopiona w bryłę budynku. Pierwotny hełm wieży, płaski i półokrągły w zarysie, został zastąpiony wysokim i okazałym hełmem w kształcie ostrosłupa. Wieńczący dzwonnicę krzyż od lat 30-tych XX wieku był lekko zgięty w wyniku uderzenia pioruna – uszkodzenie naprawiono w 1999 roku. Wszystkie elewacje boniowane.

Kościół ewangelicko-augsburski Św. Trójcy w Suwałkach w 1912 roku

Wnętrze jednoprzestrzenne, utrzymane również w duchu klasycyzmu. Nawa bez wydzielonego prezbiterium, przekryta stropem w środkowej części pseudokolebkowym, zamkniętym od strony części ołtarzowej konchą. Marmoryzowane podpory stropu utrzymują jednocześnie empory, poniżej których mają formę kolumn toskańskich, a powyżej - jońskich. Profilowany strop wsparty na słupach powoduje, iż kościół sprawia wewnątrz wrażenie trójnawowego, choć faktycznie jest jednoprzestrzenny. Balustrady empor są zaokrąglone w kierunku ściany ołtarzowej. Przebieg empor podkreśla wydatny gzyms, który obiega nawę wokoło tworząc nad ołtarzem konsolę podtrzymującą ambonę usytuowaną centralnie nad ołtarzem.

Nad mensą ołtarza zawieszony jest XIX-wieczny obraz przedstawiający Ostatnią Wieczerzę, namalowaną według słynnego fresku Leonarda da Vinci. Zespół ołtarza i ambony ujmują dwa pilastry zwieńczone jońskimi kapitelami. Ambona nie posiada baldachimu, którego rolę spełnia koncha stropu.

Na chórze muzycznym XIX-wieczne, neogotyckie organy. Zdemolowany w czasie wojny instrument został wyremontowany i uruchomiony w latach 90-tych XX wieku. W nawie kościoła umieszczone zostały tablice pamiątkowe ku czci przedwojennych ewangelickich proboszczów suwalskich: ks. Wilhelma Artura Borkenhagena (1898-1972) oraz jego poprzednika, ks. Zygfryda Oskara Loppe (1883-1957).

Kościół po dziś dzień służy suwalskiej społeczności luterańskiej. Okazyjnie odbywają się w nim koncerty muzyczne.