Joannicjusz (Kobziew): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
szablon |
m Dodano kategorię "Eparchia ługańska" za pomocą HotCat |
||
Linia 58: | Linia 58: | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1938]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1938]] |
||
[[Kategoria:Biskupi Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego]] |
[[Kategoria:Biskupi Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego]] |
||
[[Kategoria:Eparchia ługańska]] |
|||
[[ru:Иоанникий (Кобзев)]] |
[[ru:Иоанникий (Кобзев)]] |
Wersja z 18:16, 27 kwi 2011
Iwan Kobziew | |
metropolita ługański i alczewski | |
Data i miejsce urodzenia |
7 lutego 1938 |
---|---|
Data śmierci | |
metropolita ługański i alczewski | |
Okres sprawowania |
2007- |
Wyznanie | |
Kościół | |
Inkardynacja | |
Śluby zakonne |
16 listopada 1964 |
Diakonat |
24 listopada 1964 |
Prezbiterat |
7 kwietnia 1969 |
Chirotonia biskupia |
13 grudnia 1988 |
Joannicjusz, imię świeckie: Iwan Kobziew (ur. 7 lutego 1938 w Nowoseliwcach) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Jest z pochodzenia Rosjaninem. Ukończył siedem klas szkoły podstawowej, po czym został robotnikiem budowlanym. W latach 1958-1960 uczył się w seminarium duchownym w Kijowie, zaś po jego zamknięciu przez władze radzieckie - przez dalsze dwa lata w analogicznej placówce w Odessie. W 1966 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata teologii, uzyskanym za pracę poświęconą św. Ignacemu (Branczaninowowi). Jeszcze jako student, 16 listopada 1964, złożył wieczyste śluby zakonne w Ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując imię Joannicjusz, zaś 24 listopada został hierodiakonem. 7 kwietnia 1969 wyświęcony na hieromnicha, zaś w 1971 podniesiony do godności igumena. W tym samym roku został zatrudniony jako wykładowca seminarium duchownego w Odessie. Od 1983 archimandryta. W 1986 został proboszczem parafii przy soborze Opieki Matki Bożej w Izmaile oraz dziekanem dekanatu izmailskiego.
13 grudnia 1988 miała miejsce jego chirotonia na biskupa słowiańskiego, wikariusza eparchii odesko-chersońskiej. 19 lutego 1990 przeniesiony na katedrę doniecką i ługańską, zaś po jej reorganizacji w roku następnym - ługańską i starobielską. W 1993 podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś w 2001 został metropolitą.
Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w Żytomierzu, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę Filareta (Denysenkę) oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu[1]. W czasie pomarańczowej rewolucji razem z grupą innych prorosyjsko nastawionych hierarchów Kościoła (metropolici odeski Agatangel (Sawwin) i doniecki Hilarion (Szukało)) popierał Wiktora Janukowycza, określając go jako prawowitego prezydenta[2].
31 marca 2007, w związku z podziałem eparchii ługańskiej, jego tytuł uległ zmianie na metropolita ługański i alczewski.