Działo bezodrzutowe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot poprawia es:Cañón sin retroceso |
. |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Od [[Granatnik przeciwpancerny|granatnika przeciwpancernego]] różni się gwintowaną lufą, która nadaje pociskom ruch obrotowy dla stabilizacji; granatniki są z reguły gładkolufowe, a pociski stabilizowane brzechwowo (w przypadku mniejszych dział jak [[Carl Gustaf]], określeń tych używa się czasem wymiennie). |
Od [[Granatnik przeciwpancerny|granatnika przeciwpancernego]] różni się gwintowaną lufą, która nadaje pociskom ruch obrotowy dla stabilizacji; granatniki są z reguły gładkolufowe, a pociski stabilizowane brzechwowo (w przypadku mniejszych dział jak [[Carl Gustaf]], określeń tych używa się czasem wymiennie). |
||
Dzięki małej masie i niewielkim wymiarom mają dużą manewrowość. Wykorzystywane są w wojskach powietrznodesantowych i oddziałach specjalnych do zwalczania opancerzonych wozów bojowych. |
|||
[[Plik:Recoilless_Rifle.png|thumb|Zasada działania działa bezodrzutowego]] |
[[Plik:Recoilless_Rifle.png|thumb|Zasada działania działa bezodrzutowego]] |
||
===Bibliografia=== |
|||
* {{cytuj książkę|nazwisko=Ciepliński|imię=Andrzej|nazwisko2=Woźniak|imię2=Ryszard|tytuł=Encyklopedia współczesnej broni palnej|rok=1994 |wydawca= Wydawnictwo WiS|miejsce=Warszawa |isbn = 83-86028-01-7}} |
|||
[[Kategoria:Działa bezodrzutowe]] |
[[Kategoria:Działa bezodrzutowe]] |
||
Wersja z 13:20, 25 maj 2011
Działo bezodrzutowe - działo, w którym nie występuje zjawisko odrzutu, gdyż część gazów prochowych powstałych przy strzale wylatuje do tyłu poprzez specjalne dysze lub otwory umieszczone w zamku działa. Naboje do dział bezodrzutowych mają łuski z otworami pozwalającymi na ucieczkę części gazów prochowych.
Zaletami tego rozwiązania są małe siły działające na konstrukcję (spowodowane brakiem odrzutu) a przez to możliwość obniżenia masy urządzenia. Wadami zaś: mała prędkość wylotowa pocisków, powodująca mniejszy zasięg, powstawanie niebezpiecznej strefy z tyłu działa (spowodowanej wylatującymi gazami prochowymi) oraz trudność w użytkowaniu działa w pomieszczeniach zamkniętych.
Od granatnika przeciwpancernego różni się gwintowaną lufą, która nadaje pociskom ruch obrotowy dla stabilizacji; granatniki są z reguły gładkolufowe, a pociski stabilizowane brzechwowo (w przypadku mniejszych dział jak Carl Gustaf, określeń tych używa się czasem wymiennie).
Dzięki małej masie i niewielkim wymiarom mają dużą manewrowość. Wykorzystywane są w wojskach powietrznodesantowych i oddziałach specjalnych do zwalczania opancerzonych wozów bojowych.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.