Augustyn Łosiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
WP:SK, drobne redakcyjne |
Lechoo.net (dyskusja | edycje) →Życiorys: int., styl |
||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
Był profesorem, [[kierownictwo duchowe|ojcem duchownym]] i [[rektor (seminarium)|rektor]]em seminarium duchownego oraz [[kanonik]]iem kapituły katedralnej w Petersburgu. |
Był profesorem, [[kierownictwo duchowe|ojcem duchownym]] i [[rektor (seminarium)|rektor]]em seminarium duchownego oraz [[kanonik]]iem kapituły katedralnej w Petersburgu. |
||
7 kwietnia 1910 został mianowany [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja kielecka|diecezji kieleckiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 5 czerwca 1910 w Petersburgu z rąk bp. [[Stefan Denisewicz|Stefana Denisewicza]], a [[ingres]] do [[bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach|katedry kieleckiej]] odbył 29 czerwca 1910. Ustanowił nowy podział administracyjny diecezji, erygował wiele nowych parafii, w 1924 reaktywował[[bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy|kolegiatę w Wiślicy]]. Erygował muzeum, założył „Przegląd Diecezjalny”, w 1927 przeprowadził w Kielcach I [[synod]] diecezjalny. Wspierał działalność wydawniczą, szkolnictwo katolickie i działalność charytatywną. Za jego rządów w 1925 diecezja została włączona do metropolii krakowskiej. |
7 kwietnia 1910 został mianowany [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja kielecka|diecezji kieleckiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 5 czerwca 1910 w Petersburgu z rąk bp. [[Stefan Denisewicz|Stefana Denisewicza]], a [[ingres]] do [[bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach|katedry kieleckiej]] odbył 29 czerwca 1910. Ustanowił nowy podział administracyjny diecezji, erygował wiele nowych parafii, w 1924 reaktywował [[bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy|kolegiatę w Wiślicy]]. Erygował muzeum, założył „Przegląd Diecezjalny”, w 1927 przeprowadził w Kielcach I [[synod]] diecezjalny. Wspierał działalność wydawniczą, szkolnictwo katolickie i działalność charytatywną. Za jego rządów w 1925 diecezja została włączona do metropolii krakowskiej. |
||
W poglądach politycznych reprezentował zdecydowany konserwatyzm. Po 1918 był zdecydowanym przeciwnikiem [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim a |
W poglądach politycznych reprezentował zdecydowany konserwatyzm. Po 1918 był zdecydowanym przeciwnikiem [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim a [[Stolica Apostolska|Stolicą Apostolską]]. Biskup Łosiński nie wywiesił wtedy flag żałobnych, a tylko flagi państwowe bez oznak żałoby, a także odmówił żądaniu władz bicia w dzwony kościelne. Wówczas członkowie [[Związek Legionistów Polskich|Związku Legionistów]] i innych organizacji prorządowych weszli samowolnie na dzwonnicę katedry i zaczęli bić w dzwony. Biskup wysłał ludzi, którzy usiłowali temu przeszkodzić, ale bezskutecznie, po czym doszło do zamieszek. Podburzony tłum usiłował wedrzeć się do rezydencji biskupa, co zostało udaremnione dzięki interwencji policji<ref>„[[Gazeta Lwowska]]”, nr 111/1935, s. 4.</ref>. W maju 1935 minister [[Józef Beck]] zażądał od papieża [[Pius XI|Piusa XI]] odwołania Łosińskiego. Konflikt zakończył się dopiero wraz ze śmiercią biskupa. |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 19:26, 18 cze 2011
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 stycznia 1867 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| biskup diecezjalny kielecki | |
| Okres sprawowania |
1910–1937 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
24 kwietnia 1892 |
| Nominacja biskupia |
7 kwietnia 1910 |
| Sakra biskupia |
5 czerwca 1910 |
Augustyn Łosiński (ur. 8 stycznia 1867, zm. 30 kwietnia 1937) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup diecezjalny kielecki w latach 1910–1937.
Życiorys
Uczęszczał do seminarium w Petersburgu, gdzie 24 kwietnia 1892 przyjął święcenia kapłańskie.
Był profesorem, ojcem duchownym i rektorem seminarium duchownego oraz kanonikiem kapituły katedralnej w Petersburgu.
7 kwietnia 1910 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji kieleckiej. Sakrę biskupią przyjął 5 czerwca 1910 w Petersburgu z rąk bp. Stefana Denisewicza, a ingres do katedry kieleckiej odbył 29 czerwca 1910. Ustanowił nowy podział administracyjny diecezji, erygował wiele nowych parafii, w 1924 reaktywował kolegiatę w Wiślicy. Erygował muzeum, założył „Przegląd Diecezjalny”, w 1927 przeprowadził w Kielcach I synod diecezjalny. Wspierał działalność wydawniczą, szkolnictwo katolickie i działalność charytatywną. Za jego rządów w 1925 diecezja została włączona do metropolii krakowskiej.
W poglądach politycznych reprezentował zdecydowany konserwatyzm. Po 1918 był zdecydowanym przeciwnikiem Józefa Piłsudskiego. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim a Stolicą Apostolską. Biskup Łosiński nie wywiesił wtedy flag żałobnych, a tylko flagi państwowe bez oznak żałoby, a także odmówił żądaniu władz bicia w dzwony kościelne. Wówczas członkowie Związku Legionistów i innych organizacji prorządowych weszli samowolnie na dzwonnicę katedry i zaczęli bić w dzwony. Biskup wysłał ludzi, którzy usiłowali temu przeszkodzić, ale bezskutecznie, po czym doszło do zamieszek. Podburzony tłum usiłował wedrzeć się do rezydencji biskupa, co zostało udaremnione dzięki interwencji policji[1]. W maju 1935 minister Józef Beck zażądał od papieża Piusa XI odwołania Łosińskiego. Konflikt zakończył się dopiero wraz ze śmiercią biskupa.
- ↑ „Gazeta Lwowska”, nr 111/1935, s. 4.
Linki zewnętrzne
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2011-06-18]