Sztuczne unasienianie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m robot dodaje: simple:Artificial insemination |
sztuczna inseminacja na inseminacja poniewaz sama w sobie inseminacja jest sztuczna |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:RECHERCHE_CLINIQUE_HNS.jpg|thumb|Sztuczne unasiennienie klaczy]] |
[[Plik:RECHERCHE_CLINIQUE_HNS.jpg|thumb|Sztuczne unasiennienie klaczy]] |
||
'''Sztuczne unasiennianie''' ( |
'''Sztuczne unasiennianie''' (inseminacja) – metoda kontrolowanej [[prokreacja|prokreacji]] polegająca na bezpośrednim wstrzyknięciu pobranej wcześniej od samca [[sperma|spermy]] do [[szyjka macicy|szyjki macicy]] samicy, bez odbywania bezpośredniego [[stosunek płciowy|stosunku płciowego]]. |
||
W przypadku zwierząt jest to powszechnie stosowana metoda rozrodu, która ma zastosowanie u [[bydło|bydła]], [[koń|koni]], [[Owca domowa|owiec]], [[Koza domowa|kóz]], [[świnia|świń]], [[drób|drobiu]] oraz [[pszczoła|pszczół]]. Uznana jest za metodę hodowlaną, przyczyniła się ona do udoskonalenia [[populacja (biologia)|populacji]] zwierząt gospodarskich, w szczególności bydła. |
W przypadku zwierząt jest to powszechnie stosowana metoda rozrodu, która ma zastosowanie u [[bydło|bydła]], [[koń|koni]], [[Owca domowa|owiec]], [[Koza domowa|kóz]], [[świnia|świń]], [[drób|drobiu]] oraz [[pszczoła|pszczół]]. Uznana jest za metodę hodowlaną, przyczyniła się ona do udoskonalenia [[populacja (biologia)|populacji]] zwierząt gospodarskich, w szczególności bydła. |
||
Wersja z 12:38, 30 cze 2011
Sztuczne unasiennianie (inseminacja) – metoda kontrolowanej prokreacji polegająca na bezpośrednim wstrzyknięciu pobranej wcześniej od samca spermy do szyjki macicy samicy, bez odbywania bezpośredniego stosunku płciowego.
W przypadku zwierząt jest to powszechnie stosowana metoda rozrodu, która ma zastosowanie u bydła, koni, owiec, kóz, świń, drobiu oraz pszczół. Uznana jest za metodę hodowlaną, przyczyniła się ona do udoskonalenia populacji zwierząt gospodarskich, w szczególności bydła.
Metoda ta bywa też w szczególnych przypadkach stosowana u ludzi, jako forma leczenia niepłodności wynikającej z nieprawidłowej budowy układu rodnego kobiety[1] oraz jako forma prokreacji dla kobiet nie chcących lub nie mogących odbyć stosunku płciowego z mężczyzną[2].
Proces sztucznego unasienniania zwierząt hodowlanych składa się z następujących etapów:
- pobieranie nasienia
- badanie nasienia
- rozrzedzanie i konfekcjonowanie nasienia
- przechowywanie nasienia
- rozprowadzanie nasienia do punktów inseminacyjnych
- unasiennianie samic
Niewątpliwie do zalet sztucznego unasienniania zaliczyć należy:
- możliwość unasiennienia nasieniem pobranym od samca znacznie większej liczby samic
- większą liczbę uzyskiwanego potomstwa
- dokładniejszą ocenę wartości hodowlanej ojców
- możliwość wykorzystania nasienia samca nawet po jego śmierci
- unikanie chorób związanych z naturalnym kryciem
- możliwość transportu nasienia na duże odległości
- niższe koszty zakupu nasienia niż samego samca
- możliwość unasiennienia samicy nasieniem samca, który odmawia skoku na daną samicę (np. w przypadku bastardyzacji)
- ↑ Inseminacje domaciczne nasieniem partnera. Centrum Medyczne „Macierzyństwo”. [dostęp 2010-10-27]. (pol.).
- ↑ Tomasz Kraska: Metody sztucznego zapłodnienia. biomedical.pl, 2005-08-08. [dostęp 2010-10-27]. (pol.).