Extensible Application Markup Language

XAML (ang. eXtensible Application Markup Language, wym. /ˈzæməl/) jest językiem opisu interfejsu użytkownika wykorzystywanym m.in. w technologii Windows Presentation Foundation (w skrócie WPF), która jest elementem platformy .NET Framework począwszy od wersji 3.0.

XAML jest językiem opartym na języku XML zoptymalizowanym do opisu bogatych, wizualnych interfejsów, takich jak tworzone w Adobe Flash. SVG, LZX czy XUL (ten ostatni używany jest między innymi do budowy rozszerzeń dla Firefoksa) są przykładami podobnych języków interfejsu użytkownika rozprowadzonymi na warunkach wolnego oprogramowania.

Pliki XAML zazwyczaj tworzone są ręcznie lub przy pomocy wizualnych narzędzi, takich jak Microsoft Expression Studio. Wynikowy kod XML interpretowany jest w locie przez podsystem systemu operacyjnego odpowiedzialny za wyświetlanie danych, co zastępuje GDI z poprzednich wersji Windows. Elementy XAML mapowane są do obiektów Common Language Runtime. Atrybuty mapowane są do właściwości lub zdarzeń tych obiektów.

XAML został stworzony w celu zapewnienia wsparcia klasom i metodom w architekturze .NET, które zajmują się obsługą interakcji z użytkownikiem, zwłaszcza wyświetlaniem. Język ten może być wykorzystywany jako język opisu nie tylko technologii Windows Presentation Foundation, lecz także innych, jak np. Windows Workflow Foundation.

Akronim XAML pierwotnie rozwijany był jako eXtensible Avalon Markup Language, gdzie Avalon było nazwą kodową dla biblioteki .NET.

Okrojona wersja Windows Presentation Foundation, pozwalająca tworzyć aplikacje internetowe, jest wykorzystywana w Silverlight.

Zobacz też

• Windows Presentation Foundation

Linki zewnętrzne

• Omówienie XAML (ang.)
• Artykuł Mozilla, Gnome mull united front against Longhorn (ZDNET)