Wikipedysta:Nicola Six/brudnopis3: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 39: Linia 39:
== Historia ==
== Historia ==
=== Do roku 1978 ===
=== Do roku 1978 ===
Doskonała lokalizacja wieżowca na rogu ulic [[William Street]] i [[St Georges Terrace]] była miejscem, w którym w latach trzydziestych XIX wieku stanął pierwszy w Perth lokal mający koncesję na sprzedaż alkoholu<ref name="roy">{{cytuj pismo | nazwisko =Gibson | imię =Roy | autor link = | tytuł =Walks reveal city’s history | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =19 | data =2008-04-21 | wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. W 1897 roku, w czasach trwającej w Australii Zachodniej [[gorączka złota|gorączki złota]], otworzono w tym miejscu luksusowy wówczas Palace Hotel, który wkrótce zyskał barwną historię za sprawą wielu ówczesnych gwiazd, które w nim gościły<ref name="Palace">{{cytuj pismo | nazwisko =Dunn | imię =Frank | autor link = | tytuł =Palace Hotel | czasopismo =Sunday Times | wolumin = | wydanie = | strony =4 | data =2004-07-04 | wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Działkę wykupił australijski bank [[Commonwealth Banking Corporation]], który w 1972 roku ogłosił plan przebudowy terenu i postawienia na nim wysokiego biurowca<ref name="Palace"/>. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku zburzono wiele starych budynków w Perth, aby zapewnić miejsce dla nowoczesnej zabudowy. Decyzje o tego typu przebudowach spotkały się z krytyką ze strony Rady Miasta Perth<ref name="critic">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Race for the sky will scale greater heights | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =11 | data =1987-09-21| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Nastroje te doprowadziły do masowych protestów publicznych i powstania grupy mieszkańców, która pod nazwą „Strażnicy Palace Hotel” („The Palace Guards”) próbowała uratować historyczny budynek<ref name="hocking">{{cytuj książkę | nazwisko =Hocking | imię =Ian | autor link = | tytuł =Perth&mdash;the building challenge | wydawca =The Master Builders' Association of Western Australi | miejsce =Perth | rok = | strony =32-33 | isbn =0959893539 }}</ref>. W wyniku protestu Narodowy Fundusz na rzecz Renowacji Budynków [[National Trust]] potępił plany budowy, sporządził wykaz zabytków związanych z Palace Hotel i wymusił na Commonwealth Bank wystosowanie do Rządu Federalnego prośby o odebranie nieruchomości<ref name="Palace"/>. W 1978 roku odkupił ją Alan Bond, przejmując także sąsiedni Terrace Arcade.
Doskonała lokalizacja wieżowca na rogu ulic [[William Street]] i [[St Georges Terrace]] była miejscem, w którym w latach trzydziestych XIX wieku stanął pierwszy w Perth lokal mający koncesję na sprzedaż alkoholu<ref name="roy">{{cytuj pismo | nazwisko =Gibson | imię =Roy | autor link = | tytuł =Walks reveal city’s history | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =19 | data =2008-04-21 | wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. W 1897 roku, w czasach trwającej w Australii Zachodniej [[gorączka złota|gorączki złota]], otworzono w tym miejscu luksusowy wówczas Palace Hotel, który wkrótce zyskał barwną historię za sprawą wielu ówczesnych gwiazd, które w nim gościły<ref name="Palace">{{cytuj pismo | nazwisko =Dunn | imię =Frank | autor link = | tytuł =Palace Hotel | czasopismo =Sunday Times | wolumin = | wydanie = | strony =4 | data =2004-07-04 | wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Działkę wykupił australijski bank [[Commonwealth Banking Corporation]], który w 1972 roku ogłosił plan przebudowy terenu i postawienia na nim wysokiego biurowca<ref name="Palace"/>. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku zburzono wiele starych budynków w Perth, aby zapewnić miejsce dla nowoczesnej zabudowy. Decyzje o tego typu przebudowach spotkały się z krytyką ze strony Rady Miasta Perth<ref name="critic">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Race for the sky will scale greater heights | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =11 | data =1987-09-21| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Nastroje te doprowadziły do masowych protestów publicznych i powstania grupy mieszkańców, która pod nazwą „Strażnicy Palace Hotel” („The Palace Guards”) próbowała uratować historyczny budynek<ref name="hocking">{{cytuj książkę | nazwisko =Hocking | imię =Ian | autor link = | tytuł =Perth&mdash;the building challenge | wydawca =The Master Builders' Association of Western Australia | miejsce =Perth | rok = | strony =32-33 | isbn =0959893539 }}</ref>. W wyniku protestu Narodowy Fundusz na rzecz Renowacji Budynków [[National Trust]] potępił plany budowy, sporządził wykaz zabytków związanych z Palace Hotel i wymusił na Commonwealth Bank wystosowanie do Rządu Federalnego prośby o odebranie nieruchomości<ref name="Palace"/>. W 1978 roku odkupił ją Alan Bond, przejmując także sąsiedni Terrace Arcade.


===Bond Corporation i budowa wieży: lata 1978–1988===
===Bond Corporation i budowa wieży: lata 1978–1988===
Linia 45: Linia 45:


Rozbiórka części budowli rozpoczęła się w sierpniu 1981 roku, a do sierpnia 1983 roku wylano fundamenty wieży i zbudowano trzypoziomowy parking podziemny<ref name="McGeough">{{cytuj pismo | nazwisko =McGeough | imię =Paul | autor link = | tytuł =Reviver for Palace Project | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =1 | data =1984-09-08| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Jednak zaczęły pojawiać się wątpliwości co do opłacalności konstrukcji<ref name="atlast">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =At long last, it's a big success story | czasopismo =Western Mail | wolumin = | wydanie = | strony =56 | data =1985-10-05| wydawca =Western Mail Limited | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>, co opóźniło rozwój prac. Sytuacja zmieniła się 7 września 1984 roku, kiedy prezes banku R&I David Fischer podpisał umowę o współpracy nad budową z Austmark International, filią Bond Corporation<ref name="McGeough"/>. R&I Bank, którego jedynym właścicielem był wówczas [[Rząd Australii Zachodniej]], zasięgnął porady w sprawie inwestycji w projekt u ówczesnego [[Premierzy Australii Zachodniej|premiera]] Briana Burke’a<ref name="McGeough"/>.
Rozbiórka części budowli rozpoczęła się w sierpniu 1981 roku, a do sierpnia 1983 roku wylano fundamenty wieży i zbudowano trzypoziomowy parking podziemny<ref name="McGeough">{{cytuj pismo | nazwisko =McGeough | imię =Paul | autor link = | tytuł =Reviver for Palace Project | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =1 | data =1984-09-08| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Jednak zaczęły pojawiać się wątpliwości co do opłacalności konstrukcji<ref name="atlast">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =At long last, it's a big success story | czasopismo =Western Mail | wolumin = | wydanie = | strony =56 | data =1985-10-05| wydawca =Western Mail Limited | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>, co opóźniło rozwój prac. Sytuacja zmieniła się 7 września 1984 roku, kiedy prezes banku R&I David Fischer podpisał umowę o współpracy nad budową z Austmark International, filią Bond Corporation<ref name="McGeough"/>. R&I Bank, którego jedynym właścicielem był wówczas [[Rząd Australii Zachodniej]], zasięgnął porady w sprawie inwestycji w projekt u ówczesnego [[Premierzy Australii Zachodniej|premiera]] Briana Burke’a<ref name="McGeough"/>.

Po dokonanej przez bank inwestycji wykonawcom udało się uzyskać od Rady Miasta zgodę na wprowadzenie zmian w oryginalnym projekcie tak, żeby Palace Hotel mógł być wykorzystywano już nie jako hotel, ale jako bank <ref name="pretty"/>. Dzięki temu zezwoleniu [[Brookfield Multiplex]] mógł kontynuować rozbudowę, a kolejne piętra budynku zaczęto wynajmować. Do października 1985 roku jedynie cztery piętra wieżowca nie znalazły najemców. Spodziewano się, że jeszcze przed ukończeniem budowy cała wieża zostanie oddana w najem <ref name="atlast"/>. Z kolejnym etapem budowy BankWest Tower w czerwcu 1986 roku zamknięto Palace Hotel <ref name="pretty"/>. W kwietniu 1987 roku, kiedy budynek był jeszcze na etapie konstrukcji, aresztowano pięciu mężczyzn, którzy wczesnym rankiem wkradli się na jego teren i zeskoczyli z dachu na [[spadochroniarstwo|spadochronach]] <ref name="arrest">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Police get the drop on stunt jumpers | czasopismo =Sydney Morning Herald | wolumin = | wydanie = | strony =11 | data =1987-04-27| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Tempo budowy było imponujące: co 8–10 dni wykonawcy dołączali do wieżowca kolejne piętro <ref name="CII">{{cytuj książkę | nazwisko =John | imię =H. | autor link = | tytuł =Bank Tower reaches new heights | wydawca = | miejsce = | rok =1987 | strony =35-37 | tom =13 | seria =Construction Industry International | isbn= }}</ref>.

Budowa wieżowca trwała trzy lata, a już w 1988 roku przenieśli się do niego pierwsi użytkownicy<ref name="two">{{cytuj pismo | nazwisko =MacDonald | imię =Rob | autor link = | tytuł =214m tower is all set to open for business | czasopismo =Daily News | wolumin = | wydanie = | strony =14 | data =1988-07-08| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Oficjalne otwarcie biurowca miało miejsce w październiku 1989 roku, a jego ukończenie kosztowało 120 mln dolarów australijskich <ref name="two"/>, z czego od 1984 roku wydano 100 mln<ref name="McGeough"/>. W momencie zakończenia budowy wieżowiec był 55. najwyższym budynkiem na świecie, trzecim najwyższym w Australii i najwyższym w Perth, wyprzedził bowiem [[St Martins Tower]]<ref name="atlast"/> <ref name="CII"/>. Był także ósmym najwyższym na świecie betonowym wieżowcem<ref name="CII"/><ref name="two"/>. Jednak już wówczas pojawiły się plany konstrukcji jeszcze wyższej budowli na miejscu dawnego domu towarowego David Jones między ulicami Hay Street i St Georges Terrace<ref name="two"/>. Został nią wieżowiec Central Park.

=== Po ukończeniu budowy: od roku 1988 do dziś ===

Najwyższe trzy piętra wieżowca zajmowała prywatna spółka Alana Bonda Dallhold Investments, która miała większość udziałów w Bond Corporation<ref name="atlast"/> <ref name="success">{{cytuj pismo | nazwisko =Ryan | imię =Colleen | autor link = | tytuł =How Bond will probably get his nickel's worth in private | czasopismo =Sydney Morning Herald | wolumin = | wydanie = | strony =25 | data =1990-01-16| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = | cytat =Dallhold zajął zaszczytne miejsce w nowej siedzibie Bonda - R&I Tower w Perth. Na najwyższych piętrach urządzono szklane atrium z kolekcją sztuki wartą miliony }}</ref>. W listopadzie 1987 roku Bond kupił obraz [[Vincent van Gogh|Vincenta van Gogha]] [[Irysy (obraz van Gogha)| ''Irysy '']] i 23 grudnia 1988 umieścił go w specjalnie wykonanej, zabezpieczonej galerii sztuki na 49. piętrze wieżowca<ref name="tycoon">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Business Tycoon Says He Bought World's Most Valuable Painting | czasopismo = | wolumin = | wydanie = | strony = | data =1988-12-22 | wydawca =Associated Press | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. W związku z pogarszającą się sytuacją finansową spółek Bonda Bond Corporation sprzedał za 108 mln [[USD]] połowę swoich udziałów w budynku bankowi R&I, co uczyniło R&I Bank niekwestionowanym właścicielem wieżowca<ref name="bruce">{{cytuj pismo | nazwisko =Jacques | imię =Bruce | autor link = | tytuł =Court decision threatens Bond deal | czasopismo =Financial Times | wolumin = | wydanie = | strony =22 | data =1989-12-20| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = | cytat =Bond powiedział wczoraj na zebraniu zarządu Bond Corporation, że spółka sprzedała połowę swoich udziałów w 50-piętrowym R&I Tower w Perth za sumę 108 mln dolarów australijskich (...) Stwierdził, że grupa przeszła przez trudny okres, podczas którego koflikty były dodatkowo nagłaśniane przez media. Powiedział także, że ogłoszona ostatnio strata firmy Australian, która opiewała na ponad 800 mln dolarów, powinna być ukazywana w dłuższej perspektywie, bo zawierała znaczne świadczenia i sumy odpisane jako straty}}</ref>. W obliczu bankructwa swojego imperium Bond w 1991 roku przeniósł swe biura w inne miejsce, pozostawiając trzy najwyższe piętra budynku puste<ref name="Kaye">{{cytuj pismo | nazwisko =Kaye | imię =Tony | autor link = | tytuł =Bond Keeps Low Profile As Dallhold's Creditors Close In | czasopismo =Sunday Age | wolumin = | wydanie = | strony =3 | data =1991-05-05| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = | cytat =Rodzinna spółka Bonda, Dallhold Investments, również przeżywała ostatnio problemy. W ciągu ostatnich kilku tygodniu biura Dallhold zostały przeniesione z królewskich sal na 50. piętrze R&I Bank Tower (wcześniej znanej jako Bond Tower) w Perth do parterowej lokalizacji na dalszym końcu ulicy}}</ref>. Pozostały one niezagospodarowane przez niemal 10 lat<ref name="egerton"/>.





Wersja z 00:48, 5 gru 2011

BankWest Tower
Ilustracja
Państwo

 Australia

Miejscowość

Perth

Adres

108 St. George's Terrace

Typ budynku

biurowiec

Architekt

Cameron Chisolm & Nicol

Inwestor

Austmark International i R&I Bank

Wysokość całkowita

247

Wysokość do dachu

214

Kondygnacje

52 piętra

Powierzchnia użytkowa

39 500[1]

Rozpoczęcie budowy

1981

Ukończenie budowy

1988

Właściciel

Brookfield Mutliplex (50%), Stockland (50%)

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: AUS-WA
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

BankWest Tower to 52-piętrowy biurowiec w Perth w Australii Zachodniej. Jego budowę ukończono w 1988 roku. Wysokość BankWest Tower do dachu wynosi 214 metrów, a do wierzchołka anteny komunikacyjnej – 247 metrów. Był to najwyższy budynek w Perth od roku zakończenia budowy do 1992 roku, kiedy wyprzedził go wieżowiec Central Park. Według danych z 2009 roku BankWest Tower jest drugim co do wysokości budynkiem w mieście. Betonowa wieża ma charakterystyczny profil i zbudowana jest na planie trójkąta.

Teren, na którym znajduje się wieża, był niegdyś zajmowany w całości przez Palace Hotel. Utworzono zorganizowaną opozycję, która miała zachować hotel przed zburzeniem, związanym z budową wieżowca. Plac pod budowę przejął następnie biznesmen Alan Bond. Zaakceptowano budowę wieżowca i skonstruowano w sposób, który pozwalał zachować znaczną część Palace Hotel. Wieża pozostała później siedzibą spółek Bonda aż do ich upadku, a od jej ukończenia mieściła się w niej także siedziba banku stanowego Australii Zachodniej, BankWestu (znanego wcześniej pod nazwą R&I Bank).

Historia

Do roku 1978

Doskonała lokalizacja wieżowca na rogu ulic William Street i St Georges Terrace była miejscem, w którym w latach trzydziestych XIX wieku stanął pierwszy w Perth lokal mający koncesję na sprzedaż alkoholu[2]. W 1897 roku, w czasach trwającej w Australii Zachodniej gorączki złota, otworzono w tym miejscu luksusowy wówczas Palace Hotel, który wkrótce zyskał barwną historię za sprawą wielu ówczesnych gwiazd, które w nim gościły[3]. Działkę wykupił australijski bank Commonwealth Banking Corporation, który w 1972 roku ogłosił plan przebudowy terenu i postawienia na nim wysokiego biurowca[3]. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku zburzono wiele starych budynków w Perth, aby zapewnić miejsce dla nowoczesnej zabudowy. Decyzje o tego typu przebudowach spotkały się z krytyką ze strony Rady Miasta Perth[4]. Nastroje te doprowadziły do masowych protestów publicznych i powstania grupy mieszkańców, która pod nazwą „Strażnicy Palace Hotel” („The Palace Guards”) próbowała uratować historyczny budynek[5]. W wyniku protestu Narodowy Fundusz na rzecz Renowacji Budynków National Trust potępił plany budowy, sporządził wykaz zabytków związanych z Palace Hotel i wymusił na Commonwealth Bank wystosowanie do Rządu Federalnego prośby o odebranie nieruchomości[3]. W 1978 roku odkupił ją Alan Bond, przejmując także sąsiedni Terrace Arcade.

Bond Corporation i budowa wieży: lata 1978–1988

W 1980 roku Bond ujawnił nowe plany zagospodarowania terenu, które uwzględniały częściową ochronę Palace Hotel poprzez zachowanie fasady i głównego holu budynku[6]. Jednak budowa nowoczesnego wieżowca na północno-wschodnim rogu działki wymagała zburzenia Terrace Arcade, wschodniego skrzydła mieszkalnego i słynnej hotelowej sali restauracyjnej. Podkreślano konieczność zmian z powodu osłabionej konstrukcji budynku, związanej z działaniem termitów i z remontami dokonanymi w 1915 roku i w latach trzydziestych[6]. Rozbudowa zakładała powiększenie intensywności zabudowy dozwolonej w projekcie urbanistycznym , jednak Rada Miasta Perth zgodziła się już wcześniej na projekty Bonda pod warunkiem, że jego firma utrzyma działalność hotelarską Palace Hotel[6].

Rozbiórka części budowli rozpoczęła się w sierpniu 1981 roku, a do sierpnia 1983 roku wylano fundamenty wieży i zbudowano trzypoziomowy parking podziemny[7]. Jednak zaczęły pojawiać się wątpliwości co do opłacalności konstrukcji[8], co opóźniło rozwój prac. Sytuacja zmieniła się 7 września 1984 roku, kiedy prezes banku R&I David Fischer podpisał umowę o współpracy nad budową z Austmark International, filią Bond Corporation[7]. R&I Bank, którego jedynym właścicielem był wówczas Rząd Australii Zachodniej, zasięgnął porady w sprawie inwestycji w projekt u ówczesnego premiera Briana Burke’a[7].

Po dokonanej przez bank inwestycji wykonawcom udało się uzyskać od Rady Miasta zgodę na wprowadzenie zmian w oryginalnym projekcie tak, żeby Palace Hotel mógł być wykorzystywano już nie jako hotel, ale jako bank [6]. Dzięki temu zezwoleniu Brookfield Multiplex mógł kontynuować rozbudowę, a kolejne piętra budynku zaczęto wynajmować. Do października 1985 roku jedynie cztery piętra wieżowca nie znalazły najemców. Spodziewano się, że jeszcze przed ukończeniem budowy cała wieża zostanie oddana w najem [8]. Z kolejnym etapem budowy BankWest Tower w czerwcu 1986 roku zamknięto Palace Hotel [6]. W kwietniu 1987 roku, kiedy budynek był jeszcze na etapie konstrukcji, aresztowano pięciu mężczyzn, którzy wczesnym rankiem wkradli się na jego teren i zeskoczyli z dachu na spadochronach [9]. Tempo budowy było imponujące: co 8–10 dni wykonawcy dołączali do wieżowca kolejne piętro [10].

Budowa wieżowca trwała trzy lata, a już w 1988 roku przenieśli się do niego pierwsi użytkownicy[11]. Oficjalne otwarcie biurowca miało miejsce w październiku 1989 roku, a jego ukończenie kosztowało 120 mln dolarów australijskich [11], z czego od 1984 roku wydano 100 mln[7]. W momencie zakończenia budowy wieżowiec był 55. najwyższym budynkiem na świecie, trzecim najwyższym w Australii i najwyższym w Perth, wyprzedził bowiem St Martins Tower[8] [10]. Był także ósmym najwyższym na świecie betonowym wieżowcem[10][11]. Jednak już wówczas pojawiły się plany konstrukcji jeszcze wyższej budowli na miejscu dawnego domu towarowego David Jones między ulicami Hay Street i St Georges Terrace[11]. Został nią wieżowiec Central Park.

Po ukończeniu budowy: od roku 1988 do dziś

Najwyższe trzy piętra wieżowca zajmowała prywatna spółka Alana Bonda Dallhold Investments, która miała większość udziałów w Bond Corporation[8] [12]. W listopadzie 1987 roku Bond kupił obraz Vincenta van Gogha Irysy i 23 grudnia 1988 umieścił go w specjalnie wykonanej, zabezpieczonej galerii sztuki na 49. piętrze wieżowca[13]. W związku z pogarszającą się sytuacją finansową spółek Bonda Bond Corporation sprzedał za 108 mln USD połowę swoich udziałów w budynku bankowi R&I, co uczyniło R&I Bank niekwestionowanym właścicielem wieżowca[14]. W obliczu bankructwa swojego imperium Bond w 1991 roku przeniósł swe biura w inne miejsce, pozostawiając trzy najwyższe piętra budynku puste[15]. Pozostały one niezagospodarowane przez niemal 10 lat[1].


Zobacz też

  1. a b Virginia Egerton-Warburton. Former Bond Tower Hangs Out 'full' Sign. „The West Australian”, s. 63, 2000-03-15. 
  2. Roy Gibson. Walks reveal city’s history. „The West Australian”, s. 19, 2008-04-21. 
  3. a b c Frank Dunn. Palace Hotel. „Sunday Times”, s. 4, 2004-07-04. 
  4. Race for the sky will scale greater heights. „The West Australian”, s. 11, 1987-09-21. 
  5. Ian Hocking: Perth—the building challenge. Perth: The Master Builders' Association of Western Australia, s. 32-33. ISBN 0-9598935-3-9.
  6. a b c d e Robert Wainwright. Just a pretty facade. „The West Australian”, s. 3, 1986-06-04. 
  7. a b c d Paul McGeough. Reviver for Palace Project. „The West Australian”, s. 1, 1984-09-08. 
  8. a b c d At long last, it's a big success story. „Western Mail”, s. 56, 1985-10-05. Western Mail Limited. 
  9. Police get the drop on stunt jumpers. „Sydney Morning Herald”, s. 11, 1987-04-27. 
  10. a b c H. John: Bank Tower reaches new heights. T. 13. 1987, s. 35-37, seria: Construction Industry International.
  11. a b c d Rob MacDonald. 214m tower is all set to open for business. „Daily News”, s. 14, 1988-07-08. 
  12. Colleen Ryan. How Bond will probably get his nickel's worth in private. „Sydney Morning Herald”, s. 25, 1990-01-16. Cytat: Dallhold zajął zaszczytne miejsce w nowej siedzibie Bonda - R&I Tower w Perth. Na najwyższych piętrach urządzono szklane atrium z kolekcją sztuki wartą miliony. 
  13. Business Tycoon Says He Bought World's Most Valuable Painting. , 1988-12-22. Associated Press. 
  14. Bruce Jacques. Court decision threatens Bond deal. „Financial Times”, s. 22, 1989-12-20. Cytat: Bond powiedział wczoraj na zebraniu zarządu Bond Corporation, że spółka sprzedała połowę swoich udziałów w 50-piętrowym R&I Tower w Perth za sumę 108 mln dolarów australijskich (...) Stwierdził, że grupa przeszła przez trudny okres, podczas którego koflikty były dodatkowo nagłaśniane przez media. Powiedział także, że ogłoszona ostatnio strata firmy Australian, która opiewała na ponad 800 mln dolarów, powinna być ukazywana w dłuższej perspektywie, bo zawierała znaczne świadczenia i sumy odpisane jako straty. 
  15. Tony Kaye. Bond Keeps Low Profile As Dallhold's Creditors Close In. „Sunday Age”, s. 3, 1991-05-05. Cytat: Rodzinna spółka Bonda, Dallhold Investments, również przeżywała ostatnio problemy. W ciągu ostatnich kilku tygodniu biura Dallhold zostały przeniesione z królewskich sal na 50. piętrze R&I Bank Tower (wcześniej znanej jako Bond Tower) w Perth do parterowej lokalizacji na dalszym końcu ulicy. 

Bibliografia

Szablon:Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szablon:Linki zewnętrzne