Odwzorowanie Gaussa-Krügera: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (Robot dodał zh:高斯克鲁格坐标系 |
kat. |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
* {{cytuj stronę | url = http://www.karto.pl/slownik/kartografia/odwzorowanie_gaussa-krugera| tytuł = Odwzorowanie Gaussa-Krügera| data dostępu = 2011-10-29| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język = pl}} |
* {{cytuj stronę | url = http://www.karto.pl/slownik/kartografia/odwzorowanie_gaussa-krugera| tytuł = Odwzorowanie Gaussa-Krügera| data dostępu = 2011-10-29| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język = pl}} |
||
[[Kategoria:Geodezja]] |
|||
[[Kategoria:Kartografia]] |
|||
[[Kategoria:Odwzorowania kartograficzne]] |
[[Kategoria:Odwzorowania kartograficzne]] |
||
Wersja z 18:43, 10 gru 2011
Odwzorowanie Gaussa-Krügera – odwzorowanie kartograficzne pasów południkowych na pobocznicę walca stycznego do południka środkowego (osiowego) każdego odwzorowywanego pasa. Jest to wiernokątne, walcowe, poprzeczne odwzorowanie elipsoidy, w którym każdy pas odwzorowuje się oddzielnie. Odwzorowanie to zostało zaprojektowane przez Carla Gaussa i pierwszy raz zastosowane w latach 1820–1830 przy pracach związanych z triangulacją Hanowerską. W roku 1912 L. Krüger pogłębił teorię odwzorowania i przystosował wzory do praktycznych prac obliczeniowych[1].
Aby odwzorowanie było prawidłowe musi spełnić warunki: wiernokątności, prostoliniowości oraz izometryczności odwzorowania południka środkowego przy założeniu początku układu kartograficznego w punkcie przecięcia obrazu południka osiowego z obrazem równika[2]. Po rozwinięciu walca na płaszczyznę:
W odwzorowaniu Gaussa-Krügera wiernie odwzorowuje się tylko południk styczności (osiowy). Oddalanie się od takiego południka powoduje wzrost zniekształceń. Dla Polski w Układzie 2000 zastosowano cztery strefy odwzorowawcze – każda ze swoim południkiem styczności:
- szczeciński (południk styczności 15°E) – strefa 5
- bydgoski (południk styczności 18°E) – strefa 6
- warszawski (południk styczności 21°E) – strefa 7
- białostocki (południk styczności 24°E) – strefa 8
W oparciu o to odwzorowanie obowiązują w Polsce od 1 stycznia 2010 w ramach państwowego systemu odniesień przestrzennych[3] dwa układy współrzędnych płaskich prostokątnych (geodezyjnych):
- Układ współrzędnych 2000 – powstał w wyniku zastosowania odwzorowania Gaussa-Krügera dla elipsoidy GRS 80 i stosowany jest w opracowaniach wielkoskalowych (np. mapa zasadnicza) ze względu na małe zniekształcenia w odwzorowaniu wynikające z przyjęcia czterech stref o szerokości 3° (cztery niezależne układy współrzędnych).
- Układ współrzędnych 1992 – stosowany dla map topograficznych w małych skalach ze względu na duże zniekształcenia wynikające z przyjęcia jednego pasa o szerokości 10°.
Zobacz też
- ↑ Odwzorowanie Gaussa-Krügera. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
- ↑ Odwzorowanie Gaussa-Krügera. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).
- ↑ Dz.U. z 2000 r. nr 70, poz. 821
Linki zewnętrzne
- Odwzorowanie Gaussa-Krügera. [dostęp 2011-10-29]. (pol.).