Jerzy Kochan: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 22:47, 13 gru 2011

Jerzy Waldemar Kochan (ur. 29 listopada 1952, Gdańsk) – polski filozof, socjolog, antropolog kulturowy, absolwent historii i filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, profesor w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Szczecińskiego, gdzie pełni funkcję kierownika Zakładu Filozofii Kultury.

Studia historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim zakończył pracą magisterską pisaną pod kierownictwem prof. Wojciecha Wrzesińskiego na temat słowianofilstwa polskiego w Galicji przed pierwszą wojną światową Oblicze ideowo-polityczne "Świata Słowiańskiego". Równoległe studia filozoficzne zakończył pracą magisterską poświęconą teorii formacji socjalistycznej. Promotorem pracy magisterskiej jak i późniejszej pracy doktorskiej był prof. Jarosław Ładosz. Doktorat Klasy społeczne. Z historii pojęcia ukazał się nakładem Kolegium Otryckiego. Członek redakcji pisma "Colloquia Communia". Pracował najpierw w Instytucie Filozofii, Socjologii i Logiki na Uniwersytecie Wrocławskim a potem, od roku 1987, na Uniwersytecie Szczecińskim. Habilitację otrzymał na podstawie książki Wolność i interpelacja (przewód habilitacyjny na Uniwersytecie Wrocławskim, recenzenci: prof. A. Chmielewski, prof. J. Lipiec, prof. M. Siemek). Jego praca teoretyczna dotyczy głownie historii filozofii, filozofii społecznej i filozofii politycznej. Źródłem inspiracji jest klasyczna filozofia niemiecka, a zwlaszcza heglizm, twórczość Karola Marksa, Szkoła Frankfurcka, althusserowski marksizm strukturalistyczny i różnego rodzaju ruchy kontestacyjne i kontrkulturowe (m.in. sytuacjonizm, feminizm). W książce Klasy społeczne. Z historii pojęcia przedstawił historię pojęcia klas społecznych w polskiej myśli społecznej od 1945 do połowy lat 80. Jest to w istocie rzeczy analiza historii marksizmu w Polsce po II wojnie światowej, a jednocześnie całościowe krytyczne studium pojęcia klasy społecznej. W późniejszej książce poświęconej wolności, Wolność i interpelacja, otrzymujemy oryginalną koncepcję wolności jako "medium interpelacji i socjalizacji". Wolność jest tutaj definiowana jako zjawisko ze sfery komunikacji społecznej. To nowe pojmowanie wolności czerpie inspirację z analizy klasycznej filozofii niemieckiej (Kant, Fichte, Hegel) oraz z dorobku teoretycznego współczesnej filozofii (Louis Althusser, Theodor Adorno, Isaiah Berlin, Michel Foucault), filozofii dialogu, dekonstrukcji, postmodernizmu i teorii feministycznej). Książka zawiera również krytyczną analizę pojmowania wolności w marksizmie, liberalizmie i postmodernizmie.

Życie codzienne w matriksie. Filozofia społeczna w ponowoczesności to propozycja teoretyczna będąca próbą zastosowania nowoczesnej analizy do różnych zjawisk współczesności (szkice dotyczące twórczości Karla Jaspersa, Zygmunta Baumana, Jeana Baudrillarda, Oświecenia w Polsce, patriotyzmu, globalizacji i alterglobalizmu, Markiza de Sade). Autor określa swoją perspektywę teoretyczną jako neoklasycyzm teoretyczny i traktuje go jako formę zniesienia, przezwyciężenia w sensie heglowskim, postmodernizmu i dekonstrukcji z perspektywy nawiązującej do tradycji marksistowskij.

Redaktor naczelny czasopisma filozoficznego "Nowa Krytyka[1]. Członek Rady Programowej krakowskiego pisma "Forum Myśli Wolnej". Członek Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, członek-założyciel i od 6 lutego 2010 r. wiceprezes Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa. Członek Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów. Były członek Rady Krajowej partii Zieloni 2004. Po wystąpieniu z niej został członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

Pisze także i publikuje wiersze.

Prace

Przyczynek do teorii społeczeństwa socjalistycznego (1981)
Klasy społeczne: z historii pojęcia (1990)
Wolność i interpelacja (2004)
Życie codzienne w matriksie. Filozofia społeczna w ponowoczesności (2007)
Studia z teorii klas społecznych (2011)

Linki zewnętrzne

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 Studia historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim zakończył pracą magisterską pisaną pod kierownictwem prof. [[Wojciech Wrzesiński|Wojciecha Wrzesińskiego]] na temat słowianofilstwa polskiego w [[Galicja|Galicji]] przed pierwszą wojną światową ''Oblicze ideowo-polityczne "Świata Słowiańskiego"''. Równoległe studia filozoficzne zakończył pracą magisterską poświęconą teorii formacji socjalistycznej. Promotorem pracy magisterskiej jak i późniejszej pracy doktorskiej był prof. [[Jarosław Ładosz]]. Doktorat ''Klasy społeczne. Z historii pojęcia'' ukazał się nakładem [[Kolegium Otryckie]]go. Członek redakcji pisma "[[Colloquia Communia]]". Pracował najpierw w Instytucie Filozofii, Socjologii i Logiki na [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytecie Wrocławskim]] a potem, od roku 1987, na Uniwersytecie Szczecińskim. Habilitację otrzymał na podstawie książki ''Wolność i interpelacja'' (przewód habilitacyjny na Uniwersytecie Wrocławskim, recenzenci: prof. A. Chmielewski, prof. J. Lipiec, prof. M. Siemek).
-Jego praca teoretyczna dotyczy głownie historii filozofii, filozofii społecznej i filozofii politycznej. Źródłem inspiracji jest klasyczna filozofia niemiecka, a zwłaszcza heglizm, twórczość [[Karol Marks|Karola Marksa]], [[Szkoła Frankfurcka]], althusserowski [[marksizm strukturalistyczny]] i różnego rodzaju ruchy kontestacyjne i kontrkulturowe (m.in. [[sytuacjonizm]], [[feminizm]]). W książce ''Klasy społeczne. Z historii pojęcia'' przedstawił historię pojęcia klas społecznych w polskiej myśli społecznej od [[1945]] do połowy lat 80. Jest to w istocie rzeczy  analiza historii marksizmu w Polsce po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]], a jednocześnie całościowe krytyczne studium pojęcia klasy społecznej. W późniejszej książce poświęconej wolności, ''Wolność i interpelacja'', otrzymujemy oryginalną koncepcję wolności jako "medium interpelacji i socjalizacji". Wolność jest tutaj definiowana jako zjawisko ze sfery komunikacji społecznej. To nowe pojmowanie wolności czerpie inspirację z analizy klasycznej filozofii niemieckiej ([[Kant]], [[Fichte]], [[Hegel]]) oraz z dorobku teoretycznego współczesnej filozofii ([[Louis Althusser]], [[Theodor Adorno]], [[Isaiah Berlin]], [[Michel Foucault]]), filozofii dialogu, dekonstrukcji, postmodernizmu i teorii [[feminizm|feministycznej]]). Książka zawiera również krytyczną analizę pojmowania wolności w marksizmie, liberalizmie i postmodernizmie.
+Jego praca teoretyczna dotyczy głownie historii filozofii, filozofii społecznej i filozofii politycznej. Źródłem inspiracji jest klasyczna filozofia niemiecka, a zwlaszcza heglizm, twórczość [[Karol Marks|Karola Marksa]], [[Szkoła Frankfurcka]], althusserowski [[marksizm strukturalistyczny]] i różnego rodzaju ruchy kontestacyjne i kontrkulturowe (m.in. [[sytuacjonizm]], [[feminizm]]). W książce ''Klasy społeczne. Z historii pojęcia'' przedstawił historię pojęcia klas społecznych w polskiej myśli społecznej od [[1945]] do połowy lat 80. Jest to w istocie rzeczy  analiza historii marksizmu w Polsce po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]], a jednocześnie całościowe krytyczne studium pojęcia klasy społecznej. W późniejszej książce poświęconej wolności, ''Wolność i interpelacja'', otrzymujemy oryginalną koncepcję wolności jako "medium interpelacji i socjalizacji". Wolność jest tutaj definiowana jako zjawisko ze sfery komunikacji społecznej. To nowe pojmowanie wolności czerpie inspirację z analizy klasycznej filozofii niemieckiej ([[Kant]], [[Fichte]], [[Hegel]]) oraz z dorobku teoretycznego współczesnej filozofii ([[Louis Althusser]], [[Theodor Adorno]], [[Isaiah Berlin]], [[Michel Foucault]]), filozofii dialogu, dekonstrukcji, postmodernizmu i teorii [[feminizm|feministycznej]]). Książka zawiera również krytyczną analizę pojmowania wolności w marksizmie, liberalizmie i postmodernizmie.
-''Życie codzienne w matriksie. Filozofia społeczna w ponowoczesności'' to propozycja teoretyczna będąca próbą zastosowania nowoczesnej analizy  do różnych zjawisk współczesności (szkice dotyczące twórczości [[Karl Jaspers|Karla Jaspersa]], [[Zygmunt Bauman|Zygmunta Baumana]], [[Jean Baudrillard|Jeana Baudrillarda]], [[Oświecenie w Polsce|Oświecenia]] w Polsce, patriotyzmu, [[globalizacja|globalizacji]] i [[ruch alterglobalistyczny|alterglobalizmu]], [[Markiz de Sade|Markiza de Sade]]). Autor określa swoją perspektywę teoretyczną jako ''neoklasycyzm teoretyczny'' i traktuje go jako formę zniesienia, przezwyciężenia w sensie heglowskim, [[Postmodernizm (filozofia)|postmodernizmu]] i [[dekonstrukcja|dekonstrukcji]].
+''Życie codzienne w matriksie. Filozofia społeczna w ponowoczesności'' to propozycja teoretyczna będąca próbą zastosowania nowoczesnej analizy  do różnych zjawisk współczesności (szkice dotyczące twórczości [[Karl Jaspers|Karla Jaspersa]], [[Zygmunt Bauman|Zygmunta Baumana]], [[Jean Baudrillard|Jeana Baudrillarda]], [[Oświecenie w Polsce|Oświecenia]] w Polsce, patriotyzmu, [[globalizacja|globalizacji]] i [[ruch alterglobalistyczny|alterglobalizmu]], [[Markiz de Sade|Markiza de Sade]]). Autor określa swoją perspektywę teoretyczną jako ''neoklasycyzm teoretyczny'' i traktuje go jako formę zniesienia, przezwyciężenia w sensie heglowskim, [[Postmodernizm (filozofia)|postmodernizmu]] i [[dekonstrukcja|dekonstrukcji]] z perspektywy nawiązującej do tradycji marksistowskij.
 Redaktor naczelny czasopisma filozoficznego "Nowa Krytyka[http://www.nowakrytyka.pl]. Członek Rady Programowej krakowskiego pisma "[[Forum Myśli Wolnej]]". Członek [[Polskie Towarzystwo Filozoficzne|Polskiego Towarzystwa Filozoficznego]], członek-założyciel i od [[6 lutego]] [[2010]] r. wiceprezes [[Polskie Towarzystwo Hegla i Marksa|Polskiego Towarzystwa Hegla i Marksa]]. Członek [[Polskie Stowarzyszenie Racjonalistów|Polskiego Stowarzyszenia Racjonalistów]]. Były członek Rady Krajowej partii [[Zieloni 2004]]. Po wystąpieniu z niej został członkiem [[Sojusz Lewicy Demokratycznej|Sojuszu Lewicy Demokratycznej]].