Sighere z Esseksu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.6.5) (robot dodaje ru:Сигхер (король Эссекса) |
m Usunięto kategorię "Essex" za pomocą HotCat |
||
| Linia 68: | Linia 68: | ||
[[Kategoria:Władcy Esseksu]] |
[[Kategoria:Władcy Esseksu]] |
||
[[Kategoria:Essex]] |
|||
[[Kategoria:Zmarli w VII wieku]] |
[[Kategoria:Zmarli w VII wieku]] |
||
Wersja z 00:24, 20 sty 2012
Szablon:Władca kraju infobox Sighere z Essex (Sigehere, zm. ok. 688) − współwładca Królestwa Essex w okresie 664–683.
Sighere był synem Sexbalda i wnukiem Sleddy[1]. W 664 roku, wraz z kuzynem Sebbi, został sukcesorem tronu Essex po bezpotomnej śmierci Swithelma[2].
W 664 roku kraj spustoszyła wielka plaga dżumy, wśród zarażonych znalazł się również Sighere. Jego ozdrowienie lud zinterpretował jako efekt opieki dawnych bogów. Sighere wykorzystał tę sytuację i ogłosił się "stróżem zdrowia swego ludu", reaktywował pogańskie świątynie i dokonał apostazji[2][3][4], podczas gdy Sebbi pozostał wierny chrześcijaństwu. Konsekwencją konfliktu młodych władców było poszukiwanie stronników wśród sąsiadów w pogańskim Wessex i chrześcijańskiej Mercji.
Potężniejszym sojusznikiem okazał się Wulfhere z Mercji[5], który uzyskał władzę zwierzchnią nad Essex i nakłonił Sighere do poślubienia swojej bratanicy - Osyth - córki współwładcy Surrey Firthuwolda. Legenda głosi, że zmuszona do małżeństwa Osyth pozostała po ślubie nietknięta[6], jednak według innych źródeł urodziła Sighere syna, Offa[7].
Wulfhere wysłał do Essex swego biskupa Jarumana z misją ewangelizacyjną, której celem była ponowna chrystianizacja królestwa[3]. Misja Jarumana zakończyła się sukcesem[2] i Sighere ponownie się ochrzcił[3].
W późniejszym okresie swych rządów w Essex, Sighere prawdopodobnie ponownie zwrócił się w stronę Wessex. Istnieją przypuszczenia, że zawarł sojusz z Mul, bratem króla Caedwalla, i towarzyszył mu w podboju Kentu[7][4]. Być może współrządził również Kentem wspólnie z Mul ok. 680 roku[8][5], ale już w roku 689 prowincję kontrolował syn Sebbi, Swaefhard, wraz z następcą tronu Kentu, Oswine[8].
Sighere zmarł ok. 688 roku, od tego momentu jedynym władcą Essex był Sebbi.
- ↑ J.M. Lappenberg: A History of England Under the Anglo-Saxon Kings Part One 1845. Kessinger Publishing Co, 2004, s. 288. ISBN 1-4179-7795-7.
- ↑ a b c Beda Czcigodny: Historia ecclesiastica gentis Anglorum, księga III, rozdział 30. [dostęp 2010-09-26]. (ang.).
- ↑ a b c William A. Chaney: The cult of kingship in Anglo-Saxon England;: The transition from paganism to Christianity. University of California Press, 1970, s. 160. ISBN 0-520-01401-4.
- ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 25. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.
- ↑ a b Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 511. ISBN 0-631-22492-0.
- ↑ Michael Lapidge, John Blair, Simon Keynes: The Blackwell encyclopaedia of Anglo-Saxon England. Wiley-Blackwell, 2000, s. 347. ISBN 0-631-22492-0.
- ↑ a b Ann Williams, Alfred P. Smyth, D. P. Kirby: A Biographical Dictionary of Dark Age Britain: England, Scotland and Wales c.500 - c.1050. Routledge, 1997, s. 215. ISBN 1-85264-047-2.(ang.)
- ↑ a b Barbara Yorke: The Kingdom of the East Saxons. s. 29. w: Peter Clemoes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press. ISBN 0-521-03838-3.