Krzewinki szpalerowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Jrmo (dyskusja | edycje)
m poprawa linków
Kenraiz (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 1: Linia 1:
[[Plik:Dryas octopetala var. asiatica 01.jpg|240px|thumb|[[Dębik ośmiopłatkowy]] – przedstawiciel krzewinek szpalerowych]]
[[Plik:Dryas octopetala var. asiatica 01.jpg|240px|thumb|[[Dębik ośmiopłatkowy]] – przedstawiciel krzewinek szpalerowych]]


'''Krzewinki szpalerowe''' – [[roślina wieloletnia|rośliny wieloletnie]], o zdrewniałych pędach ([[krzew]]y lub [[krzewinka|krzewinki]]), których łodygi płożą się po ziemi, silnie przylegając do niej. Są to rośliny karłowate, o wzroście zwykle nie przekraczającym kilku, co najwyżej kilkunastu centymetrów.
'''Krzewinki szpalerowe''' – [[krzewinka|krzewinki]] o łodygach płożących się po ziemi, silnie przylegając do niej. Są to rośliny karłowate, o wzroście zwykle nie przekraczającym kilku, co najwyżej kilkunastu centymetrów.


Krzewinki szpalerowe, podobnie, jak [[rośliny poduszkowe]] i [[rośliny darniowe|darniowe]] są charakterystyczne dla terenów wysokogórskich, arktycznych i pustynnych, a więc dla terenów o surowych warunkach życia. Gęsto zbite przy ziemi łodyżki i liście krzewinek szpalerowych, zarówno te żywe, jak i obumarłe, wraz z gromadzącą się między nimi [[Próchnica (gleba)|próchnicą]] i pyłem ochraniają żywe pędy i gromadzą wodę, ułatwiając przetrwanie silnych mrozów, suszy i silnego nasłonecznienia. Zwarta powierzchnia zewnętrzna w znacznym stopniu chroni roślinę przed silnymi i wysuszającymi wiatrami. Przylegając do ziemi krzewinki szpalerowe wykorzystują ciepło ziemi, gęste pędy tworzą warstwę izolującą, ograniczając utratę ciepła.
Krzewinki szpalerowe, podobnie, jak [[rośliny poduszkowe]] i [[rośliny darniowe|darniowe]] są charakterystyczne dla terenów wysokogórskich, arktycznych i pustynnych, a więc dla terenów o surowych warunkach życia. Gęsto zbite przy ziemi łodyżki i liście krzewinek szpalerowych, zarówno te żywe, jak i obumarłe, wraz z gromadzącą się między nimi [[Próchnica (humus)|próchnicą]] i pyłem ochraniają żywe pędy i gromadzą wodę, ułatwiając przetrwanie silnych mrozów, suszy i silnego nasłonecznienia. Zwarta powierzchnia zewnętrzna w znacznym stopniu chroni roślinę przed silnymi i wysuszającymi wiatrami. Przylegając do ziemi krzewinki szpalerowe wykorzystują ciepło ziemi, gęste pędy tworzą warstwę izolującą, ograniczając utratę ciepła.


Do krzewinek szpalerowych należą m.in.: [[dębik ośmiopłatkowy]], [[wierzba zielna]], [[wierzba żyłkowana]], [[wierzba alpejska]], [[wierzba wykrojona]].
Do krzewinek szpalerowych należą m.in.: [[dębik ośmiopłatkowy]], [[wierzba zielna]], [[wierzba żyłkowana]], [[wierzba alpejska]], [[wierzba wykrojona]].

Wersja z 22:51, 15 lut 2012

Dębik ośmiopłatkowy – przedstawiciel krzewinek szpalerowych

Krzewinki szpalerowekrzewinki o łodygach płożących się po ziemi, silnie przylegając do niej. Są to rośliny karłowate, o wzroście zwykle nie przekraczającym kilku, co najwyżej kilkunastu centymetrów.

Krzewinki szpalerowe, podobnie, jak rośliny poduszkowe i darniowe są charakterystyczne dla terenów wysokogórskich, arktycznych i pustynnych, a więc dla terenów o surowych warunkach życia. Gęsto zbite przy ziemi łodyżki i liście krzewinek szpalerowych, zarówno te żywe, jak i obumarłe, wraz z gromadzącą się między nimi próchnicą i pyłem ochraniają żywe pędy i gromadzą wodę, ułatwiając przetrwanie silnych mrozów, suszy i silnego nasłonecznienia. Zwarta powierzchnia zewnętrzna w znacznym stopniu chroni roślinę przed silnymi i wysuszającymi wiatrami. Przylegając do ziemi krzewinki szpalerowe wykorzystują ciepło ziemi, gęste pędy tworzą warstwę izolującą, ograniczając utratę ciepła.

Do krzewinek szpalerowych należą m.in.: dębik ośmiopłatkowy, wierzba zielna, wierzba żyłkowana, wierzba alpejska, wierzba wykrojona.

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

  1. Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  2. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.

Szablon:Bibliografia stop