Rada Północnoatlantycka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Została dodana potoczna nazwa "Komisja Atlantycka" |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Rada Północnoatlantycka''' ([[język angielski|ang.]] ''North Atlantic Council'' - ''[[Skróty używane w NATO - N|NAC]]'') – najważniejszy organ decyzyjny [[NATO]]. Wydaje ona deklaracje i komunikaty, skierowane do opinii publicznej oraz państw, które nie są członkami NATO, w których uzasadnia przyczyny podjęcia określonych działań przez Sojusz Północnoatlantycki. Ponadto, Rada Północnoatlantycka stanowi podstawową platformę konsultacyjną dla państw członkowskich w kwestiach dotyczących ich bezpieczeństwa. |
'''Rada Północnoatlantycka''' ([[język angielski|ang.]] ''North Atlantic Council'' - ''[[Skróty używane w NATO - N|NAC]]'')"Komisja Atlantycka"– najważniejszy organ decyzyjny [[NATO]]. Wydaje ona deklaracje i komunikaty, skierowane do opinii publicznej oraz państw, które nie są członkami NATO, w których uzasadnia przyczyny podjęcia określonych działań przez Sojusz Północnoatlantycki. Ponadto, Rada Północnoatlantycka stanowi podstawową platformę konsultacyjną dla państw członkowskich w kwestiach dotyczących ich bezpieczeństwa. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Wersja z 11:14, 3 mar 2012
Rada Północnoatlantycka (ang. North Atlantic Council - NAC)"Komisja Atlantycka"– najważniejszy organ decyzyjny NATO. Wydaje ona deklaracje i komunikaty, skierowane do opinii publicznej oraz państw, które nie są członkami NATO, w których uzasadnia przyczyny podjęcia określonych działań przez Sojusz Północnoatlantycki. Ponadto, Rada Północnoatlantycka stanowi podstawową platformę konsultacyjną dla państw członkowskich w kwestiach dotyczących ich bezpieczeństwa.
Historia
Rada Północnoatlantycka jest jedynym organem NATO, który powstał i działa wyłącznie na podstawie Traktatu Północnoatlantyckiego, przyjętego 4 kwietnia 1949 roku. Traktat dał Radzie Północnoatlantyckiej możliwość tworzenia organów jej podległych. Dlatego też jej prace wspierają liczne rady i komitety.
Struktura i działanie
W skład Rady Północnoatlantyckiej wchodzą reprezentanci wszystkich państw członkowskich NATO. Przewodniczy jej Sekretarz Generalny.
Podstawowym szczeblem, na którym obraduje Rady Północnoatlantycka jest szczebel Stałych Reprezentantów wszystkich państw członkowskich NATO, z których każdy posiada rangę ambasadora. Spotykają się oni na posiedzeniach przynajmniej raz w tygodniu. Spotkania Stałych Reprezentantów odbywają się pod egidą Sekretarza Generalnego NATO, lub jego zastępcę. Ambasador lub Stały Reprezentant o najdłuższym stażu w radzie zostaje mianowany jej przewodniczącym. W określonych sytuacjach - np. w czasie wyborów nowego Sekretarza Generalnego NATO - przewodniczy on obradom Rady. Rada obraduje również około dwa razy do roku na szczeblu Ministrów Spraw Zagranicznych i Ministrów Obrony Narodowej. Jeden z ministrów spraw zagranicznych przyjmuje wówczas rolę Honorowego Przewodniczącego obrad. W sytuacjach nadzwyczajnych zwoływane są szczyty szefów państw członkowskich NATO. Wszystkie decyzje podjęte przez Radę Północnoatlantycką wchodzą w życie z taką samą mocą, niezależnie od szczebla, na którym zostały podjęte.
Temat obrad dotyczyć może dowolnej kwestii związanej z działalnością NATO. Może on być podjęty pod wpływem raportu jednej z podległych Radzie komisji na prośbę Stałego Reprezentanta, który działa jako pośrednik pomiędzy Radą a rządem swojego państwa lub Sekretarza Generalnego.
Podczas obrad Rady Północnoatlantyckiej na szczeblu ministrów obrony narodowej, albo kiedy omawiane są kwestie obronne lub związane ze strategią obrony, w prace przygotowawcze mogą być włączone także inne wysokie komitety, które są najwyższymi rangą organami doradczymi np. Wykonawcza Grupa Robocza. Jeżeli porządek obrad przewiduje dyskusje o kwestiach finansowych, to prace przygotowawcze przed posiedzeniami są prowadzone przez Wysoki Urząd ds. Zasobów (SRB), Komitet Budżetu Cywilnego (CBC) lub Komitet Budżetu Wojskowego (MBC)- w zależności od tego, która z tych instytucji jest w danym przypadku najwłaściwsza. Wysoki Komitet, wybrany zgodnie z jego kompetencjami, w zależności od omawianego zagadnienia przyjmuje wiodącą rolę w zakresie przygotowania posiedzenia Rady oraz późniejszego nadzoru nad wdrażaniem decyzji.
Rada podejmuje decyzje jednomyślnie, bez głosowania, przez consensus. Przestrzeganie decyzji Rady jest obligatoryjne dla państw członkowskich.
Polskim przedstawicielem w strukturach Rady Północnoatlantyckiej (NAC) jest Jacek Najder, który jest Ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej przy NATO.