Zagłębie Sosnowiec (piłka nożna): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Linia 100: | Linia 100: | ||
=== Późniejsze losy === |
=== Późniejsze losy === |
||
Podczas okupacji początkowo grano |
Podczas okupacji początkowo grano sporadycznie, potem przeprowadzano regularne konspiracyjne rozgrywki z udziałem zespołów z Czeladzi, Piasków, Dąbrowy Górniczej, Niwki, Będzina, Zagórza i Sosnowca. |
||
{{sekcja stub}} |
{{sekcja stub}} |
||
Wersja z 20:04, 29 maj 2012
Pełna nazwa |
Zagłębie Sosnowiec | ||
---|---|---|---|
Przydomek |
Zagłębiacy, Chłopcy znad Brynicy | ||
Barwy |
czerwono-zielono-białe | ||
Data założenia | |||
Debiut w najwyższej lidze | |||
Liga | |||
Państwo | {{{państwo}}} | ||
Adres |
ul. Kresowa 1 | ||
Stadion | |||
Prezes |
Leszek Baczyński | ||
Trener | |||
Asystent trenera |
Robert Stanek | ||
| |||
Strona internetowa |
Zagłębie Sosnowiec - polski klub piłkarski z Sosnowca, występujący w sezonie 2010/2011 rozgrywkach II Ligi Grupy Zachodniej.
Historia
Dotychczasowe nazwy
- 1906 - Klub Sportowy Milowice
- 1908 - Towarzystwo Sportowe Union Sosnowiec (jako filia Unionu Petersburg)
- 1918 - Towarzystwo Sportowe Victoria Sosnowiec
- 1931 po fuzji z Towarzystwem Sportowym Sosnowiec - Unia Sosnowiec
- 1945 - Robotniczy Klub Sportowy Sosnowiec
- 1945 - Rejonowa Komenda Uzupełnień Sosnowiec
- 1948 - ZKSM Unia Sosnowiec
- 1949 - Zakładowy Klub Sportowy Stal Sosnowiec
- 1962 - Górniczy Klub Sportowy Zagłębie Sosnowiec
- 1993 - Stal Sosnowiec
- 1994 - Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji Sosnowiec
- 1994 - Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Sosnowiec
- 1994 - Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Zagłębie Sosnowiec
- 2001 - Zagłębie Sosnowiec Sportowa Spółka Akcyjna
- 2004 - Zagłębie Sosnowiec Spółka Akcyjna
Od KS Milowice do Unionu Sosnowiec (1906-1918)
Pierwsza organizacja sportowa na terenie Sosnowca powstała w 1906 r. - przy hucie "Milowice" w dzielnicy o tej samej nazwie. Wśród założycieli powstałego wówczas klubu sportowego byli: Aleksander Rene, Edward Michałowski i Józef Komander. Powstała drużyna nie miała stałego boiska - w piłkę grano praktycznie wszędzie tam, gdzie się dało.
W 1908 m.in. za prowadzenia nielegalnego klubu, aresztowany i osadzony w więzieniu w Łodzi został jeden z jego założycieli Aleksander Rene. Wydawało się, że nowo powstały klub nie ma szans na przetrwanie zwłaszcza, że gubernator piotrkowski (któremu administracyjnie podlegał Sosnowiec) odmówił pomocy w stworzeniu w mieście filii petersburskiego Unionu.
Pomimo tak niesprzyjających okoliczności Rene nie rezygnował i jeszcze w 1908 r. zwrócił się z prośbą wprost do władz Unionu. Tym razem sprawę udało się załatwić pozytywnie i jeszcze w tym samym roku klubik z Sosnowca mógł nosić dumne miano "TS Union". Organizacją nowego klubu zajął się m.in wypuszczony na wolność Aleksander Rene.
Wtedy też powstał pierwszy w mieście plac do gry (stadionem to jeszcze to miejsce trudno było nazwać) przy skrzyżowaniu ulic Swobodnej i Staropogońskiej, gdzie starano się rozgrywać mecze z drużynami ościennych miast. Union grał w barwach białych z poprzecznie przechodzącym czerwonym pasem. Oprócz drużyny piłkarskiej w klubie istniały również sekcje : cyklistów i kręglarska. W składzie Unionu grali: Peterek, Kwapisz, Nalewka, Bińkowski, Rene, Pladek, Plich, Kandziora, Twardoch, Kiel, Brinwgwald, Lenger, bracia Heizelmannowie, Oskar[1].
Czasy Victorii, KS Sosnowiec i Unii (1918-1939)
Podczas I wojny światowej wszelka działalność sportowa w Sosnowcu uległa zawieszeniu. Drużynę piłkarską udało się reaktywować dopiero pod koniec 1918 r., kiedy przy Towarzystwie Kulturalno-Oświatowym "Świt" powstał klub TS "Victoria". Drużyna przyjęła barwy biało-zielone a w jej składzie możemy odnaleźć m.in. braci Kiepurów (przez krótki czas w klubie grał późniejszy słynny tenor Jan Kiepura), Filipkowskiego, Judę, Okularczyka, Muszyńskiego, Rolskiego, Siwka, Słomczyńskiego, Wieprzyckiego, Wiewiórkę i Zygmuntowskiego.
W 1919 r. powstał drugi z sosnowieckich klubów - TS Sosnowiec (przemianowany w 1921 r. na KS Sosnowiec), który poprzez kierownika Aleksandra Rene nawiązywał do wcześniejszych sosnowieckich klubów - KS Milowice i Unionu.
Już w 1922 r. sosnowieccy działacze piłkarscy podjęli rozmowy nad stworzeniem jednej, silnej organizacji sportowej. Niestety nie udało się im wówczas dojść do porozumienia.
Do szczebla ogólnokrajowego (pierwszej ligi) Victoria miała szansę awansować w 1928 r., kiedy to po wygraniu kieleckiej klasy A (Sosnowiec należał wówczas administracyjnie do województwa kieleckiego), w pierwszej rundzie eliminacji drużyna zagrała z Garbarnią Kraków i Pogonią Katowice. Spotkania te zakończyły się jednak znaczącymi porażkami klubu.
Brak sukcesów na arenie ogólnopolskiej skłoniły działaczy do ponownego podjęcia rozmów w sprawie fuzji. Ostatecznie realizacja śmiałych planów doszła do skutku dopiero w 1931 r., kiedy to na bazie Victorii i KS Sosnowiec stworzono Unię Sosnowiec. Nowa drużyna miała rozgrywać swoje mecze na boisku przy Alei Mireckiego (otwartym kilka lat wcześniej w 1926 r.). Pierwszym sprawdzianem nowej drużyny był mecz towarzyski z pierwszoligowym Ruchem Hajduki Wielkie zakończony zaszczytnym dla nowej drużyny remisem 1:1. Prezesem nowo utworzonego klubu został inż. Jerzy Bijasiewicz, a do zarządu weszli Bronisław Bitnerowski, Stanisław Iskry, Teofil Kubiczek i Aleksander Wiprzycki[2]. Wśród wybijających się graczy tego okresu widzimy : Dudka, Gwoździa, Słotę, Suwałę i Widawskiego. Klub oprócz sekcji piłki nożnej prowadził jeszcze sekcje : hokeja na lodzie, bokserską, gier sportowych, łyżwiarską, kolarską, motocyklową, lekkoatletyczną, tenisa ziemnego oraz turystyczno-krajoznawczą.
Unia Sosnowiec aż do wybuchu II wojny światowej swoją wyższość w klasie A udowadniała 4 -krotnie. W każdym z tych przypadków nie udawało się jednak awansować do pierwszej ligi/
Za pierwszym razem w 1933 r. drużyna zajęła drugie miejsce w pierwszej rundzie eliminacji za Naprzodem Lipiny (remis i porażka), a przed Olszą Kraków (zwycięstwo i porażka).
Trochę lepiej Unii poszło rok później, kiedy to odniosła zwycięstwo i remis nad Grzegórzeckim Kraków oraz remis i porażkę z Śląsk Świętochłowice. Zajęte ponownie drugie miejsce nie dawało prawa do dalszych gier eliminacyjnych.
Najbliżej sukcesu przebrnięcia przez pierwszą fazę eliminacji Unia Sosnowiec była w 1938 r., kiedy w czterozespołowej grupie (rywalami byli : Union-Touring Łódź, Legia Warszawa i Unia Lublin) ponownie zajęła drugą pozycję. Także i tym razem rywal w postaci wracającej do pierwszej ligi drużyny z Łodzi okazał się zbyt silny.
Ostatnią przed wojną szansę na awans drużyna z Sosnowca miała w 1939 r., którą jednak tak jak i poprzednio nie udało się wykorzystać. Co więcej Unia przegrała wówczas wszystkie cztery mecze i zajęła ostanie miejsce w tabeli za Śląskiem Świętochłowice i Fablokiem Chrzanów.
W drużynie grał wtedy m.in. wyróżniający się junior, późniejszy prezes PZPN Wiesław Ociepka.
Późniejsze losy
Podczas okupacji początkowo grano sporadycznie, potem przeprowadzano regularne konspiracyjne rozgrywki z udziałem zespołów z Czeladzi, Piasków, Dąbrowy Górniczej, Niwki, Będzina, Zagórza i Sosnowca.
- Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz,
Afera korupcyjna
2 sierpnia 2007 Wydział Dyscypliny PZPN za udział w największej w historii polskiego futbolu ujawnionej aferze korupcyjnej ukarał Zagłębie Sosnowiec degradacją o jedną klasę rozgrywkową, karą czterech ujemnych punktów oraz grzywną w wysokości 50 tys. złotych. Karą punktową klub ukarany został w sezonie 2007/08 zaś karą degradacji w sezonie 2008/09[3]. Później karę punktów przeniesiono na sezon 2008/09.
Sukcesy
- Wicemistrzostwo Polski (4x) – 1955, 1963/64, 1966/67, 1971/72.
- 3. miejsce w I lidze (3x) – 1962, 1962/63, 1964/65.
Puchar Polski (4x) – 1961/1962, 1962/1963, 1976/1977, 1977/1978..
- Finał Pucharu Polski – 1970/1971.
- Finał Pucharu Ligi – 1978 (nieoficjalny).
- Półfinał Pucharu Karla Rappana (Intertoto) – 1966/67.
- Mistrzostwo w International Soccer League, czyli promującej w Stanach Zjednoczonych piłkę nożną, czyli "europejską odmianę futbolu" amerykańskiej lidze międzynarodowej - i związany z tym udział w Finale Pucharu Ameryki tejże organizacji – 1964.
Statystyki drużyny
- Osobny artykuł:
Bilans z zespołami Ekstraklasy
Zagłębie Sosnowiec grało z 39 klubami w Ekstraklasie, zdobywając 889 punktów (zwycięstwa liczone za 2 i 3 pkt). | ||||||||
Punkty zdobyte na drużynie: | M | Z | R | P | Liczba zdobytych punktów | Maksymalna liczba punktów do zdobycia | Skuteczność | Procent w całkowitym dorobku punktowym |
Stal Stalowa Wola | 2 | 2 | 0 | 0 | 6 | 6 | 100,00% | 0,50% |
Unia Racibórz | 4 | 3 | 1 | 0 | 10 | 12 | 83,33% | 0,84% |
Zagłębie Wałbrzych | 12 | 9 | 1 | 2 | 28 | 36 | 77,77% | 2,36% |
Arkonia Szczecin | 4 | 3 | 0 | 1 | 9 | 12 | 75,00% | 0,75% |
Garbarnia Kraków | 4 | 3 | 0 | 1 | 9 | 12 | 75,00% | 0,75% |
Radomiak Radom | 2 | 1 | 1 | 0 | 4 | 6 | 66,66% | 0,34% |
ROW Rybnik | 14 | 8 | 3 | 3 | 27 | 42 | 64,28% | 2,27% |
Pogoń Szczecin | 44 | 22 | 8 | 14 | 74 | 132 | 56,06% | 6,23% |
Lechia Gdańsk | 18 | 9 | 3 | 6 | 30 | 54 | 55,55% | 2,52% |
GKS Tychy | 6 | 3 | 1 | 2 | 10 | 18 | 55,55% | 0,84% |
Szombierki Bytom | 40 | 19 | 9 | 12 | 66 | 120 | 55,00% | 5,55% |
Gwardia Warszawa | 40 | 20 | 3 | 17 | 63 | 120 | 52,50% | 5,30% |
Cracovia | 14 | 5 | 7 | 2 | 22 | 42 | 52,38% | 1,85% |
Polonia Bytom | 44 | 19 | 12 | 13 | 69 | 132 | 52,27% | 5,81% |
Stal Rzeszów | 22 | 8 | 8 | 6 | 32 | 66 | 48,48% | 2,69% |
Bałtyk Gdynia | 12 | 3 | 8 | 1 | 17 | 36 | 47,22% | 1,43% |
Odra Opole | 42 | 17 | 8 | 17 | 59 | 126 | 46,82% | 4,97% |
Wisła Kraków | 62 | 22 | 18 | 22 | 84 | 186 | 45,16% | 7,07% |
Stal Mielec | 36 | 12 | 12 | 12 | 48 | 108 | 44,44% | 4,04% |
ŁKS Łódź | 62 | 20 | 19 | 23 | 79 | 186 | 42,47% | 6,65% |
Zawisza Bydgoszcz | 20 | 7 | 4 | 9 | 25 | 60 | 41,66% | 2,10% |
Śląsk Wrocław | 42 | 13 | 13 | 16 | 52 | 126 | 41,26% | 4,38% |
GKS Katowice | 30 | 9 | 10 | 11 | 37 | 90 | 41,11% | 3,11% |
Lech Poznań | 44 | 14 | 12 | 18 | 54 | 132 | 40,90% | 4,54% |
Arka Gdynia | 14 | 4 | 5 | 5 | 17 | 42 | 40,48% | 1,43% |
Górnik Wałbrzych | 6 | 1 | 4 | 1 | 7 | 18 | 38,88% | 0,59% |
Polonia Bydgoszcz | 10 | 3 | 2 | 5 | 11 | 30 | 36,66% | 0,92% |
Ruch Chorzów | 68 | 18 | 19 | 31 | 73 | 204 | 35,78% | 6,14% |
Igloopol/Pegrotour Dębica | 4 | 1 | 1 | 2 | 4 | 12 | 33,33% | 0,34% |
Górnik Radlin | 4 | 1 | 1 | 2 | 4 | 12 | 33,33% | 0,34% |
Jagiellonia Białystok | 2 | 0 | 2 | 0 | 2 | 6 | 33,33% | 0,17% |
Widzew Łódź | 26 | 5 | 9 | 12 | 24 | 78 | 30,77% | 2,02% |
Górnik Zabrze | 64 | 14 | 17 | 33 | 59 | 192 | 30,73% | 4,96% |
Legia Warszawa | 68 | 11 | 23 | 34 | 56 | 204 | 27,45% | 4,71% |
Motor Lublin | 16 | 2 | 6 | 8 | 12 | 48 | 25,00% | 1,01% |
Hutnik Kraków | 4 | 0 | 2 | 2 | 2 | 12 | 16,66% | 0,17% |
Zagłębie Lubin | 8 | 0 | 2 | 6 | 2 | 24 | 8,33% | 0,17% |
Olimpia Poznań | 6 | 0 | 1 | 5 | 1 | 18 | 5,55% | 0,08% |
Odra Wodzisław Śląski | 2 | 0 | 0 | 2 | 0 | 6 | 0% | 0% |
Rekordy
W pierwszej lidze 35 sezonów: 1955-58, 60-85/86, 89/90-91/92, 2007/08
- Debiut w ekstraklasie:
- 20 marca 1955 z Górnikiem Radlin u siebie 4:0 (1:0)
- Najwyższa wygrana w I lidze:
- 9 kwietnia 1966 z ŁKS Łódź u siebie 6:0 (2:0)
- Najwyższe przegrane w I lidze:
- 14 sierpnia 1958 z ŁKS-em Łódź na wyjeździe 0:7 (0:5)
- 1 czerwca 1991 ze Śląskiem Wrocław na wyjeździe 0:7 (0:5)
- Zagłębie Sosnowiec zajmuje 13 miejsce w tabeli Wszech czasów Ekstraklasy.
Występy w europejskich pucharach
- Puchar Intertoto
- 1963 – trzecie miejsce w grupie (4:1 1:4 Velež Mostar, 2:0, 0:2, Motor Jena, 1:0, 0:1, Slovan Bratysława)
- 1965 – drugie miejsce w grupie (2:1, 0:3 Empor Rostock, 5:2, 0:0, Radnički Niš, 3:0, 3:4, VSS Koszyce)
- 1966 – pierwsze miejsce w grupie, awans do półfinału pucharu (6:2, 0:3, Hansa Rostock, 2:1, 1:0, KSC Karlsruhe, 2:1, 3:0, Olimpia Lublana, 1/4 finału, 3:0, 2:2, DWS Amsterdam, 1/2 finału, 4:1, 1:6, Eintracht Frankfurt)
- 1967 – pierwsze miejsce w grupie (2:1, 4:1, Djurgardens IF Sztokholm, 4:3, 3:1, Wacker Innsbruck, 1:0, 0:1, Schalke 04 Gelsenkirchen)
- 1969 – drugie miejsce w grupie (1:0, 0:0, SV Fürth, 3:0, 1:2, Djurgardens IF Sztokholm, 3:1, 0:3, Wiener SC)
- 1970 – drugie miejsce w grupie (3:1, 1:4 Lausanne FC,3:2, 1:3, Olympique Marsylia, 2:1, 1:2, AIK Sztokholm)
- 1975 – pierwsze miejsce w grupie (1:0, 0:0, Telstar Velsen, 6:0, 1:1, Sturm Graz, 2:0, 2:1, Holbæk Bold)
- 1976 – drugie miejsce w grupie (1:1, 2:1, SK Voest Linz, 5:1, 1:1, Örebro SK, 1:2, 1:2, Vojevodina Novy Sad)
- 1977 – drugie miejsce w grupie (2:0, 3:0, Lillestrøm SK, 2:0, 0:3, Jednota TTrenčín, 3:0, 3:1,LASK Linz)
- Puchar Zdobywców Pucharów
- 1962 – I runda (0:5, 0:0, Újpest Budapeszt)
- 1963 – I runda (1:2, 1:0, 0:2, Olympiakos Pireus)
- 1971 – I runda (3:4, 1:1, Åtvidabergs FF)
- 1977 – I runda (0:2, 0:2, PAOK Saloniki)
- 1978 – I runda (2:3, 1:1, Wacker Innsbruck)
- Puchar UEFA
- 1972 – I runda (1:6, 1:0, Vitória Setúbal)
Statystyki piłkarzy
- Z tym tematem związana jest kategoria:
Królowie strzelców
- Królowie strzelców w Ekstraklasie w barwach Zagłębia:
- 1964 – Józef Gałeczka – 18 bramek
- 1970 – Andrzej Jarosik – 18 bramek
- 1971 – Andrzej Jarosik – 13 bramek
- 1977 – Włodzimierz Mazur – 17 bramek
Najskuteczniejsi strzelcy
W meczach rozgrywanych w ekstaklasie najwięcej bramek zdobyli:
- 1. Andrzej Jarosik 113
- 2. Józef Gałeczka 98
- 3. Włodzimierz Mazur 79
- 4. Ginter Piecyk 61
- 5. Czesław Uznański 42
Reprezentanci Polski
W reprezentacji Polski grało 19 zawodników Zagłębia[4]. Zaszczytu tego dostąpili:
- 38 – Wojciech Rudy w latach 1974-1981
- 25 – Andrzej Jarosik w latach 1965-1972
- 21 – Roman Bazan w latach 1963-1968
- 21 – Włodzimierz Mazur w latach 1976-1982
- 20 – Józef Gałeczka w latach 1962-1966
- 18 – Roman Strzałkowski w latach 1966-1970
- 8 – Włodzimierz Śpiewak
- 7 – Witold Majewski
- 7 – Jan Urban
- 3 – Witold Szyguła
- 3 – Czesław Uznański
- 2 – Marian Masłoń
- 1 – Jerzy Dworczyk
- 1 – Witold Kasperski
- 1 – Zdzisław Kostrzewa
- 1 – Józef Kowalczyk
- 1 – Jan Leszczyński
- 1 – Zbigniew Myga
- 1 – Zbigniew Mikołajów
Występy zawodników w I lidze
Najwięcej meczów rozegrali:
- 1. Roman Bazan 304
- 2. Włodzimierz Mazur 282
- 3. Wojciech Rudy 275
- 4. Andrzej Jarosik 265
- 5. Zbigniew Seweryn 263
Prezesi klubu (po II wojnie światowej)
- 1945-1945 Jan Nalepa
- 1946-1947 Marian Rodzaj
- 1948-1950 Wacław Heldt
- 1951-1958 Eugeniusz Zawadzki
- 1958-1959 Lucjan Kochański
- 1960-1961 Henryk Studencki
- 1962-1966 Franciszek Wszołek
- 1967-1967 Bronisław Wartak
- 1968-1972 Zdzisław Sender
- 1973-1973 Mieczysław Kopka
- 1974-1978 Marian Gustek
- 1979-1980 Jan Rodzoń
- 1980-1982 Krzysztof Krajewski
- 1983-1986 Franciszek Gaździk
- 1987-1990 Marian Janowski
- 1991-1991 Andrzej Wydrychiewicz
- 1992-1992 Jan Szot
- 1993-1995 Maciej Opalski
- 1995-2001 Leszek Baczyński
- 2001-2003 Francesco Cimminelli
- 2003-2007 Giancarlo Motto (od 3 lipca 2003)
- 2007-2007 Irena Kurdziel (od 21 czerwca 2007)
- 2007-2007 Leszek Baczyński (25 czerwca 2007 -17 grudnia 2007)
- 2008-2010 Paweł Hytry (od 24 stycznia 2008)-(7 lipca 2010)
- 2010-2011 Marek Adamczyk (od 8 lipca 2010)-(29 czerwca 2011)
- 2011- Leszek Baczyński (od 30 czerwca 2011)
Stadion
- Osobny artykuł:
Stadion Ludowy istnieje od 1956 (debiut w pierwszej lidze 21 października w meczu ze Gwardią Bydgoszcz), kiedy to zanotowano nie pobity dotąd rekord frekwencji 40 000 widzów). Optymalna pojemność stadionu to 7500 widzów. Ceny biletów:
- Trybuna odkryta – 8 zł
- Bilet na sektory od strony trybuny krytej – 15 zł normalny, darmowy - dla dzieci urodzonych w 1997 r. i młodszych oraz emerytów i rencistów oraz wszystkich kobiet
Sztab szkoleniowy
- Pierwszy trener: Jerzy Wyrobek
- Asystent trenera: Robert Stanek
- II trener: Tomasz Łuczywek
- Trener bramkarzy: Robert Stanek
- Kierownik drużyny: Piotr Caliński
- Masażysta: Grzegorz Buczek
Kadra na sezon 2010/11
- Stan na 9 lutego 2011
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Jakub Miszczuk |
2 | OB | Marcin Strojek |
3 | OB | Vladimír Bednár |
4 | PO | Michał Żółtowski |
5 | NA | Marcin Lachowski |
8 | PO | Tomasz Łuczywek |
9 | NA | Paweł Posmyk |
12 | BR | Ołeksij Szlakotin |
14 | PO | Sebastian Białas |
15 | PO | Sebastian Stefański |
16 | OB | Jakub Dziółka |
17 | PO | Michał Cyganek |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
19 | OB | Sławomir Jarczyk |
20 | OB | Wojciech Białek |
21 | PO | Patryk Stefański |
24 | PO | Krzysztof Napora |
27 | PO | Marcin Sierczyński |
28 | NA | Michał Filipowicz |
30 | OB | Mateusz Madej |
83 | NA | Ireneusz Gryboś |
OB | Arkadiusz Mróz | |
NA | Andrzej Wściubiak | |
NA | Marcin Trybhus | |
NA | Michał Grunt | |
NA | Marek Suker |
Kibice
Kibice Zagłębia Sosnowiec przyjaźnią się z kibicami Legii Warszawa[5] (od połowy lat 70.), Olimpii Elbląg (od początku XXI wieku) oraz BKS Stal Bielsko-Biała[6].
Linki zewnętrzne
- ↑ Mirosław Ponczek - "Męska piłka nożna w stuleciu miasta Sosnowca 1902-2002" Sosnowiec 2002, s. 11
- ↑ tamże s. 19
- ↑ 90minut.pl: Zagłębie Sosnowiec ukarane degradacją
- ↑ za "Polski Związek Piłki Nożnej. Zarys historii 1919 - 1994", Warszawa 1994
- ↑ gazeta.pl: Historia zgody Zagłębia i Legii Warszawa
- ↑ Zgody Zagłębia Sosnowiec