Zygmunt Wolanin: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Bibliografia: standaryzacja tytułów sekcji bibliografii |
z Kategoria:Osoby skazane na karę śmierci w Polsce 1944-1956 do Kategoria:Osoby skazane na karę śmierci w Polsce 1944-1956 wskutek represji politycznych i mordów sądowych Jeśli ta edycja coś psuje [[Wikipedysta:Bulwersator: bot/a... |
||
| Linia 53: | Linia 53: | ||
{{DEFAULTSORT:Wolanin, Zygmunt}} |
{{DEFAULTSORT:Wolanin, Zygmunt}} |
||
[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]] |
[[Kategoria:Absolwenci Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II]] |
||
[[Kategoria:Osoby skazane na karę śmierci w Polsce 1944-1956]] |
[[Kategoria:Osoby skazane na karę śmierci w Polsce 1944-1956 wskutek represji politycznych i mordów sądowych]] |
||
[[Kategoria:Żołnierze i działacze podziemia antykomunistycznego 1944-1956]] |
[[Kategoria:Żołnierze i działacze podziemia antykomunistycznego 1944-1956]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1914]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1914]] |
||
Wersja z 21:24, 4 cze 2012
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1914 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1918 |
| Odznaczenia | |
 [1]
| |
Zygmunt Wolanin ps. Zenon – (ur. 30 listopada 1914 r. w Turzych Rogach, zm. 24 maja 1946) – major.
Okres przedwojenny
Urodził się jako syn Stanisława i Eleonory z Goławskich. Studiował na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, zamieszkały w Krasnymstawie. Członek SN.
Okres wojny i powojenny
Po 1944 r. szef Akcji Specjalnej i PAS Okręgu Lubelskiego NSZ i NZW oraz II Obszaru NZW, komendant placówki w Celinach, a następnie komendant II Rejonu NSZ w Łukowie[2], ps. „Zenon”.
Aresztowany w lipcu 1945 i sądzony w tzw. procesie 23 (Okręgu Lubelskiego NSZ i NZW). Proces, choć dotyczył terenu Lubelszczyzny, toczył się w Warszawie, w gmachu Towarzystwa Higienicznego przy ul. Karowej, i był pierwszym wielkim procesem pokazowym w Polsce po 1944. 23 oskarżonych posądzono o spacyfikowanie 6 czerwca 1945 zamieszkanej przez Ukraińców wsi Wierzchowiny na pograniczu powiatów Krasnystaw i Chełm. Zygmunta Wolanina oskarżono o wydanie rozkazu pacyfikacji. Faktycznie oskarżeni (oprócz jednego) nie byli w Wierzchowinach. 19 marca 1946 WSO w Warszawie pod przewodnictwem ppłk A.Janowskiego skazał z 1 Dekr. a śmierci siedmiu spośród 23 oskarżonych[3]. Nr. sprawy W.1692/46[4]. Po zakończeniu procesu warszawska ulica komentowała wyroki makabrycznym powiedzeniem: „Zginął za Wierzchowiny niepopełnione”.
Zygmunt Wolanin został stracony 24 maja 1946. Pozostawił trójkę dzieci[5].
Według późniejszych ustaleń ciała straconych siedmiu członków lubelskiego PAS NSZ pochowano w pobliżu glinianek, w rejonie obecnej ul. Grójeckiej w Warszawie, w okolicach współczesnego pomnika Obrońców Warszawy we wrześniu 1939. Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze "na Łączce".
Bibliografia
- Tadeusz Swat: Niewinnie Straceni 1945-56. Wyd. Fundacja Ochrony Zabytków, Warszawa 1991., zob także Straceni w Więzieniu mokotowskim.
- Małgorzata Szejnert: Śród żywych duchów. Wyd. ANEKS, Londyn 1990.
- AIPN, Teczki więźniów 1946, Wolanin Zygmunt
- AWL, WSR w Warszawie, 117/91/1718
- Informator o nielegalnych..., wg indeksu
- W. Minkiewicz, Mokotów, Wronki, Rawicz..., s. 89
- Niewinnie Straceni..., s. 96
- H. Pająk, Oni..., wg indeksu
- Ł. Socha (M. Turlejska), Te pokolenia żałobami czarne..., s. 159–160
- „Wokanda” 1991, nr 31 (listy)
- Żołnierze wyklęci..., wg indeksu.
- ↑ Wykaz żołnierzy podziemia narodowego odznaczonych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej po roku 1992.
- ↑ Wiesław Charczuk, Przeobrażenie personalne w Polaskiej Komendzie NSZ w latach 1945-47.
- ↑ zob. Zygmunt Roguski
- ↑ "Księga najwyższego wymiaru kary" w Krzysztof Szwagrzyk: Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955. Wyd. ABC Future, Warszawa, 2000.
- ↑ Wyroki śmierci na żołnierzy podziemia w latach 1944-1946.