Kapelusz kardynalski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
szablon |
m dodanie daty do szablonu |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{źródła}} |
{{źródła|data=2012-06}} |
||
[[Plik:Kardinalcoa.png|thumb|right|200px|Kapelusz w herbie kardynalskim]] |
[[Plik:Kardinalcoa.png|thumb|right|200px|Kapelusz w herbie kardynalskim]] |
||
Wersja z 01:07, 22 cze 2012
Kapelusz kardynalski (wł. galero) – szerokoskrzydły kapelusz ozdobiony sznurami z chwostami, oznaka godności kardynalskiej.
W 1245 papież Innocenty IV jako pierwszy wyróżnił 13. nowomianowanych kardynałów czerwonymi jedwabnymi kapeluszami, o małej okrągłej główce i szerokim płaskim rondzie. Kapelusze, ozdobione umieszczonymi symetrycznie po bokach sznurami z których każdy zakończony 15 chwostami (wł. Fiocchi), początkowo przysługiwały jedynie kardynałom i były używane w szczególnie uroczystych momentach – nadania godności kardynalskiej i konklawe. Od XVI w. stanowią stały element herbu kardynałów. Od XVI w. pojawiają się kapelusze w innych barwach i o innej liczbie chwostów dla oznaczenia innych godności i urzędów kościelnych.
Od pontyfikatu Pawła VI nie stosowane już jako nakrycie głowy, pozostały głównym elementem oznaki godności w heraldyce kościelnej, głównie kościoła rzymskokatolickiego i kościołów obrządku wschodniego. W heraldyce kościelnej katolickiej i anglikańskiej czarny kapelusz z pojedynczymi chwostami używany jest w herbach zwykłych kapłanów.
Pozostałością po kapeluszu kardynalskim jest piuska używana przez biskupów, arcybiskupów i kardynałów.