Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Kordyt''' – rodzaj prochu |
'''Kordyt''' – rodzaj prochu [[nitroceluloza|nitrocelulozowego]](materiału miotającego), wynaleziony przez [[Frederick Abel|Fredericka Abela]] oraz [[James Dewar|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku. |
||
Oprócz nitrocelulozy (zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9-13,3%) |
Oprócz nitrocelulozy (zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9-13,3%) drugim głównym składnikiem jest [[nitrogliceryna]] (ok. 30%), która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. |
||
Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – [[aceton]] - co odróżnia kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy|eteru]] z [[alkohole]]m. |
|||
Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako proch |
Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się z 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 5.5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 2% [[wazelina|wazeliny]], ok. 0.8% [[aceton|acetonu]] i ok. 0,5% [[woda|wody]] w postaci wilgoci. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na korzyść balistytów. |
||
[[Kategoria:Materiały wybuchowe]] |
[[Kategoria:Materiały wybuchowe]] |
Wersja z 21:44, 18 lip 2012
Kordyt – rodzaj prochu nitrocelulozowego(materiału miotającego), wynaleziony przez Fredericka Abela oraz Jamesa Dewara w 1889 roku.
Oprócz nitrocelulozy (zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości azotu (12,9-13,3%) drugim głównym składnikiem jest nitrogliceryna (ok. 30%), która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – aceton - co odróżnia kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę eteru z alkoholem.
Kordyt produkowano i stosowano głównie w Wielkiej Brytanii jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się z 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% centralitu, ok. 5.5% dinitrotoluenu, ok. 2% wazeliny, ok. 0.8% acetonu i ok. 0,5% wody w postaci wilgoci. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na korzyść balistytów.