Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Pawel98 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Pawel98 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
'''Kordyt''' – rodzaj prochu (materiału miotającego) [[nitroceluloza|nitrocelulozowego]], wynaleziony przez [[Frederick Abel|Fredericka Abela]] oraz [[James Dewar|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku.
'''Kordyt''' – rodzaj prochu [[nitroceluloza|nitrocelulozowego]](materiału miotającego), wynaleziony przez [[Frederick Abel|Fredericka Abela]] oraz [[James Dewar|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku.


Oprócz nitrocelulozy (zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9-13,3%) w skład kordytu wchodzi [[nitrogliceryna]], która rozpuszcza nitrocelulozę (żeluje). Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczania tak powstałego twardego prochu stosuje się lotny rozpuszczalnik – [[aceton]] - w odróżnieniu do zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy|eteru]] z [[alkohole]]m.
Oprócz nitrocelulozy (zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9-13,3%) drugim głównym składnikiem jest [[nitrogliceryna]] (ok. 30%), która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje.
Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – [[aceton]] - co odróżnia kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy|eteru]] z [[alkohole]]m.


Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako proch głównie do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się z 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 5.5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 2% [[wazelina|wazeliny]], ok. 0.8% [[aceton|acetonu]] i ok. 0,5% [[woda|wody]] w postaci wilgoci. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na korzyść balistytów.
Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się z 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 5.5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 2% [[wazelina|wazeliny]], ok. 0.8% [[aceton|acetonu]] i ok. 0,5% [[woda|wody]] w postaci wilgoci. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na korzyść balistytów.


[[Kategoria:Materiały wybuchowe]]
[[Kategoria:Materiały wybuchowe]]

Wersja z 21:44, 18 lip 2012

Kordyt – rodzaj prochu nitrocelulozowego(materiału miotającego), wynaleziony przez Fredericka Abela oraz Jamesa Dewara w 1889 roku.

Oprócz nitrocelulozy (zawartość ok.60%) o wysokiej zawartości azotu (12,9-13,3%) drugim głównym składnikiem jest nitrogliceryna (ok. 30%), która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo do tego prochu dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – aceton - co odróżnia kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę eteru z alkoholem.

Kordyt produkowano i stosowano głównie w Wielkiej Brytanii jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się z 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% centralitu, ok. 5.5% dinitrotoluenu, ok. 2% wazeliny, ok. 0.8% acetonu i ok. 0,5% wody w postaci wilgoci. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na korzyść balistytów.