Nieszpory sycylijskie

Nieszpory sycylijskie

{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Sycylia
Strony konfliktu
rebelianci sycylijscy Cesarstwo Bizantyńskie Królestwo Aragonii Karol I Andegaweński
Dowódcy
Alaimo di Lentini Karol I Andegaweński
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Nieszpory sycylijskie – powszechne powstanie mieszkańców Sycylii, które wybuchło w Poniedziałek wielkanocny 30 marca 1282 w Palermo przeciw panowaniu francuskich Andegawenów.

Andegawenowie objęli panowanie na Sycylii dzięki poparciu udzielonemu papieżowi Urbanowi IV w walce z jego wrogiem królem Sycylii Manfredem, nieślubnym synem cesarza Fryderyka II. W bitwie pod Benewentem (1266 r.) Manfred zginął pokonany. Drakońskie rządy francuskich feudałów spowodowały bunt, który rozpoczął się 30 marca 1282 roku, sprowokowany zaczepkami francuskiego żołdaka wobec sycylijskiej mężatki. Wezwaniem do powstania były dzwony bijące na nieszpory. Sycylijczycy napadali i mordowali Francuzów, zmuszając ich do opuszczenia wyspy. Po usunięciu Karola I Andegaweńskiego na tron został wyniesiony król Aragonii Piotr III Aragoński, który wylądował na wyspie i koronował się 30 sierpnia 1282.

Zobacz też

• Castel Nuovo w Neapolu
• Nieszpory sycylijskie (opera)

Bibliografia

1. D.J. Geanakoplos, Emperor Michael VIII Palaeologus and the West, 1258–1282: A Study in Byzantine–Latin Relations, Cambridge 1959 (zwłaszcza s. 335–377)
2. Steven Runciman, Nieszpory sycylijskie. Dzieje świata śródziemnomorskiego w drugiej połowie XIII wieku, Katowice 2007 [wydanie oryginalne: Cambridge 1958] (zwłaszcza s. 212–267)