Bitwa pod Ponarami: Różnice pomiędzy wersjami

Bitwa pod Ponarami
	Powstanie listopadowe
	; {{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Ponary
Terytorium	Wileńszczyzna
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
powstańcy listopadowi	Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Antoni Giełgud	Fabian Gottlieb von der Osten-Sacken
Siły
11 000 żołnierzy i 27 dział	17 000 żołnierzy i 58 dział
Straty
2000 żołnierzy	400 żołnierzy
	Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 00:15, 31 paź 2012

Bitwa pod Ponarami miała miejsce 19 czerwca 1831 roku podczas powstania listopadowego. Bitwa nazywana jest także bitwą o Wilno lub bitwą pod Wilnem.

Przyczyny

Po przegranej bitwie pod Ostrołęką armia polska rozpoczęła odwrót ku Warszawie, jednak silną 2 Dywizję Antoniego Giełguda i niewielki korpus Henryka Dembińskiego skierowano − celem wywołania powstania na tyłach armii feldmarszałka Dybicza − skierowano na Litwę, gdzie działał już korpus Dezyderego Chłapowskiego.

W dniu 19 czerwca 1831 roku doszło pod Ponarami, leżącymi na zachód od Wilna, do bitwy między armią polską dowodzoną przez Antoniego Giełguda a armią rosyjską dowodzoną przez Fabiana von der Osten-Sackena. Na terenie złożonym z pasma lesistych wzgórz licząca 17 000 żołnierzy i 58 dział armia rosyjska odparła atak liczącej 11 000 żołnierzy i 27 dział armii polskiej. Wojska polskie straciły 2000 żołnierzy, podczas gdy Rosjanie jedynie około 400 żołnierzy.

Bibliografia

Eligiusz Kozłowsk, Mieczysław Wrzosek: Historia oręża polskiego 1795-1939. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0339-5.
Mała Encyklopedia Wojskowa. T. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.

@@ Linia 23: / Linia 23: @@
 '''Bitwa pod Ponarami''' miała miejsce [[19 czerwca]] [[1831]] roku podczas [[Powstanie listopadowe|powstania listopadowego]]. Bitwa nazywana jest także '''bitwą o Wilno''' lub '''bitwą pod Wilnem'''.
+==Przyczyny==
+Po przegranej [[Bitwa pod Ostrołęką|bitwie pod Ostrołęką]] armia polska rozpoczęła odwrót ku [[Warszawa|Warszawie]], jednak silną 2 Dywizję [[Antoni Giełgud (1792-1831)|Antoniego Giełguda]] i niewielki korpus [[Henryk Dembiński|Henryka Dembińskiego]] skierowano − celem wywołania powstania na tyłach armii feldmarszałka Dybicza − skierowano na [[Litwa|Litwę]], gdzie działał już korpus [[Dezydery Chłapowski|Dezyderego Chłapowskiego]].
 W dniu 19 czerwca 1831 roku doszło pod [[Ponary (dzielnica Wilna)|Ponarami]], leżącymi na zachód od [[Wilno|Wilna]], do bitwy między armią [[Królestwo Kongresowe|polską]] dowodzoną przez [[Antoni Giełgud (1792-1831)|Antoniego Giełguda]] a armią [[Imperium Rosyjskie|rosyjską]] dowodzoną przez [[Fabian Gottlieb von der Osten-Sacken|Fabiana von der Osten-Sackena]]. Na terenie złożonym z pasma lesistych wzgórz licząca 17 000 żołnierzy i 58 dział armia rosyjska odparła atak liczącej 11 000 żołnierzy i 27 dział armii polskiej. Wojska polskie straciły 2000 żołnierzy, podczas gdy Rosjanie jedynie około 400 żołnierzy.