Lubecz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MerlIwBot (dyskusja | edycje)
Linia 33: Linia 33:


== Znani ==
== Znani ==
[[File:Św. Antoni Pieczerski.jpg|thumb|Św. Antoni Pieczerski]]
[[File:Św. Antoni Pieczerski.jpg|thumb|Św. Antoni Pieczerski, [[Giennadij Jerszow|G.Jerszow]]]]
* urodzony w Lubeczu Antypas — [[Antoni Pieczerski]] ([[983]]-[[1073]]), św. Kościoła obrządku wschodniego
* urodzony w Lubeczu Antypas — [[Antoni Pieczerski]] ([[983]]-[[1073]]), św. Kościoła obrządku wschodniego
* książę [[Andrzej Wiśniowiecki]], zm. 1584, starosta lubecki
* książę [[Andrzej Wiśniowiecki]], zm. 1584, starosta lubecki

Wersja z 10:10, 30 lis 2012

Szablon:Miasto zagranica infobox Lubecz lub Lubiacz, (ukr. Любеч), miasto obecnie na Ukrainie, nad rzeką Dniepr i Użyk, obwód czernihowski, od zachodniej strony przy granicy z Białorusią.

Historia

Lubecz to jedno z najstarszych miast na terenie współczesnego państwa Ukraina, pierwsza wzmianka historyczna z roku 882, gród został założony i obwarowany przez normańskich Waregów. W roku 907 książę Rusi Oleg Mądry w czasie wyprawy na Kijów zajął ponownie gród i ustanowił w nim swoje rządy. W latach 1024-1036 i 1054-1239 Lubecz wchodził w skład księstwa czernihowskiego. W roku 1097 w Lubeczu odbył się zjazd książąt ruskich z udziałem Włodzimierza Monomacha oraz Wasyla Rościsławowica. Na zjeździe omawiano plany obronne przed najazdami tatarskich plemion Kumanów.

Od II poł. XIV w. do 1503 Lubecz znajdował się w granicach Królestwa Polskiego w prowincji litewskiej, starostwo starodubowskie. Następnie Lubecz należał do Rosji. W latach 1618-1667 ponownie w granicach Rzeczypospolitej, województwo kijowskie, starostwo lubeckie i łojowskie. W roku 1623 Lubecz otrzymał prawa miejskie magdeburskie, od roku 1635 w składzie województwa czernihowskiego. Przyłączony do Rosji w 1667 według postanowień rozejmu andruszowskiego, potwierdzonych pokojem Grzymułtowskiego w 1686. Lubecz należał do dóbr królewskich. W okresie panowania króla Jana Kazimierza miasto dzierżawili książęta Radziwiłłowie oraz ks. Tyszkiewiczowie.

Od roku 1801 w guberni czernihowskiej, powiat horodnicki. W roku 1876 miasto liczyło 459 domów oraz 2091 mieszkańców. W latach 1922-1991 należał do Ukraińskiej SRR, od roku 1932 w obwodzie czernihowskim, od 1991 należy do Ukrainy. Uświęcając wydarzenia Lubeckiego zjazdu w 1997 roku został odsłonięty brązowy pomnik, stworzony przez Gennadija Jerszowa, ukazujący sylwetki książąt oraz mnicha sprzed 900 lat.

Znani

Św. Antoni Pieczerski, G.Jerszow

Zobacz też

Linki zewnętrzne