Heinrich von Kleist: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.3) (Robot usunął diq:Heinrich von Kleist |
m r2.7.1) (Robot dodał sr:Хајнрих вон Клајст |
||
Linia 78: | Linia 78: | ||
[[sk:Heinrich von Kleist]] |
[[sk:Heinrich von Kleist]] |
||
[[sl:Heinrich von Kleist]] |
[[sl:Heinrich von Kleist]] |
||
[[sr:Хајнрих вон Клајст]] |
|||
[[fi:Heinrich von Kleist]] |
[[fi:Heinrich von Kleist]] |
||
[[sv:Heinrich von Kleist]] |
[[sv:Heinrich von Kleist]] |
Wersja z 21:40, 29 gru 2012
Heinrich von Kleist (ur. 18 października 1777, według niektórych źródeł 10 października, we Frankfurcie nad Odrą, zm. 21 listopada 1811 w Wannsee pod Berlinem) – pisarz, dramaturg, poeta i publicysta niemiecki.
Po śmierci swojego ojca w roku 1788, Heinrich von Kleist został wysłany do Berlina. W latach 1792-1799 był oficerem w armii pruskiej. W tym czasie walczył przeciwko Francji. W 1795 r. został mianowany chorążym, a w 1797 – podporucznikiem. Po dobrowolnym opuszczeniu armii zaczął w kwietniu 1799 studiować m.in. matematykę, fizykę i łacinę na Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. W tym też roku poznał Wilhelminę von Zenge, córkę generała, z którą zaręczył się już na początku 1800 roku. Po zaledwie trzech semestrach nauki (1800) przerwał studia i został wolontariuszem w pruskim ministerstwie gospodarki w Berlinie. Krok ten spowodowany był m.in. wolą rodziny narzeczonej, aby został urzędnikiem państwowym.
W latach 1808-1810 redagował w Dreźnie pismo artystyczne Phoebus, a także periodyk Berliner Abendblatter.
Popełnił samobójstwo w pobliżu Wannsee w okolicach Berlina. Zastrzelił się wraz ze swoją przyjaciółką, Henriettą Vogel. Był to chłodno przemyślany czyn estetyczny, do którego długo się przygotowywał. Spowodowany był poznaną w 1801 roku filozofią Kanta i ideą niepoznawalności prawdy.
Zasłynął głównie jako dramaturg, autor licznych sztuk, m.in.:
- Amphitryon (1805-1807),
- Książę Homburg (1810, wydanie polskie 1910),
- Penthesilea (1811, wydanie polskie 1938),
- Rozbity dzban (1811, wydanie polskie 1953).
Uważany za twórcę niemieckiej nowelistyki psychologicznej, np.:
- Markiza z O... (1808),
- Michał Kohlhaas (1808),
- Zaręczyny w San Domingo (1811).
Kluczowym pismem teoretycznym Kleista jest O teatrze marionetek.
Wybory polskie:
- Dzieła wybrane (1960),
- Dramaty i nowele (1969).
Linki zewnętrzne
- Strona audycji PR Programu II na temat życia i twórczości Heinricha von Kleista. [dostęp 21 listopada 2012]