Wełna mineralna: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:38, 8 mar 2013

Wełna mineralna (wełna kamienna) – materiał izolacyjny pochodzenia mineralnego. Używany w budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych ścian zewnętrznych i wewnętrznych, stropów i podłóg, dachów i stropodachów oraz ciągów instalacyjnych. Także jako rdzeń izolacyjno-konstrukcyjny budowlanych płyt warstwowych. Obecnie wełnę mineralną produkuje się zazwyczaj z kamienia bazaltowego, który topi się w temperaturze + 1400 °C, po stopieniu poddaje się go procesowi rozwłóknienia. Do tak powstałych włókien kamiennych dodawane jest lepiszcze. Włókna poddaje się również procesowi hydrofobizacji, w wyniku tego procesu produkty z wełny mineralnej nie chłoną wody. Otrzymany materiał jest stosowany w postaci płyt, filców, mat, otulin lub luzem. Gęstość w zależności od wyrobu waha się od 20 kg/m³ dla wełny mineralnej w postaci granulatu (luzem) do 180 kg/m³ dla najtwardszych płyt.

Wełna mineralna posiada niski współczynnik przewodności cieplnej (tzw. lambda, λ). Wynosi on od ok. 0,034 do 0,050 W/(m·K). Jest on uzależniony przede wszystkim od splątania włókien (technologii produkcji) i od gęstości własnej^[1].

Wełna mineralna jest gorszym termoizolatorem od styropianu i sztywnych pianek na bazie poliizocyjanuratu. Dla porównania przewodność cieplna styropianu mierzona wg normy EN 12667 wynosi od λ = 0,032 W/(m·K) (w przypadku płyty o gęstości 40 kg/m3) do λ = 0,038 W/(m·K) (przy gęstości 15 kg/m3).^[2]. Styropian ma gorsze właściwości termoizolacyjne od poliizocyjanuratu, który osiąga λ = 0,022 (W/m·K).^[3]^[4]

Właściwości wełny mineralnej

izolacyjność termiczna (niski współczynnik przewodzenia ciepła)
niepalność i ognioodporność
zdolność pochłaniania dźwięków
stabilność kształtu i wymiaru
sprężystość i wytrzymałość mechaniczna
odporność biologiczna i chemiczna
wodoodporność i paroprzepuszczalność

Wady wełny mineralnej

higroskopijność i nasiąkliwość
większy ciężar własny od innych materiałów izolujących (większy koszt montażu)

Geneza

Jako genezę powstania pomysłu produkcji wełny mineralnej podaje się wyniki badań wulkanu Kilauea na Hawajach. Podczas erupcji, skały były topione i wyrzucane z wielką siłą w powietrze. Stygnąc na silnym wietrze, część lawy zmieniała się w włókna. Miejscowa legenda głosiła, że są to włosy bogini – królowej wulkanu Peleacute, rwącej sobie je z głowy ze złości.

Jeszcze pod koniec lat osiemdziesiątych, produkowano w Polsce wełnę mineralną z żużli wielkopiecowych. Materiał ten, pomimo podobnej struktury, posiadał gorsze parametry użytkowe. Bezpiecznie można było go stosować w temperaturze do +600°C. Gęstość 100–150 kg/m³. Był to materiał silnie chłonący wodę (nie był hydrofobizowany), często zawierał liczne zanieczyszczenia np. siarką. Dla rozróżnienia wełnę z żużla nazywano też wełną żużlową, a wełnę z kamienia bazaltowego wełną bazaltową. Dzisiaj wełna żużlowa jest jeszcze produkowana, ale poza granicami kraju. Obecnie są produkowane różne gatunki wełny mineralnej z których większość wymaga zastosowania środków ochronnych ze względu na to, że podczas montażu i obróbki może dochodzić do podrażnienia błon śluzowych układu oddechowego oraz oczu drobinami wełny.

Zobacz też

[1] ttp://www.engineeringtoolbox.com/thermal-conductivity-d_429.html

[2] ttp://www.styrochem.fi/Downloads%20and%20Products/K-710.pdf

[3] ttp://www.thermano.eu/produkty/60/THERMANO-SKYhome.html Specyfikacja techniczna THERMANO

[4] ttp://www.ceresana.com/en/insight/products/plastics/expandable-polystyrene/

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-{{Źródła|data=2011-05}}
 [[Plik:Rockwool 4lbs per ft3 fibrex3.jpg|thumb|Wełna mineralna - przekrój przez blok]]
-'''Wełna mineralna''' (wełna kamienna) – materiał izolacyjny pochodzenia mineralnego. Używany w budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych [[ściana (budownictwo)|ścian]] zewnętrznych i wewnętrznych, [[strop (budownictwo)|stropów]] i podłóg, [[dach]]ów i [[stropodach]]ów oraz ciągów instalacyjnych. Także jako rdzeń izolacyjno – konstrukcyjny budowlanych płyt warstwowych. Obecnie wełnę mineralną produkuje się zazwyczaj z kamienia [[bazalt]]owego, który topi się w temperaturze + 1400 °C, po stopieniu poddaje się go procesowi rozwłóknienia. Do tak powstałych włókien kamiennych dodawane jest lepiszcze. Włókna poddaje się również procesowi hydrofobizacji, w wyniku tego procesu produkty z wełny mineralnej nie chłoną wody. Otrzymany materiał, jako wyrób stosowany jest w postaci płyt, filcy, mat, otulin lub luzem. [[Gęstość]] w zależności od wyrobu waha się od 20 kg/m<sup>3</sup> dla wełny mineralnej w postaci granulatu (luzem) do 180 kg/m<sup>3</sup> dla najtwardszych płyt.
+'''Wełna mineralna''' (wełna kamienna) – materiał izolacyjny pochodzenia mineralnego. Używany w budownictwie do izolacji termicznych i akustycznych [[ściana (budownictwo)|ścian]] zewnętrznych i wewnętrznych, [[strop (budownictwo)|stropów]] i podłóg, [[dach]]ów i [[stropodach]]ów oraz ciągów instalacyjnych. Także jako rdzeń izolacyjno-konstrukcyjny budowlanych płyt warstwowych. Obecnie wełnę mineralną produkuje się zazwyczaj z kamienia [[bazalt]]owego, który topi się w temperaturze + 1400 °C, po stopieniu poddaje się go procesowi rozwłóknienia. Do tak powstałych włókien kamiennych dodawane jest lepiszcze. Włókna poddaje się również procesowi hydrofobizacji, w wyniku tego procesu produkty z wełny mineralnej nie chłoną wody. Otrzymany materiał jest stosowany w postaci płyt, filców, mat, otulin lub luzem. [[Gęstość]] w zależności od wyrobu waha się od 20 kg/m<sup>3</sup> dla wełny mineralnej w postaci granulatu (luzem) do 180 kg/m<sup>3</sup> dla najtwardszych płyt.
-Wełna mineralna posiada niski współczynnik przewodności cieplnej (tzw. '''lambda''', '''λ'''). Wynosi on od ok. 0,034 do 0,050 [[Wat|W]]/([[metr|m]]·[[kelwin|K]]). Jest on uzależniony przede wszystkim od splątania włókien (technologii produkcji) i od gęstości własnej.
+Wełna mineralna posiada niski współczynnik przewodności cieplnej (tzw. '''lambda''', '''λ'''). Wynosi on od ok. 0,034 do 0,050 [[Wat|W]]/([[metr|m]]·[[kelwin|K]]). Jest on uzależniony przede wszystkim od splątania włókien (technologii produkcji) i od gęstości własnej<ref>http://www.engineeringtoolbox.com/thermal-conductivity-d_429.html</ref>.
 Wełna mineralna jest gorszym termoizolatorem od  [[styropian]]u i sztywnych pianek na bazie [[poliizocyjanurat]]u. Dla porównania [[przewodność cieplna]] styropianu mierzona wg normy EN 12667 wynosi od λ = 0,032 W/(m·K) (w przypadku płyty o [[gęstość|gęstości]] 40 kg/m3) do λ = 0,038 W/(m·K) (przy gęstości 15 kg/m3).<ref>http://www.styrochem.fi/Downloads%20and%20Products/K-710.pdf</ref>. Styropian ma gorsze właściwości termoizolacyjne od [[poliizocyjanurat]]u, który osiąga λ = 0,022 (W/m·K).<ref>http://www.thermano.eu/produkty/60/THERMANO-SKYhome.html Specyfikacja techniczna THERMANO</ref><ref>http://www.ceresana.com/en/insight/products/plastics/expandable-polystyrene/</ref>