Bankowy Fundusz Gwarancyjny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m Bot: Przenoszę 1 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q4077395 |
||
Linia 63: | Linia 63: | ||
[[Kategoria:Urzędy centralne w Polsce]] |
[[Kategoria:Urzędy centralne w Polsce]] |
||
[[Kategoria:Fundusze]] |
[[Kategoria:Fundusze]] |
||
[[ru:Банковский гарантийный фонд]] |
Wersja z 00:35, 13 mar 2013
Bankowy Fundusz Gwarancyjny (BFG) - instytucja gwarantująca depozyty polskich banków. Realizuje także działalność pomocową w stosunku do instytucji bankowych zagrożonych upadłością. Powstała na mocy ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym[1] z dnia 14 grudnia 1994 r.
Zadania Funduszu
- Gwarantowanie środków pieniężnych zgromadzonych w bankach objętych obowiązkowym systemem gwarantowania do wysokości określonej ustawą.
- Udzielanie pomocy finansowej bankom, które znalazły się w obliczu utraty wypłacalności oraz wspieranie procesów łączenia się banków zagrożonych z silnymi jednostkami bankowymi.
- Gromadzenie i analizowanie informacji o bankach objętych systemem gwarantowania.
Hierarchia ważności wymienionych zadań ulegała zmianie w zależności od sytuacji w jakiej znajdował się system bankowy. W latach 1995 - 1996 najistotniejsze było sprawne wypełnianie zobowiązań w stosunku do klientów banków znajdujących się w stanie upadłości. W kolejnych latach na pierwszy plan - przy zachowaniu gotowości Funduszu do realizacji gwarancji - wysunęła się działalność pomocowa nakierowana na likwidowanie przyczyn, które mogłyby doprowadzić do upadłości banku.
Finansowanie Funduszu
Podstawowymi źródłami finansowania BFG są:
- obowiązkowe opłaty roczne wnoszone przez banki objęte systemem gwarantowania,
- kwoty przekazane z Funduszu Ochrony Środków Gwarantowanych pochodzące od podmiotów objętych systemem gwarantowania, tworzonego w razie konieczności wypłat środków gwarantowanych,
- dochody z pożyczek udzielonych przez Fundusz,
- środki uzyskane w ramach pomocy zagranicznej,
- środki z dotacji udzielonych z budżetu państwa,
- środki z kredytu udzielonego przez Narodowy Bank Polski.
Działalność Funduszu
Działalność gwarancyjna
Celem działalności gwarancyjnej jest zapewnienie deponentom wypłaty, do wysokości określonej ustawą, środków gwarantowanych w razie ich niedostępności.
Limit gwarancji środków zgromadzonych w banku przez jednego deponenta od dnia 30 grudnia 2010 wynosi równowartość 100 tys. EUR oraz zagwarantowano wypłatę środków w ciągu 20 dni roboczych. Środki te podlegają 100% gwarancji. W przypadku środków na rachunkach wspólnych (np. współmałżonków) limit gwarancji 100 tys. EUR dotyczy każdego ze współposiadaczy rachunku. Podstawa prawna: ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2010 r. nr 257, poz. 1724).
Poza zwiększeniem limitu środków gwarantowanych oraz skróceniem czasu ich niedostępności nowe przepisy wprowadzają także inne istotne zmiany:
- zlikwidowano tzw. zasadę kompensowania. Oznacza to, że wypłacana będzie cała kwota zgromadzonych przez klienta środków do wysokości limitu gwarancyjnego, bez pomniejszania o wartość zaciągniętych kredytów w danym banku;
- gwarancjami zostały objęte wszystkie podmioty gospodarcze (z wyłączeniem instytucji finansowych wprost wskazanych w ustawie o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym);
- rozpoczęcie procedury wypłaty środków gwarantowanych nastąpi już w dniu zawieszenia działalności banku przez Komisję Nadzoru Finansowego i złożenia wniosku o ogłoszenie jego upadłości.
Oznacza to, że nie jest konieczna decyzja sądu o ogłoszeniu upadłości banku, aby Bankowy Fundusz Gwarancyjny rozpoczął wypłatę środków gwarantowanych. Pozostałe przepisy ustawy do tego dnia obowiązującej zostały utrzymane. Objęte gwarancjami są zarówno depozyty złotowe jak i walutowe bez względu na walutę, a wypłata środków gwarantowanych następuje w złotych. W przypadku rachunków wspólnych każdy ze współposiadaczy ma prawo do oddzielnej kwoty gwarantowanej. Środki gwarantowane można odbierać przez okres 5 lat od dnia zawieszenia działalności banku. Zmiany zasad gwarantowania depozytów w bankach wprowadzone zostały we wszystkich krajach Unii Europejskiej zgodnie z Dyrektywą 2009/14/WE z 11 marca 2009 r. nowelizującą Dyrektywę 94/19/WE w sprawie systemów gwarancji depozytów. Limit gwarancyjny w wysokości 100 tys. EUR stał się jednolitym limitem obowiązującym w całej Unii Europejskiej.
Od 28 listopada 2008 do 29 grudnia 2010 Bankowy Fundusz Gwarancyjny gwarantował w 100% środki do 50 tys. EUR. Podstawa prawna: ustawa z 23 października 2008 r. o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz.U. z 2008 r. nr 209, poz. 1315).
Gwarancje obowiązujące do 27 listopada 2008: Obowiązkowy system gwarantowania obejmuje środki gwarantowane do wysokości (wraz z odsetkami naliczonymi zgodnie z umową):
- równowartości w złotych 1 000 EUR - w 100%,
- przekraczającej równowartość w złotych 1 000 EUR, a nie przekraczającej równowartości w złotych 22 500 EUR - w 90%,
- powyżej sumy 22 500 EUR - w 0% ( tzn. fundusz nie gwarantuje zwrotu środków ).
Działalność pomocowa
Zadania w ramach działalności pomocowej wynikają z obowiązku działania na rzecz bezpieczeństwa i stabilności banków oraz wzrostu zaufania do systemu bankowego. Należą do nich:
- udzielanie zwrotnej pomocy w postaci pożyczek, gwarancji lub poręczeń oraz nabywanie wierzytelności banków zagrożonych niewypłacalnością,
- kontrola nad realizacją programu naprawczego banku oraz prawidłowością wykorzystania pomocy,
- określenie wysokości obowiązkowych rocznych wpłat wnoszonych przez banki na rzecz Funduszu.
Prezes
- Ewa Kawecka-Włodarczak (do kwietnia 2007 r.)
- Małgorzata Zaleska (od 20 kwietnia 2007 r. do 31 lipca 2009 r.)
- Jerzy Pruski (od 8 września 2009 r.)
Zobacz też
- ↑ ISAP: Ustawa o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. [dostęp 17 kwietnia 2010].