Rejon korelicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Robot dodał lv:Ļidas rajons |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (8) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q1953342 |
||
| Linia 69: | Linia 69: | ||
[[Kategoria:Rejon korelicki|*]] |
[[Kategoria:Rejon korelicki|*]] |
||
[[be:Карэліцкі раён]] |
|||
[[be-x-old:Карэліцкі раён]] |
|||
[[en:Karelichy district]] |
|||
[[es:Raión de Kareličy]] |
|||
[[it:Raën di Karėličy]] |
|||
[[lv:Ļidas rajons]] |
|||
[[ru:Кореличский район]] |
|||
[[uk:Корелицький район]] |
|||
Wersja z 10:04, 14 mar 2013
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Powierzchnia |
1093,66 | ||||
| Populacja • liczba ludności |
| ||||
| Numer kierunkowy |
+375-15-96 | ||||
| Kod pocztowy |
231 4хх | ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Rejon korelicki (biał. Карэ́ліцкі раён, Karelicki rajon, ros. Коре́личский райо́н, Korelickij rajon) – rejon w zachodniej Białorusi, w obwodzie grodzieńskim.
Geografia
Rejon korelicki ma powierzchnię 1093,66 km². Lasy zajmują powierzchnię 224,99 km², bagna 21,38 km², obiekty wodne 13,05 km²[1]. Graniczy od północnego zachodu z rejonem nowogródzkim, od wschodu z rejonem stołpeckim obwodu mińskiego, od południowego wschodu z rejonem nieświeskim obwodu mińskiego, od południa z rejonem baranowickim obwodu brzeskiego. Rejon przylega do trójstyku obwodów brzeskiego, grodzieńskiego i mińskiego[2].
Gospodarka
Największymi ośrodkami przemysłowymi rejonu są osiedla typu miejskiego Korelicze i Mir. W Koreliczach ok. 2/3 stanowi przemysł lekki, pozostały – spożywczy. W Mirze występuje głównie przemysł spożywczy. Ponadto w miejscowościach Krasne, Jeremicze i Worończa występuje drobny przemysł spożywczy, w Wieletowie – mączno-zbożowo-paszowy, w Berezowcu – lekki, a w Cyrynie – chemiczno-naftowy. Na terenie rejonu istnieją też dwa ośrodki rzemiosła artystycznego – tkactwa i garncarstwa[3].
Przez rejon na krótkim odcinku przebiega droga magistralna M1[3].
W centralnej części rejonu szczególnie intensywnie uprawiany jest len[3].
Ludność
- Według spisu powszechnego w 2009 roku rejon zamieszkiwało 24 130 osób, w tym 9 164 w miastach i 14 966 na wsi[4].
- 1 stycznia 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 24 000 osób, w tym ok. 9 200 w miastach i ok. 14 800 na wsi[5].
- Pod koniec 2010 roku rejon zamieszkiwało ok. 23 290 osób, w tym ok. 9149 w miastach i ok. 14 141 na wsi[6].
Skład etniczny
- Białorusini - 93,7%
- Rosjanie - 3%
- Polacy - 2%
- inni - 1,3%
- ↑ Gosudarstwiennyj ziemielnyj kadastr po sostojaniju na 1 janwaria 2011 g.. Państwowy Komitet ds. Nieruchomości Republiki Białorusi. [dostęp 2011-05-18]. (ros.).
- ↑ Politiko–administratiwnaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 4.
- ↑ a b c Grodnienskaja obłast′. Ekonomiczeskaja karta. W: pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. s. 59.
- ↑ Pieriepiś nasielenija Riespubliki Biełaruś 2009 goda. Czislennost′ nasielenija obłastiej i rajonow. Grodnienskaja. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. (ros.).
- ↑ Czislennost′ nasielenija po Riespublikie Biełaruś, obłastiam i g. Minsku (tysiacz czełowiek) na 1 janwaria 2010 goda. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. (ros.).
- ↑ Osnownyje pokazatieli razwitia rajona. Narodowy Komitet Statystyczny Republiki Białorusi. [dostęp 2012-01-04]. (ros.).
Bibliografia
- pod red. R. A. Żmojdiaka: Gieografija Biełarusi. Atłas. 10 kłass. Mińsk: RUP "Biełkartografija", 2009, s. 64. ISBN 978-985-508-168-6. (ros.).