Uroczystość liturgiczna

Uroczystość – w liturgii katolickiej świąteczny dzień obchodów, który obok niedzieli należy do głównych dni roku liturgicznego.

Obchody uroczystości liturgicznych rozpoczynają się wieczorem dnia poprzedzającego (tzw. I nieszpory lub wigilia). Mają własny formularz mszalny. Część z nich ma odrębny formularz na mszę wigilijną.

W liturgii mszalnej uroczystości nie są pomijane żadne elementy.

Obchód największych uroczystości, czyli Wielkanocy i Bożego Narodzenia, sprawowany jest przez osiem dni; jest to tzw. oktawa. Każda oktawa rządzi się własnymi prawami.

Obchody uroczystości mają pierwszeństwo liturgiczne, tzn. obchodzone są bez względu na przypadający dzień. Wyjątek stanowią: Wielki Tydzień, niedziele wielkiego postu i adwentu oraz Popielec. W tych przypadkach uroczystości przenoszone są na dzień następny, chyba że przepisy liturgiczne stanowią co innego.

Dzień obchodów uroczystości wyznacza data lub kalendarz liturgiczny (→święta ruchome).

Uroczystości dzielą się na ogólne (obchodzone w całym Kościele) lub własne (np. uroczystości patrona miasta, kraju lub diecezji), obchodzone lokalnie.

W czasie obchodów uroczystości nie można sprawować mszy okolicznościowych i za zmarłych (żałobnych i pogrzebowych). Uroczystość natomiast znosi post zwykły.

Kan. 1246 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego określa uroczystości, których obchód jest obowiązkowy (tzw. święta nakazane). Właściwy sposób świętowania polega na na uczestnictwie we mszy oraz na powstrzymaniu się od nieobowiązkowej pracy.

Zobacz też

• święta zniesione
• święto liturgiczne
• wspomnienie liturgiczne

Bibliografia

• Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. Kazimierz Dynarski (redaktor merytoryczny). Poznań: Pallottinum, 1986. ISBN 83-7014-040-8.brak strony w książce
• Ogólne normy roku liturgicznego i kalendarza. KKBiDS. [dostęp 2012-03-07]. (pol.).