Oppidum: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (1) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q89979
Wojtek 1956 (dyskusja | edycje)
przykłady, wały obronne
Linia 1: Linia 1:
{{inne znaczenia|osiedla obronnego|[[Oppidum (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}}
{{inne znaczenia|osiedla obronnego|[[Oppidum (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}}
'''Oppidum''' - miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy [[II wiek p.n.e.|II w. p.n.e.]] do połowy [[I wiek p.n.e.|I w. p.n.e.]] (na terenach Brytanii do połowy [[I wiek|I w. n.e.]]). Terminu używa się do określenia [[Celtowie|celtyckich]] osad obronnych. Największe z odkrytych oppidiów znajduje się w pobliżu miejscowości [[Grabenstetten]] w [[Wirtembergia|Wirtembergii]], zajmujące powierzchnię 1400 ha i mające długość wałów równą 30 km<ref>Praca zbiorowa pod redakcja [[Aleksander Krawczuk|Aleksandra Krawczuka]], 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych'', ss. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.</ref>.
'''Oppidum''' - miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy [[II wiek p.n.e.|II w. p.n.e.]] do połowy [[I wiek p.n.e.|I w. p.n.e.]] (na terenach Brytanii do połowy [[I wiek|I w. n.e.]]). Terminu używa się do określenia [[Celtowie|celtyckich]] osad obronnych. Największe z odkrytych oppidiów znajduje się w pobliżu miejscowości [[Grabenstetten]] w [[Wirtembergia|Wirtembergii]], zajmujące powierzchnię 1400 ha i mające długość wałów równą 30 km<ref>Praca zbiorowa pod redakcja [[Aleksander Krawczuk|Aleksandra Krawczuka]], 2005, ''Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych'', ss. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.</ref>.

Inne znane '''oppida''', to<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 80</ref>:
* [[Kelheim]] 600 ha ([[Niemcy]])
* [[Manching]] 380 ha (Niemcy)
* [[Steinbach am Donnersberg|Donnersberg]] 240 ha (Niemcy)
* [[Oppidum Závist|Závist]] 170 ha ([[Czechy]])
* [[Bibracte]] 135 ha ([[Francja]])
* [[Taradunum]] ([[Kirchzarten]]) 130 ha (Niemcy)
* [[Finsterlohr]] 123 ha (Niemcy)
* [[Alezja]] 97 ha (Francja)
* [[Houbirg]] 90 ha (Niemcy)
* [[Stradonice]] 82 ha (Czechy)
* [[Gergovia]] 75 ha (Francja)
* [[Steinsburg]] 66 ha (Niemcy)
* [[Noviodunum|Noviudunum]] (Pommiers (Aisne)|Pommiers) 49 ha (Francja)
* [[Staffelberg]] 40 ha (Niemcy)
* [[Staré Hradisko na Moravě|Staré Hradisko]] 40 ha (Czechy)
* [[Hrazany]] 40 ha (Czechy)
* [[Třísov]] 26 ha (Czechy)

Każde '''oppidum''' było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (''murus gallicus''), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. Wg opisu [[Gajusz Juliusz Cezar|Gajusza Juliusza Cezara]] bramy i mury oppidum [[Avaricum]] były wzmocnione wieżami<ref>Friedrich Schlette: ''Celtowie'', Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 77-79</ref>


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

Wersja z 23:32, 24 mar 2013

Oppidum - miejsce obwarowane, osiedle obronne zakładane najczęściej w miejscu chronionym ukształtowaniem terenu. Oppida istniały od połowy II w. p.n.e. do połowy I w. p.n.e. (na terenach Brytanii do połowy I w. n.e.). Terminu używa się do określenia celtyckich osad obronnych. Największe z odkrytych oppidiów znajduje się w pobliżu miejscowości Grabenstetten w Wirtembergii, zajmujące powierzchnię 1400 ha i mające długość wałów równą 30 km[1].

Inne znane oppida, to[2]:

Każde oppidum było otoczone wałami ziemnymi lub drewniano-ziemnymi (murus gallicus), czasami wzmocnione kamieniem. Wokół wałów głębiono rów. Wg opisu Gajusza Juliusza Cezara bramy i mury oppidum Avaricum były wzmocnione wieżami[3]

  1. Praca zbiorowa pod redakcja Aleksandra Krawczuka, 2005, Wielka Historia Świata Tom 3 Świat okresu cywilizacji klasycznych, ss. 472, Oficyna Wydawnicza FOGRA, ISBN 83-85719-84-9.
  2. Friedrich Schlette: Celtowie, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 80
  3. Friedrich Schlette: Celtowie, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1987, ISBN-83-218-0633-3, s. 77-79