Ladislav Fialka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 37596742 autora Przemysław Berliński (dyskusja) brak uzasadnienia usunięcia |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{źródła|data=2013-09-23}} |
{{źródła|data=2013-09-23}} |
||
'''Ladislav Fialka''', (ur. [[22 września]] [[1931]] w [[Praga|Pradze]] - zm. [[22 lutego]] [[1991]] w Pradze) |
'''Ladislav Fialka''', (ur. [[22 września]] [[1931]] w [[Praga|Pradze]] - zm. [[22 lutego]] [[1991]] w Pradze) - [[Czechy|czeski]] [[mim]], choreograf i reżyser; założyciel czechosłowackiej klasycznej i nowoczesnej szkoły [[pantomima|pantomimy]]. |
||
W roku [[1958]] założył (wraz z [[Ivan Vyskočil|Ivanem Vyskočilem]], [[Jiří Suchý|Jiřím Suchým]] i [[Václav Wasserman|Václavem Wassermanem]]) teatr pantomimy ''Divadlo Na Zábradlí'', który zyskał światową renomę. Pierwsze przedstawienia takie jak ''Kdyby tisíc klarinetů'' [[1958]], ''Pantomima na zábradlí'' [[1959]], ''Devět klobouků na Prahu'' [[1960]], ''Etudy'' [[1962]] nawiązywały do wzorów pantomimy francuskiej i twórców takich jak [[Marcel Marceau]] czy [[Émile Jaques-Dalcroze]] oraz były zapowiedzią wielkich sukcesów artystycznych. Kolejne programy (''Blázni'' [[1965]], ''Knoflík'' [[1968]], ''Lásky'' [[1974]], ''Hry'' [[1976]], ''Funambules'' [[1977]], ''Sny'' [[1985]], ''Poutník'' [[1991]]) ukazywały wybitny talent Fialki, który w swojej grze łączył cechy klasycznego [[Pierrot]]a i nowoczesnego klowna. Jego sztukę cechował perfekcyjny gest i mimika, liryzm i elementy [[groteska|groteski]]. Swoje credo artystyczne przedstawił w pracy ''Umění pantomimy'' ([[1965]]). Był organizatorem międzynarodowych festiwali pantomimy w Pradze ([[1969]] i [[1971]]). Przez wiele lat pracował jako pedagog w Konserwatorium Praskim przy [[Uniwersytet Karola w Pradze|Uniwersytecie Karola]], gdzie w roku [[1983]] utworzył Wydział Pantomimy. |
W roku [[1958]] założył (wraz z [[Ivan Vyskočil|Ivanem Vyskočilem]], [[Jiří Suchý|Jiřím Suchým]] i [[Václav Wasserman|Václavem Wassermanem]]) teatr pantomimy ''Divadlo Na Zábradlí'', który zyskał światową renomę. Pierwsze przedstawienia takie jak ''Kdyby tisíc klarinetů'' [[1958]], ''Pantomima na zábradlí'' [[1959]], ''Devět klobouků na Prahu'' [[1960]], ''Etudy'' [[1962]] nawiązywały do wzorów pantomimy francuskiej i twórców takich jak [[Marcel Marceau]] czy [[Émile Jaques-Dalcroze]] oraz były zapowiedzią wielkich sukcesów artystycznych. Kolejne programy (''Blázni'' [[1965]], ''Knoflík'' [[1968]], ''Lásky'' [[1974]], ''Hry'' [[1976]], ''Funambules'' [[1977]], ''Sny'' [[1985]], ''Poutník'' [[1991]]) ukazywały wybitny talent Fialki, który w swojej grze łączył cechy klasycznego [[Pierrot]]a i nowoczesnego klowna. Jego sztukę cechował perfekcyjny gest i mimika, liryzm i elementy [[groteska|groteski]]. Swoje credo artystyczne przedstawił w pracy ''Umění pantomimy'' ([[1965]]). Był organizatorem międzynarodowych festiwali pantomimy w Pradze ([[1969]] i [[1971]]). Przez wiele lat pracował jako pedagog w Konserwatorium Praskim przy [[Uniwersytet Karola w Pradze|Uniwersytecie Karola]], gdzie w roku [[1983]] utworzył Wydział Pantomimy. |
||
Wersja z 19:37, 30 wrz 2013
Szablon:Źródła Ladislav Fialka, (ur. 22 września 1931 w Pradze - zm. 22 lutego 1991 w Pradze) - czeski mim, choreograf i reżyser; założyciel czechosłowackiej klasycznej i nowoczesnej szkoły pantomimy.
W roku 1958 założył (wraz z Ivanem Vyskočilem, Jiřím Suchým i Václavem Wassermanem) teatr pantomimy Divadlo Na Zábradlí, który zyskał światową renomę. Pierwsze przedstawienia takie jak Kdyby tisíc klarinetů 1958, Pantomima na zábradlí 1959, Devět klobouků na Prahu 1960, Etudy 1962 nawiązywały do wzorów pantomimy francuskiej i twórców takich jak Marcel Marceau czy Émile Jaques-Dalcroze oraz były zapowiedzią wielkich sukcesów artystycznych. Kolejne programy (Blázni 1965, Knoflík 1968, Lásky 1974, Hry 1976, Funambules 1977, Sny 1985, Poutník 1991) ukazywały wybitny talent Fialki, który w swojej grze łączył cechy klasycznego Pierrota i nowoczesnego klowna. Jego sztukę cechował perfekcyjny gest i mimika, liryzm i elementy groteski. Swoje credo artystyczne przedstawił w pracy Umění pantomimy (1965). Był organizatorem międzynarodowych festiwali pantomimy w Pradze (1969 i 1971). Przez wiele lat pracował jako pedagog w Konserwatorium Praskim przy Uniwersytecie Karola, gdzie w roku 1983 utworzył Wydział Pantomimy.