Ludolf König von Wattzau: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
usunięcie zbędnych linków do dat, WP:SK |
m Dodano kategorię "Urodzeni w XIII wieku" za pomocą HotCat |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
[[Kategoria:Wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego]] |
[[Kategoria:Wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego]] |
||
[[Kategoria:Ludzie związani z Malborkiem]] |
[[Kategoria:Ludzie związani z Malborkiem]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w XIII wieku]] |
Wersja z 22:15, 11 gru 2013
Ludolf Konig von Wattzau (Weizau) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego.
Urodził się ok. 1280/1290. Ludolf Konig von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 i to od razu jako wielki podskarbi, czyli jeden z ważniejszych urzędników. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego Malborka. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. W przeddzień Święta Najświętszej Maryi Panny, czyli 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie, która nazywała się Soldov, a później Działdowo.
Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Koniga było podpisanie tzw. pokoju kaliskiego z Polską 8 lipca 1343. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z Litwą. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w Prusach i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Koniga. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd komtura Pokrzywna. Tam ponoć wyzdrowiał i zmarł ok. 1347/1348 r.
W maju 2007 roku odkryto w katedrze w Kwidzynie kryptę ze szczątkami trzech osób. Są to szczątki trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego, w tym Ludolfa König von Wattzau[1].