Jacques Toubon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Jacques Toubon, de:Jacques Toubon. |
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}} |
||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
{{Drugi rząd Alaina Juppé}} |
{{Drugi rząd Alaina Juppé}} |
||
{{Kontrola autorytatywna |
{{Kontrola autorytatywna}} |
||
{{DEFAULTSORT:Toubon, Jacques}} |
{{DEFAULTSORT:Toubon, Jacques}} |
||
Wersja z 16:48, 25 sty 2014
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Minister sprawiedliwości Francji | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Jacques Toubon (ur. 29 czerwca 1941 w Nicei) – francuski polityk, były minister w kilku rządach i zastępca mera Paryża, eurodeputowany.
Życiorys
Ukończył studia licencjackie z zakresu prawa publicznego. Absolwent Instytutu Studiów Politycznych w Lyonie. W 1965 uzyskał promocję w École nationale d'administration.
Pracował jako urzędnik w administracji publicznej. W drugiej połowie lat 60. był dyrektorem biura prefekta departamentu Pireneje Atlantyckie. Następnie wchodził w skład gabinetów politycznych różnych ministrów, w latach 1974-1976 był doradcą premiera Jacques'a Chiraca. Ponownie pełnił tę funkcję w okresie jego prezydentury w 1997.
W połowie lat 70. przystąpił do nowo powołanego gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Był krajowym przedstawicielem RPR ds. wyborów, zastępcą sekretarza generalnego, a w latach 1984-1988 sekretarzem generalnym tej partii.
Od 1983 do 2001 zajmował stanowisko zastępcy burmistrza Paryża i jednocześnie mera 13. dzielnicy. Od 1981 do 1993 pełnił funkcję deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Z mandatu zrezygnował w związku z objęciem w rządzie Édouarda Balladura stanowiska ministra ds. kultury i frankofonii. Później, w obu gabinetach Alaina Juppé (1995-1997), sprawował urząd ministra sprawiedliwości.
Bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w 1997 i w 2002, przegrywając z przedstawicielem socjalistów. W 2004 z ramienia Unii na rzecz Ruchu Ludowego został wybrany w skład Parlamentu Europejskiego[1]. Nie ubiegał się o reelekcję.
Zobacz też
