Ignacy Franciszek Ossoliński: Różnice pomiędzy wersjami

Ignacy Franciszek Ossoliński
Data urodzenia	1730
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1784 ; Lublin
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1774
Sakra biskupia	brak danych
	Odznaczenia
	;

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:19, 6 mar 2014

Ignacy Franciszek Ossoliński herbu Topór (ur. 1730 – zm. 7 sierpnia 1784 w Lublinie) – biskup kijowski od 1774, biskup koadiutor bakowski.

Jego ojcem był Józef Ossoliński (chorąży), (zm.1757) - chorąży podlaski, liwski, podczaszy mielnicki, a matką Teresa Sienicka (1717 - 1786).

W 1749 wstąpił do Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (franciszkanów). W 1765 przyjął sakrę biskupa koadiutora bakowskiego, jednak już wkrótce został koadiutorem z prawem następstwa po biskupie kijowskim Józefie Andrzeju Załuskim.

W 1775 roku otrzymał od Stanisława Augusta Poniatowskiego Order Świętego Stanisława, był też kawalerem Orderu Orła Białego. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku^[1]

Rządy w diecezji kijowskiej w 1774 roku rozpoczął od odbudowy spalonej w roku 1768 roku katedry w Żytomierzu, stolicy biskupstwa kijowskiego. Jej rekonstrukcję zakończył dopiero biskup Kasper Cieciszowski w 1801. Przeprowadził wizytację swojej diecezji, osobiście wizytując jednak tylko katedrę i kapitułę, powiększył liczbę parafii z 27 do 33, w latach 1774-1776 ogłaszał listy pasterskie i inne rozporządzenia.

Pochowany w Kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lublinie.

Bibliografia

Ignacy Franciszek Ossoliński, w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXIV, 1979
Krzysztof Rafał Prokop, Biskupi kijowscy obrządku łacińskiego XIV-XVIII w. Szkice biograficzne, Biały Dunajec - Ostróg 2003, Szablon:Błędny ISBN

↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.

Szablon:Władca-Biskup

[1] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.

[1]

@@ Linia 44: / Linia 44: @@
 Teresa Sienicka (1717 - 1786).
-W [[1749]] wstąpił do [[Zakon Braci Mniejszych|zakonu kapucynów]]. W [[1765]] przyjął sakrę biskupa koadiutora bakowskiego, jednak już wkrótce został koadiutorem z prawem następstwa po biskupie kijowskim [[Józef Andrzej Załuski|Józefie Andrzeju Załuskim]].
+W [[1749]] wstąpił do [[Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych (franciszkanów)]]. W [[1765]] przyjął sakrę biskupa koadiutora bakowskiego, jednak już wkrótce został koadiutorem z prawem następstwa po biskupie kijowskim [[Józef Andrzej Załuski|Józefie Andrzeju Załuskim]].
 W [[1775]] roku otrzymał od [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] [[Order Świętego Stanisława]], był też kawalerem [[Order Orła Białego|Orderu Orła Białego]]. Członek konfederacji [[Andrzej Mokronowski|Andrzeja Mokronowskiego]] w [[1776]] roku<ref>Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 527.</ref>