Stanisław Salmonowicz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Linki zewnętrzne: popr. kat. |
|||
Linia 88: | Linia 88: | ||
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego]] |
[[Kategoria:Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego]] |
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy |
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy Szkoły Wyższej im. Pawła Włodkowica]] |
[[Kategoria:Wykładowcy Szkoły Wyższej im. Pawła Włodkowica]] |
||
[[Kategoria:Urodzeni w 1931]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1931]] |
Wersja z 12:53, 7 mar 2014
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
prawnik |
Odznaczenia | |
Stanisław Antoni Salmonowicz (ur. 9 listopada 1931 w Brześciu nad Bugiem) – polski prawnik, profesor historii prawa, specjalizujący się w historii nowożytnej, historii prawa i historii administracji.
Biografia
W 1950 roku ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie i podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Specjalizował się w historii prawa, wśród jego wykładowców byli Michał Patkaniowski i Adam Vetulani. Po ukończeniu studiów, w 1954 roku podjął pracę w Sądzie Wojewódzkim Krakowa, gdzie odbywał aplikację sędziowską. W latach 1955-1956 pracował jako sędzia.
W 1959 roku uzyskał, na Uniwersytecie Warszawskim stopień doktora nauk prawnych. Tematem jego rozprawy był K.B. Steiner, toruński prawnik i historyk (1746-1814), a promotorem Karol Koranyi. W tym samym roku został zatrudniony jako adiunkt w Katedrze Powszechnej Historii Państwa i Prawa Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Tam, w 1966 roku, uzyskał, an podstawie rozprawy Prawo karne oświeconego absolutyzmu, stopień doktora habilitowanego nauk prawnych.
Od 1966 roku pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Kierował tam Katedrą Państwa i Prawa Polskiego. W latach 1969-70 pełnił stanowisko prodziekana Wydziału Prawa i Administracji. W 1970 roku został odwołany ze stanowiska dziekana, a także aresztowany za działalność opozycyjną. Przez cztery miesiące przebywał w areszcie śledczym, po czym został zwolniony z uczelni. W 1972 roku zatrudnił się w Instytucie Historii PAN, gdzie pracował do 2003 roku, m.in. jako kierownik Zakładu Historii Pomorza i Krajów Bałtyckich.
W 1981 roku wrócił na UMK, gdzie objął stanowisko kierownika Zakładu Dawnego Prawa Niemieckiego, a potem Katedry Historii Prawa Niemieckiego. W 1983 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego w Instytucie Historii PAN, a w 1989 roku tytuł profesora zwyczajnego nauk prawnych.
Współpracował też ze Szkołą Wyższą im. Pawła Włodkowica w Płocku oraz Kujawsko-Pomorską Szkołą Wyższą w Bydgoszczy. W 1991 roku kandydował na senatora RP.
Stanisław Salmonowicz przez lata, od 22.01.1964 do co najmniej 1983, był kontrolowany przez SB, najpierw był rozpracowywany w ramach sprawy operacyjnej "Stypendysta", a później w ramach sprawy operacyjnego rozpracowania (Kwestionariusz Ewidencyjny pod Kryptonim "Pewnik"), w związku z "podejrzeniem o zbieranie, opracowywanie i przekazywanie do rozgłośni RWE informacji o stosunkach społeczno-politycznych i gospodarczych w PRL" i tym że "W okresie istotnych wydarzeń w kraju szkalował politykę partii i rządu PRL". 26.09.1970 został aresztowany, jako podejrzewany o "wejście w porozumienie z przedstawicielami radia »Wolna Europa«" w okresie od maja do 25 września 1970 r. Prokuratura Wojewódzka dla miasta stołecznego Warszawy umorzyła śledztwo wobec "nie wykrycia sprawców przestępstwa". Dwa lata później toczyło się kolejne śledztwo, w którym był podejrzany o "wejście w porozumienie z przedstawicielami Radia "Wolna Europa" na terenie Warszawy, Wiednia i Paryża, w celu działalności na szkodę Państwa Polskiego. W ramach tego porozumienia przekazywał tej rozgłośni informacje zawierające fałszywe wiadomości o stosunkach społeczno-politycznych i gospodarczych w Polsce, opublikowane następnie przez RWE". W 1972 Stanisław Salmonowicz był rozpracowywany w ramach sprawy operacyjnej o kryptonimie "Ruch". W latach 1968-1970 i 1975-1977 miał zakaz wyjazdów zagranicę[1].
Odznaczenia
Postanowieniem z 29 lutego 2012 prof. Stanisław Salmonowicz został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[2], którym udekorowano go 22 marca 2012[3].
Wybrane publikacje
- Krystian Bogumił Steiner: 1746-1814: toruński prawnik i historyk: studium z dziejów nauki prawa doby Oświecenia w Polsce (1962)
- Kraków i jego uniwersytet (1963, wspólnie z Józefem Dużykiem)
- Francja pod jakobińską gwiazdą: szkice z dziejów rewolucji francuskiej (1966)
- Prawo karne oświeconego absolutyzmu: z dziejów kodyfikacji karnych przełomu XVIII-XIX w. (1966)
- Pitaval krakowski (1968, wspólnie z Januszem Szwają i Stanisławem Waltosiem)
- Toruńskie Gimnazjum Akademickie w latach 1681-1817. Studium z dziejów nauki i oświaty (1973)
- O reglamentacji obyczajowości mieszczańskiej w Toruniu w XVI - XVIII wieku (1976)
- Obrońcy i miłośnicy języka polskiego w Toruniu XVI-XVIII w. (1979)
- Fryderyk II (1981, ISBN 8304007908)
- Powstanie warszawskie: próba uporządkowania problemów genezy i oceny ogólnej (1981, pod pseudonimem Antoni Nowosielski)
- Myśl Oświecenia w Toruniu (1982)
- Toruń w czasach baroku i oświecenia: szkice z dziejów kultury Torunia XVII-XVIII wieku (1982, ISBN 8301041595)
- Konfederacja warszawska 1573 (1985, ISBN 8300009957)
- Prusy: dzieje państwa i społeczeństwa (1987, ISBN 8321007147)
- Ludzie i dzieło Sejmu Czteroletniego (1988)
- Sylwetki spod gilotyny (1989, ISBN 8301090243)
- Ludwik Muzyczka 1900-1977: polityk i żołnierz: przyczynek do dziejów Armii Krajowej (1992, ISBN 8390032945)
- Od Prus Książęcych do Królestwa Pruskiego: studia z dziejów prusko-pomorskich (1992)
- Szkice toruńskie XVII-XVIII wieku (1992, ISBN 838519634X)
- Polacy i Niemcy wobec siebie : postawy, opinie, stereotypy (1697-1815): próba zarysu (1993)
- Wokół listu 34 (1994)
- Polskie Państwo Podziemne: z dziejów walki cywilnej 1939-45 (1994, ISBN 830205500X)
- Historia ustroju Polski (1995, wspólnie z Ryszardem Łaszewskim, ISBN 8385709614)
- Studia historycznoprawne (1995, ISBN 8323106800)
- O rzemiośle recenzenta : studia z warsztatu historyka (1999, ISBN 8386301791)
- Polski wiek XX: studia i szkice (2000, ISBN 8388500031)
- Z wieku oświecenia: studia z dziejów prawa i polityki XVIII wieku (2001, ISBN 8323113319)
- Historia ustrojów państw (2001, wspólnie z Grzegorzem Górskim, ISBN 8388296736)
- Prusy Królewskie w XVII-XVIII wieku : studia z dziejów kultury (2002, ISBN 8323114625)
- Niewesołe lata 1939-1989: szkice z Polski dziejów najnowszych (2005, ISBN 8389416611)
- W staropolskim Toruniu (XVI-XVIII w.): studia i szkice (2005, ISBN 8372852340)
- Kilka minionych wieków: szkice i studia z historii ustroju Polski (2009, ISBN 9788324209811)
- Studia z historii prawa (XVI-XX wiek) (2010, ISBN 9788389914293)
Bibliografia
- Sławomir Kalembka (red.): Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945-2004. Materiały do biografii. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 600. ISBN 83-231-1988-0.
- ↑ Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych przez organy bezpieczeństwa PRL. bip.ipn.gov.pl. [dostęp 31 lipca 2012].
- ↑ M.P. z 2012 r. poz. 562
- ↑ 'Medal prezydenta dla naukowca z UMK. gazeta.pl, 22 marca 2012. [dostęp 30 marca 2012].
Linki zewnętrzne
- {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) .[martwy link]
- Członkowie Polskiej Akademii Umiejętności
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Polscy historycy prawa
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Wykładowcy Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Wykładowcy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- Wykładowcy Szkoły Wyższej im. Pawła Włodkowica
- Urodzeni w 1931