Kompania Saperów Legionów Polskich: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Belissarius (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Belissarius (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 30: Linia 30:
Pierwszym pododdziałem saperskim w Legionach Polskich była kompania saperów zorganizowana w połowie sierpnia 1914 roku przez por. [[Mieczysław Dąbkowski|Mieczysława Dąbkowskiego]]. Składała się z dwóch plutonów saperów i sekcji telefonicznej. Kompania stacjonowała w [[Kraków|Krakowie]]; żołnierze przechodzili dość intensywne szkolenie w zakresie musztry, posługiwania się bronią strzelecką, służby wewnętrznej i ćwiczeń polowych. Dużo czasu poświęcano dyscyplinie wojskowej. Nie prowadzono natomiast zajęć technicznych, gdyż pododdział nie posiadał sprzętu saperskiego.
Pierwszym pododdziałem saperskim w Legionach Polskich była kompania saperów zorganizowana w połowie sierpnia 1914 roku przez por. [[Mieczysław Dąbkowski|Mieczysława Dąbkowskiego]]. Składała się z dwóch plutonów saperów i sekcji telefonicznej. Kompania stacjonowała w [[Kraków|Krakowie]]; żołnierze przechodzili dość intensywne szkolenie w zakresie musztry, posługiwania się bronią strzelecką, służby wewnętrznej i ćwiczeń polowych. Dużo czasu poświęcano dyscyplinie wojskowej. Nie prowadzono natomiast zajęć technicznych, gdyż pododdział nie posiadał sprzętu saperskiego.


10 września kompania została skierowana na front w składzie [[1 Pułk Piechoty Legionów|1 Pułku Piechoty Legionów]], z którym rozpoczęła swój szlak bojowy. 26 lutego 1915 roku, wchodząc w skład organizacyjny [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygady Legionów]], została uznana przez dowództwo austriackie za etatową kompanię saperską, dzięki czemu otrzymała pełne wyposażenie techniczne. Od tego okresu była używana jako pododdział techniczny do zabezpieczenia inżynieryjnego na polu walki na szlaku bojowym 1 Brygady Legionów. Po przejęciu Legionów przez Niemców, kompania pod koniec grudnia 1916 r. została przebazowana z [[Baranowicze|Baranowicz]] do [[Modlin|Modlina]], celem przezbrojenia i przeszkolenia. Tam też zmieniono jej numerację na 1 kompania saperów i rozpoczęto szkolenie przy pomocy instruktorów niemieckich. Między innymi przeprowadzono trzymiesięczne szkolenie kandydatów na oficerów oraz opracowano szereg regulaminów i instrukcji saperskich wzorując się na dokumentach armii niemieckiej. W czerwcu 1917 r. kompania zmieniła rejon dyslokacji i rozmieszczono ją w garnizonie Ostrów - Komorowo. Nie dane jej było dalej walczyć z bronią w ręku, ponieważ odmowa złożenia przysięgi w tzw. [[Kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]] spowodowała, że [[21 lipca]] [[1917]] r. rozwiązano<ref> Zdzisław Cutter „ Saperzy Polscy 1918 – 1939” s. 29 - 30</ref>
10 września kompania została skierowana na front w składzie [[1 Pułk Piechoty Legionów|1 Pułku Piechoty Legionów]], z którym rozpoczęła swój szlak bojowy. 26 lutego 1915 roku, wchodząc w skład organizacyjny [[I Brygada Legionów Polskich|I Brygady Legionów]], została uznana przez dowództwo austriackie za etatową kompanię saperską, dzięki czemu otrzymała pełne wyposażenie techniczne. Od tego okresu była używana jako pododdział techniczny do zabezpieczenia inżynieryjnego na polu walki na szlaku bojowym 1 Brygady Legionów.
Po podporządkowaniu Legionów dowództwu niemieckiemu, kompania pod koniec grudnia 1916 roku została przebazowana z [[Baranowicze|Baranowicz]] do [[Modlin|Modlina]], celem przezbrojenia i przeszkolenia. Tam też zmieniono jej nazwę na 1 Kompania Saperów i rozpoczęto szkolenie z udziałem instruktorów niemieckich. Między innymi przeprowadzono trzymiesięczne szkolenie kandydatów na oficerów oraz opracowano szereg instrukcji saperskich wzorując się na regulaminach armii niemieckiej.
W czerwcu 1917 roku kompanię przebazowano do garnizonu [[Ostrów]]-[[Komorowo]]. Nie dane jej było jednak walczyć z bronią w ręku, ponieważ odmowa udział żołnierzy w [[Kryzys przysięgowy|kryzysie przysięgowym]] spowodowała, że 21 lipca jednostę rozwiązano<ref> Zdzisław Cutter „ Saperzy Polscy 1918 – 1939” s. 29 - 30</ref>





Wersja z 20:50, 11 kwi 2014

[[Plik:{{{znak}}}| 40x40px| link=| alt=]]
Kompania Saperów
{{{nazwa oryginalna}}}
{{{motto}}}
UWAGA: Błąd parametru
{{{kategoria wojska}}}=
Ten parametr może przyjmować jedynie wartości:
  • lądowe
  • lotnictwo
  • marynarka
  • paramilitarny
ilustracja
Historia
Państwo

{{{państwo}}}

Sformowanie

1914

Rozformowanie

1917

Nazwa wyróżniająca

{{{nazwa wyróżniająca}}}

Tradycje
Święto

{{{święto}}}

Nadanie sztandaru

{{{nadanie sztandaru}}}

Rodowód

{{{rodowód}}}

Dowódcy
Pierwszy

{{{dowódca pierwszy}}}

Obecny

{{{dowódca obecny}}}

Ostatni

{{{dowódca ostatni}}}

Działania zbrojne
{{{działania zbrojne}}}
Organizacja
Dyslokacja

Kraków

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Formacja

{{{formacja}}}

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

{{{podległość}}}

Skład

{{{skład}}}

Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Kompania Saperów (ksap) – pododdział wojsk inżynieryjnych Legionów Polskich.


Pierwszym pododdziałem saperskim w Legionach Polskich była kompania saperów zorganizowana w połowie sierpnia 1914 roku przez por. Mieczysława Dąbkowskiego. Składała się z dwóch plutonów saperów i sekcji telefonicznej. Kompania stacjonowała w Krakowie; żołnierze przechodzili dość intensywne szkolenie w zakresie musztry, posługiwania się bronią strzelecką, służby wewnętrznej i ćwiczeń polowych. Dużo czasu poświęcano dyscyplinie wojskowej. Nie prowadzono natomiast zajęć technicznych, gdyż pododdział nie posiadał sprzętu saperskiego.

10 września kompania została skierowana na front w składzie 1 Pułku Piechoty Legionów, z którym rozpoczęła swój szlak bojowy. 26 lutego 1915 roku, wchodząc w skład organizacyjny I Brygady Legionów, została uznana przez dowództwo austriackie za etatową kompanię saperską, dzięki czemu otrzymała pełne wyposażenie techniczne. Od tego okresu była używana jako pododdział techniczny do zabezpieczenia inżynieryjnego na polu walki na szlaku bojowym 1 Brygady Legionów.

Po podporządkowaniu Legionów dowództwu niemieckiemu, kompania pod koniec grudnia 1916 roku została przebazowana z Baranowicz do Modlina, celem przezbrojenia i przeszkolenia. Tam też zmieniono jej nazwę na 1 Kompania Saperów i rozpoczęto szkolenie z udziałem instruktorów niemieckich. Między innymi przeprowadzono trzymiesięczne szkolenie kandydatów na oficerów oraz opracowano szereg instrukcji saperskich wzorując się na regulaminach armii niemieckiej.

W czerwcu 1917 roku kompanię przebazowano do garnizonu Ostrów-Komorowo. Nie dane jej było jednak walczyć z bronią w ręku, ponieważ odmowa udział żołnierzy w kryzysie przysięgowym spowodowała, że 21 lipca jednostę rozwiązano[1]



  1. Zdzisław Cutter „ Saperzy Polscy 1918 – 1939” s. 29 - 30

Bibliografia

  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy Polscy 1918 – 1939. Wrocław: Wyższa szkoła oficerska, 2001. ISBN 83-87384-05-4.
  • Adam Szugajew, Saperzy w służbie Polsce, 1985.